การพัฒนาหลักสูตรเสริมเพื่อเสริมสร้างความฉลาดทางดิจิทัลของนักศึกษา มหาวิทยาลัยสะหวันนะเขต สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้ มีจุดมุ่งหมายหลักเพื่อพัฒนาและศึกษาผลการทดลองใช้หลักสูตรเสริมเพื่อเสริมสร้างความฉลาดทางดิจิทัลของนักศึกษา มหาวิทยาลัยสะหวันนะเขต สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว การดำเนินการวิจัยแบ่งเป็น 4 ระยะ คือ 1) ศึกษาองค์ประกอบและตัวบ่งชี้ของความฉลาดทางดิจิทัลของนักศึกษา  2) ศึกษาความต้องการจำเป็นในการเสริมสร้างความฉลาดทางดิจิทัลของนักศึกษา 3) พัฒนาหลักสูตร และ 4) ศึกษาผลการทดลองใช้หลักสูตร กลุ่มตัวอย่างในการทดลองใช้หลักสูตรเป็นนักศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยสะหวันนะเขต ปีการศึกษา 2564 จำนวน 20 คน เครื่องมือวิจัย อาทิ แบบประเมินความเหมาะสมขององค์ประกอบและตัวบ่งชี้ แบบสอบถามสภาพคาดหวังและสภาพที่มีอยู่จริงเกี่ยวกับความฉลาดทางดิจิทัล หลักสูตร แผนการจัดการเรียนรู้ แบบวัดความฉลาดทางดิจิทัล และแบบสอบถามความพึงพอใจ สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน ดัชนีความต้องการจำเป็นแบบปรับปรุง (PNI_modifies) และการทดสอบค่าทีแบบกลุ่มไม่อิสระกัน ผลการวิจัย มีดังนี้ 1. ความฉลาดทางดิจิทัลประกอบมี 8 และ 39 ตัวบ่งชี้ 2. ความต้องการจำเป็น ในการพัฒนาความฉลาดทางดิจิทัลของนักศึกษา มีค่าดัชนีความต้องการจำเป็น (PNImodifies) ในภาพรวมเท่ากับ 0.74   3. หลักสูตรที่พัฒนาขึ้น มี 7 องค์ประกอบ คือ 1) ที่มาและความสำคัญ 2) จุดมุ่งหมาย 3) หลักการ 4) กรอบความฉลาดทางดิจิทัล 5) โครงสร้างเนื้อหา 6) กระบวนการจัดการเรียนรู้ และ 7) การวัดและประเมินผล โดยที่ กรอบความฉลาดทางดิจิทัลมี 8 องค์ประกอบ 39 ตัวบ่งชี้ ขั้นตอนการจัดการเรียนรู้มี 6 ขั้น คือ 1) กระตุ้นการเรียนรู้สู่การกำหนดปัญหา 2) วางแผนการค้นคว้าและการนำใช้ 3) มุ่งมั่นเรียนรู้สู่การปฏิบัติ 4) ระดมความคิด 5) นำเสนอผลงาน และ       6) ประเมินผลการเรียนรู้ ซึ่งผลการประเมินหลักสูตรโดยผู้เชี่ยวชาญ พบว่า มีความเหมาะสมอยู่ในระดับมากที่สุด      4. ผลการทดลองใช้หลักสูตร พบว่า นักศึกษามีความฉลาดทางดิจิทัลหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 01 และมีความพึงพอใจต่อการเรียนอยู่ในระดับมากที่สุด