เทคนิคที่พึงประสงค์ของนาฏศิลปินในการใช้วาทศิลป์สำหรับละครรำ (Desirable Techniques of Dramatic Artists on Rhetorical Adoption for Dance-drama)

Abstract

การวิจัยเทคนิคที่พึงประสงค์ของนาฏศิลปินในการใช้วาทศิลป์สำหรับละครรำ โดยการสัมภาษณ์ผู้เชี่ยวชาญ และเปรียบเทียบความคิดเห็นของบุคลากรด้านนาฏศิลป์ต่อเทคนิคที่พึงประสงค์ในการใช้วาทศิลป์สำหรับละครรำ เพื่อศึกษาและเปรียบเทียบความคิดเห็นของบุคลากรด้านนาฏศิลป์ต่อเทคนิคที่พึงประสงค์ในการใช้วาทศิลป์สำหรับละครรำ กลุ่มตัวอย่าง ที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ได้แก่  อาจารย์ประจำสาขาวิชานาฏศิลป์ไทยหรือสาขาที่เกี่ยวข้อง นักศึกษาที่เรียนสาขาวิชานาฏศิลป์ไทย ชั้นปีที่ 4 และศิลปินทางด้านนาฏศิลป์ไทย  เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสัมภาษณ์และแบบสอบถาม คือ แบบสอบถามรอบที่ 1  เป็นแบบสัมภาษณ์  แบบสอบถามรอบที่ 2 เป็นแบบสอบถามมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ การวิเคราะห์ข้อมูลใช้วิธีหาค่าฐานนิยม ค่าเฉลี่ยเลขคณิต และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า 1. ผลการวิเคราะห์สังเคราะห์เทคนิคที่พึงประสงค์ในการใช้วาทศิลป์สำหรับละครรำ จากการสัมภาษณ์ผู้เชี่ยวชาญ มีความเหมาะสมทุกประเภทละคร 2.ผลการวิเคราะห์ความคิดเห็นต่อเทคนิคที่พึงประสงค์ของนาฏศิลปินในการใช้วาทศิลป์สำหรับละครรำ โดยรวมมีความคิดเห็นอยู่ในระดับมาก เรียงลำดับมากไปน้อยได้แก่  ละครเสภา ละครใน ละครพันทาง ละครนอก ละครดึกดำบรรพ์ และละครชาตรี ตามลำดับ และ3. ผลการการวิเคราะห์เปรียบเทียบความคิดเห็นที่มีต่อเทคนิคที่พึงประสงค์ในการใช้วาทศิลป์สำหรับละครรำ พบว่า ความคิดเห็นของนักศึกษา อาจารย์และนาฎศิลปินที่มีต่อเทคนิคที่พึงประสงค์ในการใช้วาทศิลป์สำหรับละครรำ โดยรวม แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 เป็นไปตามสมมติฐานที่ตั้งไว้ เมื่อพิจารณารายด้านพบว่า ความคิดเห็นของนักศึกษา อาจารย์และนาฎศิลปินที่มีต่อเทคนิคที่พึงประสงค์ในการใช้วาทศิลป์สำหรับละครรำประเภท    ละครนอก      ละครใน และละครดึกดำบรรพ์ แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 นอกนั้นไม่แตกต่างกัน และเมื่อเปรียบเทียบรายคู่ของความคิดเห็นนักศึกษา อาจารย์และนาฎศิลปินที่ทีต่อเทคนิคที่พึงประสงค์ในการใช้วาทศิลป์สำหรับละครรำ พบว่า ความคิดเห็นที่มีต่อเทคนิคที่พึงประสงค์ในการใช้วาทศิลป์สำหรับละครรำของนักศึกษาและอาจารย์ แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 นอกนั้นไม่แตกต่างกัน