ปัจจัยเชิงสาเหตุของการท่องเที่ยวอย่างรับผิดชอบของโรงแรมระดับ 4 - 5 ดาว ในภาคตะวันออก (The causal model for responsible tourism of 4 - 5 - Star hotels in the eastern region)
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ คือ เพื่อศึกษาถึงปัจจัยอิทธิพลของการท่องเที่ยวอย่างรับผิดชอบของโรงแรมระดับ 4 - 5 ดาว โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวบข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่างพนักงานในโรงแรมระดับ 4 - 5 ดาว ในจังหวัดชลบุรี ระยอง จันทบุรี และตราด ภาคตะวันออกในประเทศไทย จำนวนทั้งสิ้น 580 คน โดยใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง (purposive sampling) วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์โมเดลสมการโครงสร้าง ผลการศึกษาพบว่า โมเดลสมการโครงสร้างมีความสอดคล้องกลมกลืนกับข้อมูลเชิงประจักษ์ดี ตลอดจนมีความสามารถในการพยากรณ์คิดเป็นร้อยละ 92 (R2 = 0.92) ข้อค้นพบสำคัญพบว่า ปัจจัยเชิงที่มีผลต่อการท่องเที่ยวอย่างรับผิดชอบของโรงแรมสูงที่สุด คือ การรับรู้ประโยชน์ของการสร้างคุณค่า รองลงมา คือ แรงจูงใจต่อความรับผิดชอบต่อสังคม และคุณค่าด้านธุรกิจ ผลการวิจัยครั้งนี้สะท้อนองค์ความรู้ด้านการท่องเที่ยวอย่างรับผิดชอบของโรงแรมต่อสังคม ซึ่งนับเป็นการต่อยอดองค์ความรู้ในการศึกษาที่ผ่านมาปรับใช้บนฐานคิดการสร้างสรรค์คุณค่าร่วมต่อสังคม ผลการศึกษายังสามารถนำไปประยุกต์ใช้เป็นแนวทางในการดำเนินงานด้านการท่องเที่ยวอย่างรับผิดชอบต่อสังคมของภาคีผู้มีส่วนเกี่ยวข้องในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว และการบริการ โดยแบ่งออกเป็น 3 ด้าน คือ 1. ด้านเศรษฐกิจ การส่งเสริมมาตรฐานสินค้า และบริการของผลิตภัณฑ์ชุมชนท้องถิ่น 2. ด้านสังคม การมอบการศึกษาและองค์ความรู้ และ 3. ด้านสิ่งแวดล้อม การส่งเสริมให้ทุกคนมีจิตสำนึกที่ดีและจิตสาธารณะต่อสังคม
This study aimed to investigate the influence of responsible tourism on four- and five-star hotels. A questionnaire was used to collect data from a sample of 580 employees of four- and five-star hotels in Chonburi, Rayong, Chanthaburi, and Trat provinces in the eastern region of Thailand. The employees were selected by purposive sampling, and the data was analyzed by looking into structural equation models. The results showed that structural equation models were consistent with empirical data. The key finding is that motivation for social responsibility and business value is the most critical factors affecting responsible hotel tourism, followed by the perception of value creation benefits. The research results reflect the knowledge of socially responsible tourism, which is considered an extension of knowledge from previous studies applied to create shared values for society. The results can be used to guide the implementation of socially responsible tourism among stakeholders in the tourism and hospitality industry. This guide is divided into three areas: 1. economic aspect, product promotion, and service standards of local community products; 2. social aspect, education, and knowledge sharing; and 3. the environment. It encourages everyone to have individual conscience and public consciousness.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
Aguinis, H. (2011). Organizational Responsibility: Doing Good and Doing Well. In S. Zedeck (Ed.), APA Handbook of Industrial and Organizational Psychology, Vol. 3 Maintaining, Expanding, and Contracting the Organization, (pp. 855-879). Washington D.C.: American Psychological Association.
Bagozzi, R. P., & Yi, Y. (1988). On the Evaluation of Structural Equation Models. Journal of the Academy of Marketing Science, 16(1): 74-94.
Bajs, I. P. (2013). Tourist Perceived Value, Relationship to Satisfaction, and Behavioral Intentions: The Example of the Croatian Tourist Destination Dubrovnik. Journal of Travel Research, 54(1): 122-134.
Bentler, P. M. (1995). EQS Structural Equations Program Manual (6th ed.). California: Multivariate Software Encino.
Bockstette, V., & Stamp, M. (2012). Creating SHARED VALUE: A How-to Guide for the New Corporate (R)evolution. [Online]. Retrieved July 1, 2021 from https://bibliotecadigital.ccb.org.co/handle/11520/20968
Browne, M. W. (1993). Structured Latent Curve Models. In Multivariate Analysis: Future Directions 2, (pp. 171-197). Amsterdam: Elsevier.
Burrai, E., Buda, D. M., & Stanford, D. (2019). Rethinking the Ideology of Responsible Tourism. Journal of Sustainable Tourism, 27(7): 992-1007.
Camilleri, M. A. (2015). The Business Case for Corporate Social Responsibility. In Marketing & Public Policy as a Force for Social Change Conference, (pp. 8-14). Washington, D.C.: American Marketing Association Conference Proceedings.
Carroll, A. B., & Buchholtz, A. K. (2014). Business and Society: Ethics, Sustainability, and Stakeholder Management (9th ed.). Stamford: Cengage Learning.
Carroll, L. (1979). The Annotated Snark: The Full Text of Lewis Carroll’s Great Nonsense Epic, the Hunting of the Snark and the Original Illustrations. New York: Simon & Schuster.
Chin, W. W. (1998). The Partial Least Squares Approach to Structural Equation Modeling. Modern Methods for Business Research, 295(2): 295-336.
Coombs, W. T., & Holladay, J. S. (2012). The Paracrisis: The Challenges Created by Publicly Managing Crisis Prevention. Public Relations Review, 38(3): 408-415.
Cullen, T. A., & Greene, B. A. (2011). Preservice Teachers’ Beliefs, Attitudes, and Motivation about Technology Integration. Journal of Educational Computing Research, 45(1): 29-47.
Doran, R., & Larsen, S. (2016). The Relative Importance of Social and Personal Norms in Explaining Intentions to Choose Eco-Friendly Travel Options. International Journal of Tourism Research, 18(2): 159-166.
Field, A. (2009). Discovering Statistics Using SPSS (3rd ed.). Los Angeles: Sage Publications.
Fornell, C., & Bookstein, F. L. (1982). Two Structural Equation Models: LISREL and PLS Applied to Consumer Exit-Voice Theory. Journal of Marketing Research, 19(4): 440-452.
Fornell, C., & Larcker, D. F. (1981). Structural Equation Models with Unobservable Variables and Measurement Error: Algebra and Statistics. Journal of Marketing Research, 18(3): 382-388.
Hair, J. F., Ringle, C. M., & Sarstedt, M. (2011). PLS-SEM: Indeed a Silver Bullet. Journal of Marketing Theory and Practice, 19(2), 139-152.
Hoyle, R. H., & Panther, A. T. (1995). Writing about Structural Equation Models. In R. H. Hoyle (Ed.), Structural Equation Modeling: Concepts, Issues, and Applications, (pp. 158-175). London: Sage Publications.
Hrdinová, G., Sakál, P., & Fidlerová, H. (2012). Sustainable Logistics and its Role in Value Chain of Industrial Business with Context of CSR and CSV. [Online]. Retrieved July 1, 2021 from https://www.academia.edu/5555464/SUSTAINABLE_LOGISTICS_AND_ITS_ROLE_IN_VALUE_CHAIN_OF_INDUSTRIAL_BUSINESS_WITH_CONTEXT_OF_CSR_AND_CSV
Hu, L. T., & Bentler, P. M. (1999). Cutoff Criteria for Fit Indexes in Covariance Structure Analysis: Conventional Criteria Versus New Alternatives. Structural Equation Modeling: A Multidisciplinary Journal, 6(1): 1-55.
Jaini, N., Anuar, A. N. A., & Daim, M. S. (2012). The Practice of Sustainable Tourism in Ecotourism Sites among Ecotourism Providers. Asian Social Science, 8(4): 175-179.
Jamal, T., & Camargo, B. A. (2014). Sustainable Tourism, Justice and an Ethic of Care: Toward the Just Destination. Journal of Sustainable Tourism, 22(1): 11-30.
Keaveney, S. M., & Nelson, J. E. (1993). Coping with Organizational Role Stress: Intrinsic Motivational Orientation, Perceived Role Benefits, and Psychological Withdrawal. Journal of the Academy of Marketing Science, 21(2): 113-124.
Kline, T. J. B. (2005). Psychological Testing: A Practical Approach to Design and Evaluation. California: Sage Publications.
Kong, J. S. L., Kwok, R. C. W., & Fang, Y. (2012). The Effects of Peer Intrinsic and Extrinsic Motivation on MMOG Game-Based Collaborative Learning. Information & Management, 49(1): 1-9.
Koshy, M. P., Kuriakose, V., & Mathew, P. V. (2016). Measurement for Responsible Tourism: Development of A Stakeholder-Based Scale. South Asian Journal of Tourism and Heritage, 9(1): 132-147
Kramer, M. R., & Porter, M. (2011). Creating Shared Value. Harvard Business Review, 17: 1-17.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3): 607-610.
Lin, H.-F. (2007). Effects of Extrinsic and Intrinsic Motivation on Employee Knowledge Sharing Intentions. Journal of Information Science, 33(2): 135-149.
Mihalic, T. (2016). Sustainable-Responsible Tourism Discourse–Towards ‘Responsustable’ Tourism. Journal of Cleaner Production, 111: 461-470.
Pengiran Bagul, A. H. B., & Datu Eranza, D. R. (2010). Success Indicators for Ecotourism Site. In Proceedings of Regional Conference on Tourism Research, (pp. 82-88). [Online]. Retrieved July 1, 2021 from http://eprints.usm.my/26626/1/PROCEEDINGS_RCTR_2010.pdf#page=93
Porter, M. E., Hills, G., Pfitzer, M., Patscheke, S., & Hawkins, E. (2011). Measuring Shared Value. How to Unlock Value by Linking Social and Business Results. [Online]. Retrieved July 1, 2021 from https://www.commdev.org/pdf/publications/Measuring-Shared-Value-1.pdf
Porter, M. E., & Kramer, M. R. (2019). Creating Shared Value. In G. G. Lenssen, N. C. Smith (Eds.), Managing Sustainable Business, (pp. 323-346). Dordrecht: Springer.
Spenceley, A. (2012). Responsible Tourism: Critical Issues for Conservation and Development. Routledge: Taylor & Francis.
Teng, Y.-M., Wu, K.-S., & Liu, H.-H. (2015). Integrating Altruism and the Theory of Planned Behavior to Predict Patronage Intention of a Green Hotel. Journal of Hospitality & Tourism Research, 39(3): 299-315.
The Cape Town Declaration. (2002). The Cape Town Declaration of Responsible Tourism in Destinations. [Online]. Retrieved July 1, 2021 from https://resource.capetown.gov.za/documentcentre/Documents/Agreements%20and%20contracts/Toruism_RT_2002_Cape_Town_Declaration.pdf
Thotongkam, Woraanong, & Vachajitpan, Porpan. (2020). A Structural Equation Model of Hotel Involvement in Community Development in Thailand (แบบจำลองสมการโครงสร้างของอิทธิพลการมีส่วนร่วมของโรงแรมในการพัฒนาชุมชน). Songklanakarin Journal of Management Sciences, 37(1): 107-134.
Wójcik, P. (2016). How Creating Shared Value Differs from Corporate Social Responsibility. Journal of Management and Business Administration, 24(2): 32-55.
Xin, T. K., & Chan, J. K. L. (2014). Tour Operator Perspectives on Responsible Tourism Indicators of Kinabalu National Park, Sabah. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 144(20): 25-34.