Stakeholder Opinions on Graduate Competency Requirements in Graduate Certificate Programs, Teaching Professional Field, Faculty of Education, KamphaengPhet Rajabhat University
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objective of this research was to study the opinions of stakeholders regarding the competency requirements of graduate diploma program students, teaching Profession, Faculty of Education, Kamphaeng Phet Rajabhat University. This study is descriptive qualitative research. The four groups of key-informants included 6current students, 2alumni, 2educational supervisors, and 4 school/college directors and teachers, all were obtained by purposive selection. The tools used were structured interviews through focus groups. Data were analyzed by content analysis.
The research results found that 1) Knowledge competency: students must have knowledge of teaching science, principles of classroom management, understand learner psychology and its applications, have research knowledge, know how to analyze, and design curriculum and follow the new educational knowledge; 2) Attitudinal competency: students must be motivated to learn, eager to develop themselves in both academic and life skills, have love and faith in the teaching profession, uphold the honor and dignity of being a teacher to the utmost; 3) Skill competency: students must have communication skills, have teaching techniques that attract the attention of students, take control of the class, apply technological media to use in teaching and learning appropriately; 4) Ethical competency: students must have volunteer spirit, be responsible, punctual, and behave according to the teaching professional code of ethics and school regulations, be a role model for students and remain neutral, there is no bias towards students.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กัญคดา อนุวงศ์ และคณะ. (2565). ความเข้าใจของผู้ประเมินคุณภาพภายในต่อสาระของเกณฑ์ประกันคุณภาพการศึกษาเครือข่ายมหาวิทยาลัยอาเซียน(AUN-QA) ระดับหลักสูตร. วารสารมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ (สาขาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี), 14(28), 28-35.
ครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร. (2563). แผนปฏิบัติราชการประจำปีงบประมาณ 2563. สืบค้นเมื่อ 15 พฤศจิกายน 2566, จาก https://edu.kpru.ac.th/ap/e-dms/?nu=downloads&id=705&type=pdf
ชัษษพณขิ์ จันวงค์เดือน และวริญรดา บรรหาร. (2565). หลักสูตรแกนกลางและหลักสูตรฐานสมรรถนะ. วารสารครุทรรศน์ (ออนไลน์) วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 2(2), 89-102.
ฐกร พฤฒิปูรณี และ ประเสริฐ อินทร์รักษ์. (2565). การพัฒนาสมรรถนะครูในช่วงยุทธศาสตร์ชาติ (พ.ศ. 2561-2580). วารสารวิจยวิชาการ, 5(6), 87-98.
ฐิติมา ญาณะวงษา และคณะ. (2564). หลักสูตรที่เน้นผลลัพธ์: แนวทางใหม่สำหรับหลักสูตรอุดมศึกษา. วาสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม, 15(2), 279-291.
ธนกฤต อั้งน้อย และอนุชา กอนพ่วง. (2564). รูปแบบการพัฒนาสมรรถนะครูใหม่ในศตวรรษที่ 21 ตามแนวคิดโรงเรียนเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 23(2), 169-180.
ปาริชาติ บัวเจริญ และ ประภัสสร สมสถาน. (2565). แนวทางการประกันคุณภาพการศึกษาระดับหลักสูตร. วารสารปัญญา, 29(3), 141-155.
รุ่งนภา ตั้งจิตรเจริญกุล และคณะ. (2566). การวิจัยและพัฒนาสมรรถนะที่พึงประสงค์ของครูปฐมวัยของศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก สังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่สอดคล้องตามความเปลี่ยนแปลงทางการศึกษาในศตวรรษที่ 21. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 25(1), 195-209.
วรรณภัทรพร สิริโพธิ์แก้ว, สมประสงค์ เสนารัตน์ และ ธนกร ดรกมลกานต์. (2565). การเปรียบเทียบเกณฑ์การประกันภายในเข้าสู่เกณฑ์การประกันคุณภาพเครือข่ายมหาวิทยาลัยอาเซียน. Journal of Modern Learning Development, 7(7), 474-489.
วิษณุ บัวเทศ. (2559). กลยุทธ์การพัฒนาสมรรถนะครูช่างอุตสาหกรรมในศตวรรษที่ 21 ของมหาวิทยาลัยราชภัฏกลุ่มภาคเหนือตอนล่าง. สักทอง: วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ (สทมส.), 22(ฉบับพิเศษ), 105-113.
สมชาย เทพแสง, กันต์ฐมณีญา นฤโฆษกิตติกีรติ และอัจฉริยา เทพแสง. (2566). การศึกษาที่เน้นผลลัพธ์ Outcome-based Education(OBE): กุญแจสำคัญในการจัดการเรียนรู้ที่มุ่งเน้นนักเรียนเป็นหลัก. วารสารสหวิทยาการวิจัยและนวัตกรรมการศึกษา, 2(1), 39-52.
สิทธิชัย แสงอาทิตย์. (2563). ประสบการณ์การใช้เกณฑ์การประเมินเพื่อรับรองหลักสูตรตามแนวทาง ABET และ AUN-QA. การประชุมวิชาการวิศวกรรมโยธาแห่งชาติ ครั้งที่ 25 วันที่ 15-17 กรกฎาคม 2563, CEE01-1-CEE1-9.
สุทธิพรรณ ธีรพงศ์ และคณะ. (2564). ความคาดหวังและความต้องการของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียที่มีต่อหลักสูตรศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการศึกษาปฐมวัยและประถมศึกษา. Journal of Early Childhood Education Management (ECEM), 3(2), 1-10.
สุวัทนา สงวนรัตน์ และชวน ภารังกูล. (2564). หลักสูตรและการเรียนการสอนฐานสมรรถนะในสถานศึกษา. วารสารสิริธรปริทรรศน์, 22(2), 351-364.
สำนักงานเลขาธิการคุรุสภา. (2562). กรอบสมรรถนะครูเอเชียตะวันออกเฉียงใต้. กรุงเทพฯ: ออนป้า.
สมชาย เบ็ญจวรรณ์, ชลิศา รัตรสาร และอดิศักดิ์ ลำดวน. (2565). กัลยาณมิตรธรรม: หลักการสร้างสมรรถนะในการจัดการเรียนการสอน. วารสารพิกุล, 20(1), 189-206.
ศิรภัสสร์ อินทรพาณิชย์ และอดุลย์ สนั่นเอื้อเม็งไธสง. (2566). วิเคราะห์ความต้องการของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในการปรับปรุงหลักสูตรครุศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาคอมพิวเตอร์ศึกษา (4 ปี) (หลักสูตรปรับปรุง พ.ศ. 2567) คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏชัยภูมิ. วารสาร มจร อุบลปริทรรศน์, 8(2), 1073-1084.
Chaaban, Y., et al. (2023). Education Stakeholders’ Viewpoints about an ESD Competency Framework: Q Methodology Research.
Retrieved November 15, 2023, from http://www.diva-portal.org/smash/get/diva2:1744746/ FULLTEXT01.pdf
