การพัฒนาการจัดการศึกษาเพื่อยกระดับคุณภาพโรงเรียนบ้านช่องพลี องค์การบริหารส่วนตำบลอ่าวนาง จังหวัดกระบี่ (The development of the school quality enhancement at Ban Chong Pli School under the Ao Nang subdistrict administrative organization, Krabi province)
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
การศึกษาในศตวรรษที่ 21 มุ่งพัฒนาผู้เรียนให้เป็นผู้เรียนรู้ ผู้สร้างสรรค์นวัตกรรม และพลเมืองที่เข้มแข็ง โดยต้องมีหลักสูตรและการพัฒนาครูที่สอดคล้องกับศักยภาพผู้เรียน รวมถึงการส่งเสริมครูและนักเรียนอย่างเป็นระบบ งานวิจัยนี้จึงมีจุดมุ่งหมายเพื่อ 1) ศึกษาสภาพบริบทของพื้นที่ตำบลอ่าวนางเพื่อกำหนดแนวทางในการพัฒนาผู้เรียน 2) จัดทำหลักสูตรการเรียนรู้ระดับมัธยมศึกษาตอนต้น 3) พัฒนาสมรรถนะของครูผู้สอน และ 4) พัฒนาระบบการนิเทศติดตามการจัดการเรียนรู้ของครู ดำเนินการเป็น 5 ระยะ คือ ศึกษาข้อมูล พัฒนาหลักสูตร อบรมครู นิเทศครู และประเมินผลในภาคเรียนที่ 1/2565 กลุ่มเป้าหมาย คือ ครูระดับมัธยมศึกษาตอนต้น จำนวน 21 คน และนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนต้น จำนวน 324 คน ใช้วิธีการเลือกแบบเจาะจง วิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณด้วยสถิติพื้นฐาน ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และขณะที่การวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพใช้วิธีการสรุปความเรียง ผลการวิจัยพบว่า 1) แนวทางการพัฒนาผู้เรียนจากการศึกษาบริบทของพื้นที่ตำบลอ่าวนางผ่านเอกสารและการสัมภาษณ์นำไปสู่การจัดทำหลักสูตรที่เหมาะสมด้านการท่องเที่ยวและการโรงแรม 2) หลักสูตรสถานศึกษาที่ควรพัฒนาเพื่อต่อยอดในงานอาชีพ คือ หลักสูตรเพิ่มเติมเพื่อส่งเสริมความเป็นเลิศทางภาษาเพื่อการสื่อสาร 3) การพัฒนาสมรรถนะครูโดยการอบรมเชิงปฏิบัติการ ช่วยให้สามารถเขียนแผนการจัดการเรียนรู้ได้ดี โดยผลการประเมินอยู่ในระดับมาก และ 4) การพัฒนาระบบการนิเทศครูผู้สอน ดำเนินการนิเทศเป็น 2 ลักษณะ คือ การนิเทศในชั้นเรียน และการนิเทศออนไลน์ ผลจากการวิจัยทำให้โรงเรียนสามารถจัดการศึกษาได้ครอบคลุมและเหมาะสมกับสภาพข้อเท็จจริงตามบริบทของท้องถิ่นในพื้นที่ สามารถกำหนดแนวทางในการพัฒนาผู้เรียนตามศักยภาพของผู้เรียนแต่ละบุคคลได้
Education in the 21st century aims to develop learners into lifelong learners, innovative creators, and active citizens. Achieving this requires curricula and teacher development aligned with learners’ potential, along with systematic support for both teachers and students. This research aimed to: 1) study the local context of Ao Nang subdistrict to establish guidelines for student development based on their potential; 2) design a learning curriculum for lower secondary education; 3) enhance teachers’ competencies in learning management; and 4) develop a system for supervising and monitoring teaching and learning. The study was conducted in five phases: context analysis, curriculum development, teacher training, supervision, and evaluation during the first semester of the 2022 academic year. The participants included 21 lower secondary school teachers and 324 students selected through purposive sampling. Quantitative data were analyzed using basic statistics (percentage, mean, and standard deviation), while qualitative data were analyzed through essay summarization. The findings revealed that: 1) guidelines for learner development, derived from document analysis and interviews, led to the development of a curriculum focused on tourism and hospitality; 2) the school curriculum should include supplementary programs to enhance language proficiency for communication and career readiness; 3) workshop-based teacher training effectively improved lesson planning, with evaluations indicating a high level of competency; and 4) the supervision system was implemented through both in-class and online formats. These results enabled the school to provide a more comprehensive and context-responsive education, supporting individualized student development based on their unique potential.
Downloads
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
Briggs, T. H., & Justman, J. (1952). Improving instruction through supervision: A revision of improving instruction. Macmillan.
Burton, W. H., & Brueckner, L. J. (1955). Supervision: A social process (3rd ed.). Appleton-Century-Crofts.
Chuaratanaphong, J. (1996). Curriculum development: Principles and practices (การพัฒนาหลักสูตร : หลักการและแนวปฏิบัติ). Aline Press.
Constitution of the Kingdom of Thailand B.E. 2560. (2017, April 6). Royal Thai Government Gazette. No. 134 Section 40 A. pp. 1–90. https://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/2560/A/040/1.PDF
Glasser, W. (1960). Mental health or mental illness?: Psychiatry for practical action. Harper & Row.
Harris, B. M. (1985). Supervisory behavior in education (3rd ed.). Prentice-Hall.
Kohn, K. (2009). Computer assisted foreign language learning. In K. Knapp & B. Seidlhofer (Eds.), Handbook of foreign language communication and learning (Handbooks of Applied Linguistics (HAL) Vol. 6) (pp. 573–606). Mouton de Gruyter.
Kotchasit, S., Indrasuta, C., & Suwamaprut, T. (2017). English language learning management for learners in the period of Thailand 4.0 (การจัดการเรียนรู้ภาษาอังกฤษให้กับผู้เรียนยุค Thailand 4.0). Valaya Alongkorn Review (Humanities and Social Science), 7(2), 175–186.
Laoriandee, W. (2010). Teaching supervision (การนิเทศการสอน) (7th ed.). Faculty of Education, Silpakorn University.
Maneechote, T. (2006). Measurement and evaluation of learning according to basic education principles (การวัดและการประเมินผลการเรียนรู้ ตามหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน). Great Education.
Maneesri, C. (2009). Education supervision (การนิเทศการศึกษา). Rungwattana Printing House.
Office of the Education Council, Ministry of Education. (2017). National education plan 2017-2036 (แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2579). Prikwarn Graphic. https://www.stou.ac.th/Offices/Oaa/Dept/Dept04/Rule_MUA/Plan_Inter2560-2579.pdf
Office of the Education Council, Ministry of Education. (2019). National educational standards B.E. 2561 (มาตรฐานการศึกษาของชาติ พ.ศ. 2561). 21 Century. https://online.fliphtml5.com/wbpvz/unfi/#p=3
Oliva, P. F. (1992). Developing the curriculum (3rd ed.). HarperCollins.
Phrae Provincial Education Office. (2019). A model for supervision, monitoring, and evaluation of basic education management that is appropriate and consistent with the local context in Phrae province (Research report) (รูปแบบการนิเทศ ติดตามและประเมินผลการบริหารการจัดการศึกษาขั้นพื้นฐานที่มีความสอดคล้องเหมาะสมตามบริบทของพื้นที่ในจังหวัดแพร่) (รายงานการวิจัย). Phrae Provincial Education Office.
Prawanphruek, S. W. (2001). Principles and techniques of educational evaluation (หลักการและเทคนิคการประเมินทางการศึกษา). Srinakharinwirot University.
Promchot, W., Boonchit, Y., & Phetphuang, S. (2021). The development of teacher competency in learning management in school under Surat Thani Municipality (การพัฒนาสมรรถนะครูด้านการจัดการเรียนรู้ในโรงเรียนสังกัดเทศบาลนครสุราษฎร์ธานี). Rajapark Journal, 15(41), 326–341.
Ritjaroon, P. (2009). Principles of educational measurement and evaluation (หลักการวัดและประเมินผลการศึกษา) (5th ed.). House of KerrMist.
Tyler, R. W. (1949). Basic principles of curriculum and instruction. The University of Chicago Press.
Udom, P. (2013). Curriculum development (การพัฒนาหลักสูตร). Faculty of Education, Thaksin University.
Udom, P., Udom, S., Khongpugdee, S., & Srikaewkul, N. (2018). The construction and development of curriculum for science excellence (science programs from kindergarten to upper secondary levels for cultivating learners’ science excellence) (การสร้างและพัฒนาหลักสูตรความเป็นเลิศด้านวิทยาศาสตร์ (แผนการเรียนวิทยาศาสตร์ตั้งแต่ระดับอนุบาลศึกษาไปจนถึงระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย เพื่อบ่มเพาะผู้เรียนให้มีความเป็นเลิศด้านวิทยาศาสตร์)). Rajamangala University of Technology Srivijaya Research Journal, 10(2), 246–262.
Watanachai, K. (2017). The royal policy on education of King Rama X (พระบรมราโชบายด้านการศึกษาของสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 10). The Association of Thai Language Teachers of Thailand. https://www.attth.org/พระบรมราโชบายการศึกษา/
Wongyai, W. (1982). Curriculum development and teaching - New dimension (พัฒนาหลักสูตรและการสอน - มิติใหม่) (3rd ed.). Thanesuan Printing.
Wongyai, W., & Patphol, M. (2020). Creative learning (การเรียนรู้เชิงสร้างสรรค์). Charansanitwong Printing.