ระดับการเข้าถึงของระบบขนส่งสาธารณะกับการใช้ที่ดินเขตตลิ่งชัน กรุงเทพมหานคร (Public transport accessibility level and land use in Taling Chan, Bangkok)
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
เขตตลิ่งชันเป็นพื้นที่ชายขอบของกรุงเทพมหานครปรับเปลี่ยนจากพื้นที่เกษตรกรรมกลายมาเป็นพื้นที่พาณิชยกรรมและพื้นที่อยู่อาศัยสำหรับคนกรุงเทพมหานคร บทความวิจัยนี้ได้วิเคราะห์ระดับการเข้าถึงของระบบขนส่งสาธารณะด้วยวิธี Public Transport Accessibility Levels (PTAL) แล้ววิเคราะห์ความสัมพันธ์กับการใช้ที่ดินด้วยการวิเคราะห์สหสัมพันธ์แบบสเปียร์แมน ข้อมูลที่ใช้ คือ ข้อมูลปฐมภูมิการเดินรถของระบบขนส่งสาธารณะเขตตลิ่งชันกับข้อมูลฑุติยภูมิการใช้ที่ดิน ปี พ.ศ. 2562 ผลการวิเคราะห์ พบว่าระดับการเข้าถึงของระบบขนส่งสาธารณะระดับดีจนถึงดีเลิศ ได้แก่ แขวงฉิมพลี และแขวงตลิ่งชัน บนทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 338 ระดับการเข้าถึงของระบบขนส่งสาธารณะระดับปานกลาง และระดับต่ำ ได้แก่ เส้นทางถนนสายรอง สำหรับพื้นที่ไม่มีระดับการเข้าถึงของระบบขนส่งสาธารณะ อันได้แก่ ถนนระดับซอย และถนนระดับหมู่บ้านของเขตตลิ่งชัน ความสัมพันธ์ของระดับการเข้าถึงระบบขนส่งสาธารณะกับการใช้ที่ดินพื้นที่เกษตรกรรม(ไม้ผล (r=-0.862) พืชสวน (r=-0.791) สถานที่เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ (r=-0.810)) พื้นที่เบ็ดเตล็ด (ทุ่งหญ้าและไม้ละเมาะ(r=-0.791)) พื้นที่ตัวเมืองและสิ่งปลูกสร้าง (หมู่บ้าน (r=-0.857)) พื้นที่แหล่งน้ำธรรมชาติ (r=-0.862) ขณะที่พื้นที่ตัวเมืองและย่านการค้า สถานที่ราชการและสถาบันต่างๆ สถานีคมนาคม พื้นที่อุตสาหกรรม ไม่มีความสัมพันธ์ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ทำให้บางพื้นที่ของเขตเมืองมีการบริการระบบขนส่งสาธารณะไม่ดีเท่าที่ควร เพื่อให้เกิดความสอดคล้องของการพัฒนาพื้นที่เขตเมืองจะต้องพัฒนาระดับการเข้าถึงระบบขนส่งสาธารณะให้เหมาะสมสำหรับพื้นที่ตัวเมืองและย่านการค้าของเขตตลิ่งชัน
Taling Chan District, a border area of Bangkok has been re-zoned from agricultural to commercial and residential zones for Bangkokians. This study analyzed public transport accessibility by using Public Transport Accessibility Levels (PTAL) and examined its relationship with land use by using Spearman's rank correlation coefficient. The data were collected from the primary data of public transportation in Taling Chan District and secondary data of land use in 2019. The result was that public transportation accessibility was good to excellent in Chimplee and Taling Chan subdistricts, along the highway number 338. Areas with moderate to poor public transportation accessibility were secondary roads. Sois and village roads in Taling Chan District had no access to public transportation at all. Relationship between public transport accessibility and use of agricultural land (fruit trees-0.862, garden plants-0.791, aquaculture-0.810), the use of miscellaneous area (grass field and groves-0.791), the use of urban area (villages-0.857), the use of natural water sources-0.862 with statistical significance of 0.05 show when there is an increase in public transport accessibility, the area for such purposes (fruit trees, garden plants, aquaculture, grass field and groves, villages, natural water sources) will be reduced in size. Therefore, development of public transportation in Taling Chan District should be relative to the land use and Taling Chan area development plan. This is to ensure that every area of Taling Chan will be developed equally.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
Adhvaryu, B., Chopde, A., & Dashora, L. (2019). Mapping Public Transport Accessibility Levels (PTAL) in India and Its Applications: A Case Study of Surat. Case Studies on Transport Policy, 7(2): 293-300.
Asian Development Bank. (2015). Thailand: Industrialization and Economic Catch-Up. Asian Development Bank. [Online]. Retrieved January 20, 2019 from http://hdl.handle.net/11540/5314
City Planning Department Bangkok Metropolitan Administration. (2019). City Planning Map of Bangkok 2019 (แผนที่ท้ายกฎกระทรวงให้ใช้บังคับผังเมืองรวมกรุงเทพมหานคร พ.ศ. ๒๕๖๒). [Online]. Retrieved September 1, 2020 from http://plan4bangkok.com/pr.html#downloadpdf
Cheng, C., & Agrawal, A. (2010). TTSAT: A New Approach to Mapping Transit Accessibility. Journal of Public Transportation, 13 (1): 55-72.
Currie, G. (2010). Quantifying Spatial Gaps in Public Transport Supply Based on Social Needs. Journal of Transport Geography, 18(1): 31-41.
Department of Economic and Social Affairs, Population Division (2019). World Urbanization Prospects: The 2018 Revision (ST/ESA/SER.A/420). New York: United Nations. [Online]. Retrieved September 1, 2020 from https://population.un.org/wup/Publications/Files/WUP2018-Report.pdf
Hao, F., Wang, S., Xie, D., Yu, T., & Feng, Z. (2017). Space-Time Accessibility of Commercial Centers in Changchun Urban Area Based on Internet Map Service. Economic Geography, 37(2): 68-75.
Hara, Y., Takeuchi, K., & Okubo, S. (2005). Urbanization Linked with Past Agricultural Landuse Patterns in the Urban Fringe of a Deltaic Asian Mega-City: A Case Study in Bangkok. Landscape and Urban Planning, 73(1): 16-28.
Haynes, R., Lovett, A., & Sünnenberg, G. (2003). Potential Accessibility, Travel Time, and Consumer Choice: Geographical Variations in General Medical Practice Registrations in Eastern England. Environment and Planning A: Economy and Space, 35(10): 1733-1750.
Joyce, M., & Dunn, R. (2010). A Methodology for Measuring Public Transport Accessibility to Employment - A Case Study, Auckland CBD, NZ. Institute of Transportation Engineers Annual Meeting and Exhibit 2010, 544-557.
Kamruzzaman, M., Baker, D., Washington, S., & Turrell, G. (2014). Advance Transit Oriented Development Typology: Case Study in Brisbane, Australia. Journal of Transport Geography, 34: 54-7.
Kamruzzaman, M., Wood, L., Hine, J., Currie, G., Giles-Corti, B., & Turrell, G. (2014). Patterns of Social Capital Associated with Transit Oriented Development. Journal of Transport Geography, 35: 144-155.
Karnchanaporn, N., & Kasemsook, A. (2008). ‘World Class’ Living? In Jenks, M., Kozak, D., & Takkanon, P. (Eds.), World Cities and Urban Form: Fragmented, Polycentric, Sustainable?, (pp. 293-302). New York, NY: Routledge.
Kho-oomklang, Suthasinee. (2017). A Study of Acceptable Walking Distance to Access Public Transport (การศึกษาระยะเดินเท้าที่ยอมรับได้เพื่อเข้าสู่ระบบขนส่งสาธารณะ). Master’s Dissertation, Suranaree University of Technology, Nakhon Ratchasima, Thailand.
Land Development Department. (2019). Land Use Map of Bangkok 2019 (แผนที่สภาพการใช้ที่ดินกรุงเทพมหานคร ปี พ.ศ. ๒๕๖๒). [Online]. Retrieved September 1, 2020 from http://www1.ldd.go.th/web_OLP/Lu_62/Lu62_C/BKK2562.htm
Losiri, C., Nagai, M., Ninsawat, S., & Shrestha, R. P. (2016). Modeling Urban Expansion in Bangkok Metropolitan Region Using Demographic-Economic Data Through Cellular Automata-Markov Chain and Multi-Layer Perceptron-Markov Chain Models. Sustainability (Switzerland), 8(7): 686-708.
Patel, D. (2020). Developing Public Transport Accessibility Model for Nashik City, Maharashtra, India. International Journal of Scientific and Technology Research, 9(3): 3416-3420.
Pitot, M., Yigitcanlar, T., Sipe, N., & Evans, R. (2006). Land Use and Public Transport Accessibility Index (LUPTAI) Tool - The Development and Pilot Application of LUPTAI for the Gold Coast. [Online]. Retrieved September 1, 2020 from https://research-repository.griffith.edu.au/bitstream/handle/10072/11547/ATRF_Full_Paper_2006_V2.pdf?sequence=1&isAllowed=y
Preston, J., & Rajé, F. (2007). Accessibility, Mobility and Transport-Related Social Exclusion. Journal of Transport Geography, 15(3): 151-160.
Pribadi, D. O., & Pauleit, S. (2015). The Dynamics of Peri-Urban Agriculture During Rapid Urbanization of Jabodetabek Metropolitan Area. Land use Policy, 48: 13-24.
Recio, J., Pretel, L., & Ortigosa, J. (2018). Public Transport Accessibility Measures and Urban Planning Implications in Barcelona’s Metropolitan Area. Transportation Research Board 97th Annual Meeting. Washington DC, United States. [Online]. Retrieved January 9, 2022 from https://trid.trb.org/View/1496496
Rujopakarn, Wiroj. (1992). Transportation System and Urban Planning in Bangkok. Kasetsart Engineering Journal, 6(17): 51-61. [in Thai]
Saengow, Pornperm, Worachairungreung, Morakot, Waiyasusri, Katawut, Kulpanich, Nayot, Chaysmithikul, Pornsmith. (2020). Comparing of Public Transport Accessibility Levels in the Urgent Time Period with the Outside of the Urgent Time Period of Bang Yai District, Nonthaburi (การเปรียบเทียบระดับการเข้าถึงระบบขนส่งสาธารณะในช่วงเวลาเร่งด่วนกับนอกช่วงเวลาเร่งด่วนของอำเภอบางใหญ่ จังหวัดนนทบุรี). Silpakorn University Journal, 40(4): 86-98.
Saghapour, T., Moridpour, S., & Thompson, R. G. (2016). Modeling Access to Public Transport in Urban Areas. Journal of Advanced Transportation, 50(8): 1785-1801.
Shah, J., & Adhvaryu, B. (2016). Public Transport Accessibility Levels for Ahmedabad, India. Journal of Public Transportation, 19(3): 19-35.
Spearman, C. (1904). The Proof and Measurement of Association Between Two Things. The American Journal of Psychology, 15(1): 72-101.
Song, Y., Huang, B., Cai, J., & Chen, B. (2018). Dynamic Assessments of Population Exposure to Urban Greenspace Using Multi-Source Big Data. Science of the Total Environment, 634: 1315-1325.
Sun, C., Chen, X., Zhang, H. M., & Huang, Z. (2018). An Evaluation Method of Urban Public Transport Facilities Resource Supply Based on Accessibility. Journal of Advanced Transportation, 2018: 3754205 .
The Bureau of Registration Administration. (2019). Population and House Statistics - Population by Age. [Online]. Retrieved January 20, 2020 from https://stat.bora.dopa.go.th/stat/statnew/statMenu/newStat/home.php
Tiran, J., Mladenovič, L., & Koblar, S. (2015). Accessibility to Public Transport Using the PTAL Method: The Case of Ljubljana. Geodetski Vestnik, 59(4): 723-735.
Transport for Greater Manchester. (2016). Greater Manchester Accessibility Levels (GMAL) Model. [Online]. Retrieved September 1, 2020 from http://odata.tfgm.com/opendata/downloads/GMAL/GMAL%20Calculation%20Guide.pdf
Transport for London. (2010). Measuring Public Transport Accessibility Levels – PTALs summary. [Online]. Retrieved September 1, 2020 from https://s3-eu-west-1.amazonaws.com/londondatastore-upload/PTAL-methodology.pdf
Yamashita, A. (2017) Bangkok Metropolitan Area. In Murayama, Y., Kamusoko, C., Yamashita, A., & Estoque, R. (Eds.), Urban Development in Asia and Africa (pp. 151-169). Singapore: Springer.
Yigitcanlar, T., Sipe, N., Evans, R., & Pitot, M. (2007). A GIS-Based Land Use and Public Transport Accessibility Indexing Model. Australian Planner, 44(3): 30-37.