การรู้เท่าทันสื่อสังคมออนไลน์ของวัยรุ่นไทยในกรุงเทพมหานคร (Social media literacy of Thai adolescents in Bangkok Metropolitan)
Main Article Content
Abstract
งานวิจัยเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพฤติกรรมการเปิดรับสื่อสังคมออนไลน์ และทักษะการรู้เท่าทันสื่อสังคมออนไลน์เพื่อจัดทำอินโฟกราฟิกสำหรับใช้เป็นแนวทางการรู้เท่าทันสื่อสังคมออนไลน์ของวัยรุ่นไทยในกรุงเทพมหานคร โดยใช้วิธีการวิจัยและพัฒนาแบบคู่ขนาน คือ เก็บข้อมูลทั้งเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพไปพร้อมกัน ในเชิงปริมาณใช้วิธีแจกแบบสอบถามกับกลุ่มตัวอย่าง ส่วนเชิงคุณภาพใช้วิธีการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ให้ข้อมูลหลักวัยรุ่นไทยที่มีอายุระหว่าง 14-21 ปี ในเขตกรุงเทพมหานครที่เปิดรับสื่อสังคมออนไลน์เป็นประจำทุกวัน จากนั้นนำผลการวิจัยที่ได้ไปสัมภาษณ์เชิงลึกกับนักวิชาการด้านนิเทศศาสตร์ เพื่อนำมาจัดทำอินโฟกราฟิกสำหรับใช้เป็นแนวทางการรู้เท่าทันสื่อสังคมออนไลน์ ผลการวิจัยพบว่า วัยรุ่นมีบัญชีสื่อสังคมออนไลน์มากกว่าหนึ่งบัญชี ส่วนใหญ่ใช้เพื่อความบันเทิง และสื่อสารกับเพื่อนในสื่อสังคมออนไลน์ในประเด็นทักษะการรู้เท่าทันสื่อ พบว่า วัยรุ่นมีเทคนิคการค้นหาข้อมูลจากสื่อสังคมออนไลน์หลายแหล่ง โดยไม่เชื่อข้อมูลจากแหล่งเดียว เพราะข้อมูลในสื่อสังคมออนไลน์ยังขาดความน่าเชื่อถือ ส่วนแนวทางการสร้างการรู้เท่าทันสื่อสังคมออนไลน์เพื่อนำข้อมูลไปจัดทำอินโฟกราฟิก ผลการวิจัยพบว่า ควรทำการตรวจสอบข้อมูลข่าวสารจากหลายแหล่งก่อน และต้องเลือกตรวจสอบจากแหล่งข่าวที่เชื่อถือได้ นอกจากนี้ยังควรสร้างการคิด วิเคราะห์ แยกแยะก่อนแสดงออกในสื่อสังคมออนไลน์ได้อย่างเหมาะสม อีกทั้งควรมีการปลูกฝังให้กลุ่มวัยรุ่นกล้าพูด กล้าแสดงออก เมื่อพบเจอข้อมูลข่าวสารที่เป็นเท็จ นอกจากนี้ควรมีการสร้างการตระหนักรู้ในประเด็นเรื่องการรู้เท่าทันสื่อให้วัยรุ่นตั้งแต่สถาบันครอบครัว หน่วยงานที่เกี่ยวข้อง อาทิ กระทรวงศึกษาธิการ ควรมีการวางนโยบายทางการศึกษาโดยสอดแทรกเรื่องการรู้เท่าทันสื่อไว้ในบทเรียนของนักเรียนในแต่ละช่วงวัยอย่างเหมาะสม
The objectives of this research are to study social media exposure behavior and social media literacy skills in order to create an infographic that will be used as social media literacy guidelines for Thai adolescents in Bangkok. A convergent parallel mixed-methods design was used to collect, analyze, and interpret both quantitative and qualitative data. For quantitative data collection, questionnaires were distributed to the sample group. For qualitative data collection, in-depth interviews were conducted with selected young people aged 14-21 in Bangkok who were exposed to social media on a daily basis. The research results were utilized for in-depth interviews with media scholars to create an infographic that serves as a guideline for online social media literacy. The research revealed that teenagers had more than one online social media account. The majority of them used these accounts for entertainment purposes and communication with friends. In terms of media literacy skills, it was found that teenagers employed techniques in finding information from social media. They used several social media platforms to find information and did not rely on a single platform, because the information on social media is unreliable. Regarding the guidance for developing social media literacy skills in order to create an infographic, the study found that social media users should cross-check information from diverse sources and verify facts with reliable sources. Besides, they should learn to think critically, analyze information, and discern before expressing themselves on social media properly. We should also help teenagers develop the courage to express themselves when they see false information. With respect to developing social media literacy skills for teenagers, we should start with the family. Moreover, the relevant departments such as the Ministry of Education should implement education policies that appropriately integrate media literacy into the curriculum across all grades.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
Akkaprasa, Praewpan. (2014). Concept and Theories of Media Literacy (แนวคิดและทฤษฎีการรู้เท่าทันสื่อ). In T. Sukwong, C. Nutakom, K. Palmokha, & S. Taikham (Eds.), Media Literacy (รู้เท่าทันสื่อ), (pp. 59-79). [Online]. Retrieved August 8, 2021 from http://bcp.nbtc.go.th/uploads/items/attachments/b7bb35b9c6ca2aee2df08cf09d7016c2/_651dab51d77cc9cc0b46de8a418db8e7.pdf
Bunnag, Khajornjit. (2012). Early Teenagers’ opinions on media literacy (ความคิดเห็นของวัยรุ่นตอนต้นต่อการรู้เท่าทันสื่อ). In Proceedings of Bangkok University Research Conference 2012, (pp. 3-11). Pathum Thani: BU Press.
Doungphummes, Nuntiya, & Saengsingkaew, Nitida. (2020). Media, information and digital literacy: “Concept” and “Tool” for developing media literate children and youths citizenship (การรู้เท่าทันสื่อสารสนเทศ และดิจิทัล: “หลักการ” และ “เครื่องมือ” เพื่อเสริมสร้างเด็กและเยาวชนพลเมืองรู้เท่าทันสื่อ). Journal of Communication Arts Review, 24(3): 54-67.
Electronic Transactions Development Agency, Ministry of Digital Economy and Society. (2019). Internet for Better Life (วัยใส วัยเก๋า ฉลาดรู้เน็ต) (2nd ed.). Bangkok: Electronic Transactions Development Agency (ETDA), Ministry of Digital Economy and Society.
Electronic Transactions Development Agency, Ministry of Digital Economy and Society. (2020). Thailand Internet User Behavior 2020 (รายงานผลการสำรวจพฤติกรรมผู้ใช้อินเทอร์เน็ตในประเทศไทย ปี 2563). [Online]. Retrieved August 5, 2021 from https://www.etda.or.th/th/Useful-Resource/publications/Thailand-Internet-User-Behavior-2020.aspx
Euamornvanich, Patcharapa. (2018). Social media with news report (สื่อสังคมออนไลน์กับการนำเสนอข่าวของสื่อมวลชน). Journal of Management Science Nakhon Pathom Rajabhat University, 5(2): 235-242.
Geeng, C., Yee, S., & Roesner, F. (2020). Fake News on Facebook and Twitter: Investigating How People (Don’t) Investigate. Paper presented at the CHI Conference on Human Factors in Computing Systems. Honolulu, HI, USA. April 25-30.
Hobbs, R. (2010). Digital and Media Literacy: A Plan of Action. Washington, DC: The Aspen Institute.
Inthanond, Saranond. (2019). News Literacy (รู้เท่าทันข่าว). Bangkok: Walk on Cloud Co., Ltd.
Jantanarmsri, Tidajai. (2017). Content and Forms of Communication via Infographic to Perception and Memory on Infographic Thailand Facebook Fan Pages (เนื้อหาและรูปแบบในการสื่อสารผ่านสื่ออินโฟกราฟิก เพื่อสร้างการรับรู้และจดจําบนเฟซบุ๊กแฟนเพจของ อินโฟกราฟิก ไทยแลนด์). Master’s dissertation, Bangkok University, Pathum Thani, Thailand.
Klapper, J. T. (1960). The Effects of Mass Communication. New York: The Free Press.
Livingstone, S. (2004). Media literacy and the challenge of new information and communication technologies. The Communication Review, 7(1): 3-14.
Makesrithongkum, Bubpha. (2011). Media literacy: Keeping pace with information age (การรู้เท่าทันสื่อ: การก้าวทันบนโลกข่าวสาร). Executive Journal, 31(1): 117-123.
Newman, N. (2009). The Rise of Social Media and Its Impact on Mainstream Journalism : A Study of How Newspapers and Broadcasters in the UK and US are Responding to a Wave of Participatory Social Media, and a Historic Shift in Control Towards Individual Consumers. Oxford: Reuters Institute for the study of Journalism, University of Oxford.
Noosom, Nuntika. (2017). The Analysis of Fake News and The Level of Media Literacy of Users in Bangkok (ลักษณะของข่าวปลอมในประเทศไทยและระดับความรู้เท่าทันข่าวปลอมบนเฟซบุ๊กของผู้รับสารในเขตกรุงเทพมหานคร). Master’s dissertation, Bangkok University, Pathum Thani, Thailand.
Nunta, Supang. (2019). Media used situation and development of media literacy process for Surin youth (สถานการณ์การใช้สื่อกับการพัฒนากระบวนการรู้เท่าทันสื่อเพื่อเยาวชนจังหวัดสุรินทร์). University of the Thai Chamber of Commerce Journal Humanities and Social Sciences, 39(2): 52-67.
O’Neill, B., & Barnes, C. (2008). Media Literacy and the Public Sphere: A Contextual Study for Public Media Literacy Promotion in Ireland. Dublin: Center for Social and Education Research, Dublin Institute of Technology.
Phaomanacharoen, Chatmuang, Yongsorn, Chatupol, & Ponathong, Chakrit. (2018). A factor analysis of social media literacy of undergraduates in autonomous higher education institutions in Bangkok (การวิเคราะห์องค์ประกอบการรู้เท่าทันสื่อสังคมออนไลน์ของนิสิตนักศึกษาสถาบันอุดมศึกษาในกำกับของรัฐในเขตกรุงเทพมหานคร). The Journal of Social Communication Innovation, 6(2): 8-21.
Prakrongjai, Phitchayaporn. (2015). Principles of Communication Arts (หลักนิเทศศาสตร์). Bangkok: Chulalongkorn University Press.
Prasitwisate, Gritsanaporn. (2018). Media literacy, self-awareness and information exposure behavior on social media of university students (การรู้ทันสื่อการรู้ทันตนเองกับพฤติกรรมการเปิดรับข่าวสารในสื่อสังคมออนไลน์ของนักศึกษามหาวิทยาลัย). Journal of Humanities and Social Sciences Mahasarakham University, 37(1): 200-213.
Saipin, Natthapong. (2017). The role of communication infographics in Thai society (บทบาทของการสื่อสารอินโฟกราฟิกต่อสังคมไทย). Dhurakij Pundit Communication Arts Journal, 11(2): 145-179.
Sodsee, Jidapa. (2014). Social Media, Customer Social Responsibility, and Service Quality Affecting Decision to Use the Services in Cat Café of Cat Lovers in Bangkok (สื่อสังคมออนไลน์ ความรับผิดชอบต่อสังคมของลูกค้า และคุณภาพบริการที่ส่งผลต่อการตัดสินใจใช้บริการคาเฟ่สำหรับคนรักแมวในเขตกรุงเทพมหานคร). Master’s dissertation, Bangkok University, Pathum Thani, Thailand.
Tandoc, E. C., Jr., Lim, Z. W., & Ling, R. (2017). Defining “fake news”: A typology of scholarly definitions. Digital Journalism, 6(3): 1-17.
Tansuwannond, Chintana. (2018). Media Literacy (เอกสารประกอบการเรียนรายวิชา การรู้เท่าทันสื่อ) (2nd ed.). Bangkok: Suan Dusit Graphic Site.
Williamson, A. (2013). Social Media Guidelines for Parliaments. Geneva: Inter-Parliamentary Union. [Online]. Retrieved July 16, 2017 from http://www.ipu.org/PDF/publications/SMG2013EN.pdf