ตัวกำหนดการตัดสินใจของนักท่องเที่ยวชาวจีนในการเลือกแหล่งท่องเที่ยวในจังหวัดเชียงใหม่
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1. ศึกษาระดับความคิดเห็นด้านภาพลักษณ์การท่องเที่ยว สิ่งอำนวยความสะดวก ทรัพยากรการท่องเที่ยวและตัดสินใจของนักท่องเที่ยวชาวจีน และ 2. ศึกษาตัวกำหนดการตัดสินใจของนักท่องเที่ยวชาวจีน ในการเลือกแหล่งท่องเที่ยวในจังหวัดเชียงใหม่ กลุ่มตัวอย่าง คือนักท่องเที่ยวชาวจีนที่เข้ามาเที่ยวในจังหวัดเชียงใหม่ จำนวน 398 คน เป็นวิจัยเชิงสำรวจ เครื่องมือวิจัย คือแบบสอบถาม โดยใช้สถิติพรรณนา เพื่อหาค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและสถิติอนุมานวิเคราะห์ด้วยเทคนิดการถดถอยพหุคูณ ด้วยวิธี Enter Selection ผลการวิจัยพบว่านักท่องเที่ยวชาวจีนส่วนใหญ่อาศัยอยู่มณฑลกวางตุ้ง ชอบแหล่งท่องเที่ยวแบบนันทนาการและแหล่งท่องเที่ยวธรรมชาติ ส่วนใหญ่มากับเพื่อนและใช้รถสองแถว พัก 3-4 วัน มากที่สุด ค่าใช้จ่ายเฉลี่ยส่วนใหญ่ 1001-3000 หยวน นักท่องเที่ยวมีระดับความคิดเห็นในสัดส่วน ที่เท่ากัน คือ ภาพลักษณ์ และทรัพยากรการท่องเที่ยว รองลงมา คือ สิ่งอำนวยความสะดวก ส่วนผลการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ พบว่า สิ่งอำนวยความสะดวกมีผลต่อการตัดสินใจมากที่สุด โดยมีสัมประสิทธิ์การถดถอยพหุคูณ (0.304) รองลงมา คือ ทรัพยากรการท่องเที่ยวมีผลต่อการตัดสินใจโดยมีสัมประสิทธิ์การถดถอยพหุคูณ (0.263) อันดับสุดท้ายคือ ภาพลักษณ์การท่องเที่ยวมีผลต่อการตัดสินใจ โดยมีสัมประสิทธิ์การถดถอยพหุคูณ (0.224)
Article Details
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร สักทอง : วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลับราชภัฏกำแพงเพชร
ข้อคิดเห็นใดๆ ที่ปรากฎในวารสารเป็นวรรณกรรมของผู้เขียนโดยเฉพาะ ซึ่งมหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชรและบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย
เอกสารอ้างอิง
Cochran, W. G. (1953). Sampling Techniques. New York : John Wiley & Sons.
Department of Tourism. (2017). Thai Tourism Strategy 2015-2017. [Online]. Available :
www.mots.go.th [2017 January 25].
_______. (2015). Tourist statistics of Chinese. [Online]. Available : https://www.tourism.go.th
[2017 January 25].
Echtner, C.M. & Ritchie, J.R.B. (1993). The Measurement of Destination Image : An Empirical
Assessment. Journal of Travel Research, 31(3), 92-612.
_______. (2003). The meaning and measurement of destination image.
The Journal of Tourism Studies, 14(1), 37-48.
Eisichaikul, R. (2005). Human Resources Management for Tourist industry. Bangkok :
Kasetsart University.
Gursoy, D. & McCleary, K.W. (2003). An integrative model of tourists’ information search
behavior. Annals of Tourism Research, 31, 78-83.
Holloway, C. & Humphreys, C. (2012). The Business of Tourism. (9 th ed.). Education Canada :
Pearson.
Jitangwatana, B. (2012). Marketing Management for Tourism Industry. Bangkok :
Press and Deisign.
Kim, H. & Richardson, S.L. (2003). Motion picture impacts on destination images. Annals of
Tourism Research, 30(1), 216-237.
Leisen, B. (2001). Image segmentation : The case of tourism destination. Journal of Service
Marketing, 5(4), 25-42.
Maneerat, R. (2007). Visitor’s view on facility management and service at Thung
Salaeng Luang National Park. Phitsanulok Province and Phetchabun Province.
Thesis Master of Public Administration Phranakhon Rajabhat University.
Ministry of Tourism and Sports. ( 2016). Data of Tourism. [Online]. Available :
http://www.mots.go.th [2017, April 18].
Nadeau, J. (2008). Destination in a Country Image Context. Annals of Tourism Research,
35(1), 84-132.
Phetsatit, P, Dockthaisong, B. & Homying, W. (2015,May-August). The Strategies of
Sustainable Tourism Management of Kamphaeng Phet Province. The Golden Teak
: Humanity and Social Science, 21(2), 173-186.
Schneider, I. & Sönmez, S. (1999). Exploring the Touristic Image of Jordan. Tourism
Management, 20(4), 539-542.
Tourism Authority of Thailand. (2016). Tourist Industry. [Online]. Available :
https://thai.tourismthailand.org [2017, April 16].
Wongvarnish, W. (2003). Geography of Tourism. Bangkok : Thammasat University.
Wu, K.L. (2006). What do families with children need from a museum. [Online]. Available :
http://culturalpolicyjournal.org/past-issues/issue-no-2/dofamilies-need-a-museum.
[2017, March 12].
