การพัฒนาหลักสูตรผ้าทอกี่คำบ้านน้ำหลง อำเภอสบปราบ จังหวัดลำปาง (The development of the “Gee-Kham” handweaving curriculum at Ban Nam Long, Sop Prap District, Lampang Province)

Abstract

การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) สร้างและหาคุณภาพหลักสูตรผ้าทอกี่คำบ้านน้ำหลง อำเภอสบปราบ จังหวัดลำปาง 2) ศึกษาผลการใช้หลักสูตรผ้าทอกี่คำบ้านน้ำหลง อำเภอสบปราบ จังหวัดลำปาง กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1-3 โรงเรียนชุมชนบ้านจัววิทยา อำเภอสบปราบ จังหวัดลำปาง จำนวน 41 คน คัดเลือกโดยวิธีการสุ่มอย่างง่าย (simple random sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) หลักสูตร 2) เอกสารประกอบหลักสูตร 3) แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน เรื่อง ผ้าทอกี่คำบ้านน้ำหลง และ 4) แบบวัดความสามารถในการออกแบบสื่อวีดิทัศน์ประชาสัมพันธ์ผลิตภัณฑ์ผ้าทอกี่คำบ้านน้ำหลง ทำการวิเคราะห์ข้อมูลโดยหาค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และ t-test ซึ่งผลการวิจัย พบว่า 1) การสร้างและคุณภาพของหลักสูตร มีค่าเฉลี่ยความเหมาะสมของหลักสูตร อยู่ในระดับมากที่สุด และเอกสารประกอบหลักสูตร มีค่าเฉลี่ยความเหมาะสมของเอกสารประกอบหลักสูตร อยู่ในระดับมากที่สุด และ 2) การศึกษาผลการใช้หลักสูตร นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1-3 ที่ผ่านการเรียนรู้ตามหลักสูตร มีคะแนนหลังการทดลองสูงกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ซึ่งเป็นไปตามสมมุติฐานที่ตั้งไว้ และผลการวัดความสามารถในการออกแบบสื่อวีดิทัศน์ประชาสัมพันธ์ผลิตภัณฑ์ผ้าทอกี่คำบ้านน้ำหลงของนักเรียนภาพรวมอยู่ในระดับมาก โดยผลการวิจัยครั้งนี้ นำไปสู่แนวทางการพัฒนาหลักสูตรระดับท้องถิ่นในสถานศึกษาให้สอดคล้องกับความต้องการของท้องถิ่นและสามารถนำมาจัดการเรียนการสอนในชั้นเรียน รวมทั้งส่งเสริมเยาวชนในการอนุรักษ์และสืบสานภูมิปัญญาท้องถิ่น โดยมุ่งให้เยาวชนมีบทบาทและมีส่วนร่วมในการถ่ายทอดภูมิปัญญาท้องถิ่นสืบไป

The objectives of this research are as follows: 1) to create and determine the quality of the “Gee-Kham” handweaving curriculum at Ban Nam Long, Sop Prap District, Lampang Province, and 2) to examine the results of using the weaving curriculum at Ban Nam Long, Sop Prap District, Lampang Province. The sample group comprised 41 students from Matthayom 1-3 at Chumchonbanjuawittaya School, Sop Prap District, Lampang Province, selected through simple random sampling. The research instruments used included: 1) Curriculum, 2) Supplementary handouts, 3) Test measuring learning achievement on “Gee-Kham” handweaving at Ban Nam Long, and 4) Assessment of ability in designing audiovisual communication media for promoting Ban Nam Long weaving products. Data were analyzed using percentages, means, standard variations, and t–tests. The research findings indicated that: 1) The development and quality of the curriculum, along with the curriculum and supplementary handouts, achieved the highest level of appropriateness; 2) The study of the results of using the curriculum with students in Matthayom 1-3 who had undergone learning based on the curriculum showed statistically significant higher scores in the post-test compared to the pre-test, aligning with the established hypotheses. Additionally, the design competency of the Gee-Kham handwoven cloth promotional product video was rated at a high level overall. This research contributes to the development of local-level curriculum at educational institutions that aligns with the local context and meets the needs of the community, enabling effective classroom management and promoting youth engagement in preserving and perpetuating local wisdom, thus allowing them to play an active role in passing down local traditions.