อัตลักษณ์เชิงบวกแฝงนัยเชิงลบต่อคนพิการ : ความสัมพันธ์ระหว่าง ภาษากับอัตลักษณ์ของคนพิการในสังคมไทย

Abstract

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างกลวิธีทางภาษากับอัตลักษณ์เชิงบวกแฝงนัยเชิงลบต่อคนพิการ ตั้งแต่ พ.ศ.2534-2554 โดยใช้แนวคิดวาทกรรมวิเคราะห์เชิงวิพากษ์ ผลการศึกษาพบว่า กลวิธีทางภาษาที่สื่ออัตลักษณ์เชิงบวกแฝงนัยเชิงลบต่อคนพิการ มี 6 กลวิธี ดังนี้ การเลือกใช้คำศัพท์ การใช้ คำแสดงทัศนภาวะ การกล่าวอ้าง การใช้ประโยคขัดแย้ง การใช้ประโยคเงื่อนไข การใช้มูลบท

ส่วนอัตลักษณ์เชิงบวกแฝงนัยเชิงลบต่อคนพิการที่สื่อผ่านกลวิธีทางภาษา มี 5 อัตลักษณ์ ดังนี้ คนพิการคือคนที่มีศักยภาพ แต่ไม่ใช่บุคคลกลุ่มเดียวกับคนทั่วไป คนพิการคือคนที่มีความสามารถ แต่มีร่างกายบกพร่อง คนพิการคือคนสู้ชีวิต แต่มีชีวิตที่ลำบาก คนพิการคือคนที่อ่อนแอและไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้ จึงมีชีวิตที่ไม่ดี คนพิการคือคนที่ไม่เท่าเทียมคนทั่วไป จึงต้องให้ความช่วยเหลือ