วิเคราะห์ปัจจัยการนำนโยบายด้านการส่งเสริมการท่องเที่ยวโดยชุมชนอย่างสร้างสรรค์ไปปฏิบัติในจังหวัดระนอง (Analysis of factors influencing the implementation of creative community-based tourism promotion policies in Ranong Province)
Main Article Content
Abstract
การวิจัยเรื่องนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับปัจจัยการนำนโยบายไปปฏิบัติและระดับการส่งเสริมการท่องเที่ยวโดยชุมชนอย่างสร้างสรรค์ไปปฏิบัติ 2) ศึกษาปัจจัยการนำนโยบายไปปฏิบัติที่มีอิทธิพลต่อการส่งเสริมการท่องเที่ยวโดยชุมชนอย่างสร้างสรรค์ และ 3) เสนอแนวทางการนำนโยบายด้านการส่งเสริมการท่องเที่ยวโดยชุมชนอย่างสร้างสรรค์ไปปฏิบัติในจังหวัดระนอง โดยใช้วิธีวิจัยแบบผสมผสานระหว่างการวิจัยเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ ในการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ นักท่องเที่ยวชาวไทยที่เดินทางมาท่องเที่ยวในจังหวัดระนอง จำนวน 400 คน เครื่องมือที่ใช้ คือ แบบสอบถาม สถิติที่ใช้ คือ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน ส่วนการวิจัยเชิงคุณภาพ ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ ได้แก่ ผู้มีส่วนเกี่ยวข้องกับการนำนโยบายด้านการท่องเที่ยวในจังหวัดระนองไปปฏิบัติ จำนวน 8 คน โดยการสัมภาษณ์แล้วนำมาวิเคราะห์เชิงพรรณนาความ ผลการวิจัย พบว่า 1) ปัจจัยการนำนโยบายไปปฏิบัติ โดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง และระดับการส่งเสริมการท่องเที่ยวโดยชุมชนอย่างสร้างสรรค์ โดยรวมอยู่ในระดับมาก 2) ปัจจัยการนำนโยบายไปปฏิบัติด้านความชัดเจนในเป้าหมายและวัตถุประสงค์ของนโยบาย ด้านการมีส่วนร่วม และด้านสภาพแวดล้อมทางสังคมและบริบทสังคมมีอิทธิพลต่อการส่งเสริมการท่องเที่ยวโดยชุมชนอย่างสร้างสรรค์ และ 3) แนวทางการนำนโยบายด้านการส่งเสริมการท่องเที่ยวโดยชุมชนอย่างสร้างสรรค์ไปปฏิบัติ อันได้แก่ ภาครัฐ ภาคเอกชน และหน่วยงานที่เกี่ยวข้องต้องร่วมกันกำหนดนโยบายส่งเสริมการท่องเที่ยว พัฒนาพื้นที่ชุมชนจากทรัพยากรที่มีอยู่เพื่อดึงเอกลักษณ์ วิถีชีวิตชุมชนออกมานำเสนอ วางระบบโครงสร้างการท่องเที่ยวให้สอดคล้องกับบริบทของชุมชน และนำสื่อโซเชียลมีเดียมาใช้ในการประชาสัมพันธ์การท่องเที่ยวของจังหวัดให้เห็นในมุมมองที่หลากหลาย ซึ่งผู้มีส่วนเกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวจังหวัดระนองสามารถนำข้อมูลที่ได้จากการวิจัยไปประยุกต์ใช้ในการวางแผน ปรับปรุง และเป็นแนวทางในการบริหารจัดการการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนต่อไป
This research aims to: 1) study the level of policy implementation and level of creative community-based tourism promotion practices, 2) study the factors influencing policy implementation that have an impact on promoting creative community-based tourism, and 3) propose guidelines for implementing the policy on creative community-based tourism promotion in Ranong Province. The research uses a mixed-methods approach, integrating both quantitative and qualitative research methodologies. For the quantitative study, the sample group consists of 400 Thai tourists visiting Ranong Province. The tool used is a questionnaire, and the statistical methods employed include mean, standard deviation, and stepwise multiple regression analysis. The qualitative study will involve interviews with eight key informants who were involved in implementing tourism policies in Ranong Province. The interviews were then analyzed in a descriptive way. The research results were as follows: 1) the factors influencing policy implementation, overall, were at a moderate level, while the level of creative community-based tourism promotion was generally high, 2) factors influencing the policy implementation, including clarity of policy goals and objectives, participation, and social and environmental context, have an impact on the promotion of creative community-based tourism, and 3) the guidelines for implementing policies related to creative community-based tourism include collaboration among the government, private sectors, and relevant organizations. They should cooperate to establish tourism promotion policies and develop community areas using existing resources to showcase unique identities and lifestyles. Additionally, they should design the tourism infrastructure to align with the community context and use social media for public relations on the province’s tourism from diverse perspectives. Those involved in tourism in Ranong Province can utilize the data obtained from the research for planning, improvement, and as a guideline for sustainable tourism management in the future.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
Cronbach, L. J. (1970). Essentials of Psychological Testing (3rd ed.). NY: Harper & Row.
Dachum, Puriwaj. (2013). Creative tourism development: From concepts to practise for Thailand (การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์: กรอบแนวคิดสู่แนวทางปฏิบัติสำหรับประเทศไทย). Silpakorn University Journal, 33(2): 331-366.
Integrated Provincial Administration Committee, Ranong Province. (2021). Ranong Province Development Plan (2023-2027) (แผนพัฒนาจังหวัดระนอง (พ.ศ. 2566-2570)). Ranong: Strategy and Information for Development Group, Ranong Province.
Manirochana, Nattapat. (2017). Community based tourism management (การจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชน). International Thai Tourism Journal, 13(2): 25-46.
Modmonthil, Sasicha. (2019). Community-Based Tourism for Sustainability (ท่องเที่ยวโดยชุมชนวิถีสู่ความยั่งยืน). Government Savings Bank. [Online]. Retrieved October 12, 2021 from https://www.gsbresearch.or.th/wp-content/uploads/2019/10/GR_report_travel_detail.pdf
Municipal Permanent Secretary, Mueang Ranong Municipality Office. (2020). Tourism Promotion Plan Ranong Municipality 2018-2022 Fiscal Year 2020 (แผนส่งเสริมการท่องเที่ยว เทศบาลเมืองระนอง พ.ศ. 2561-2565 ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2563). Ranong: Mueang Ranong Municipality Office.
Office of Natural Resources and Environmental Policy and Planning. (2021). Indicator Report “Number of Tourists and Income from Tourism (2011-2020) (รายงานตัวชี้วัด “จำนวนนักท่องเที่ยวและรายได้จากการท่องเที่ยว (2554-2563)”). [Online]. Retrieved September 12, 2021 from https://shorturl.asia/hAuFE
Office of the Permanent Secretary, Ministry of Tourism and Sports. (2018). Action Plan to Drive Sustainable and Creative Community-Based Tourism Development 2018-2022 (แผนปฏิบัติการขับเคลื่อนการพัฒนาการท่องเที่ยวโดยชุมชนอย่างยั่งยืนและสร้างสรรค์ พ.ศ. 2561-2565). [Online]. Retrieved September 12, 2021 from https://secretary.mots.go.th/ewtadmin/ewt/secretary/download/PDF/Action%20Plan%20for%20Tourism%20Development.pdf
Phraepasa, Sarochar. (2014). The Implementation of Tourism Policy in Thailand (การนำนโยบายการท่องเที่ยวไปปฏิบัติในประเทศไทย). Doctoral dissertation, Ramkhamhaeng University, Bangkok, Thailand.
Pookpoo, Worapong. (2019). Philosophy of Community-Based Tourism (ปรัชญาแห่งการท่องเที่ยวโดยชุมชน). [Online]. Retrieved September 12, 2021 from https://shorturl.asia/um0a2
Prasongthan, Supapron. (2013). Social capital potentiality for creative community based tourism: The study of Tai Puan Community, Pak Plee District, Nakorn Nayok Province (ทุนทางสังคมกับแนวทางการส่งเสริมการท่องเที่ยวโดยชุมชนเชิงสร้างสรรค์: กรณีศึกษาชาวไทยพวน อ.ปากพลี จ.นครนายก). Journal of Social Sciences Srinakharinwirot University, 16.
Promraksa, Duangta. (2015). Taking tourism promotion policy for implementation: Case study of Kon Panyee Island in Phangnga Province (การนำนโยบายการส่งเสริมการท่องเที่ยวไปปฏิบัติ: กรณีศึกษาชุมชนเกาะปันหยี จังหวัดพังงา). Journal of Thonburi University, 9(19): 17-29.
Ranong Provincial Office of Tourism and Sports. (2021). Tourist Statistics Information/Tourist Income in 2021 (ข้อมูลสถิตินักท่องเที่ยว/รายได้จากนักท่องเที่ยว ปี 2564). [Online]. Retrieved March 16, 2022 from https://www.mots.go.th/News-link.php?nid=13773
Rittapai, Chalermsri. (2015). The implementation of sustainable tourism management policy: A case study of Thalonk Community, Khongjiam District, Ubon Rajchathani Province (การนำนโยบายการบริหารจัดการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนไปบริหารศึกษาเฉพาะกรณี บ้านท่าล้ง อำเภอโขงเจียม จังหวัดอุบลราชธานี). Sakon Nakhon Rajabhat University Journal, 7(13): 89-98.
Saefang, Yeefang. (2021). Taking tourism promotion policy for implementation for personnel of Mae Hong Son Provincial Administrative Organization (การนำนโยบายการส่งเสริมการท่องเที่ยวไปปฏิบัติของบุคลากรองค์การบริหารส่วนจังหวัดแม่ฮ่องสอน). Journal of Arts Management, 5(1): 134-149.
Subnawin, Supanat. (2011). The Implementation of Public Policy for the Elderly: Some Cases of Tambon Administration Organization (การนำนโยบายการบริการสาธารณะแก่ผู้สูงอายุไปปฏิบัติ: กรณีศึกษาองค์การบริหารส่วนตำบล 16 แห่ง). Doctoral dissertation, Ramkhamhaeng University, Bangkok, Thailand.
Thamrongthanyawong, Sombat. (2012). Politics: Ideas and Development (การเมือง : แนวความคิดและการพัฒนา) (20th ed.). Bangkok: Sematham Publishing House.
The National Tourism Policy Committee, Ministry of Tourism and Sports. (2011). National Tourism Development Plan 2012-2016 (แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ พ.ศ. 2555-2559). Bangkok: Ministry of Tourism and Sports.
Udomsilp, Mutchima. (2013). Guidelines for promote ecotourism and development of Khlongkhon Community, Samutsongkhram Province (แนวทางการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงนิเวศเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืนของชุมชนคลองโคนจังหวัดสมุทรสงคราม). Academic Services Journal, 24(4): 135-149.
Van Meter, D. S., & Van Horn, C. E. (1975). The policy implementation process: A conceptual framework. Administration and Society, 6(4): 445-488.
Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. NY: HarperCollins Publishers.