The strategies for Developing Product Prototypes in Museums in Lampang Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This article aimed to study the strategies for prototype of product development in Lampang . The research design was qualitative, focusing on three temple and community groups: 1) Pong Sanuk Nuea Temple and Community in Wiang Nuea Subdistrict, Mueang Lampang District 2) Lai Hin Luang Temple and Community in Lai Hin Subdistrict, Ko Kha District and 3) Ban Luk Temple and Community in Nakhrue Subdistrict, Mae Tha District. Key informants selected through purposive sampling. The instruments for collecting data were in-depth interviews and focus group discussions. Data analyze was conducted through content analysis in context. The knowledge and findings from this research were that the strategies for prototype of product development in Lampang included analyzing sources of knowledge , synthesizing knowledge content organizing learning processes , developing , knowledge dissemination formats and transmitting knowledge through learning media. The development process involved identifying local leaders, creating a community planning team and studying community to help members recognize their true identity in their community.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
ทวีศักดิ์ นพเกสร. (2541). วิกฤตสังคมไทย 2540 กับบทบาทวิทยากรกระบวนการมีส่วนร่วมเพื่อจัดเวทีประชาคม. กรุงเทพฯ: คณะอนุกรรมการเสริมสร้างความเข้มแข็งของชุมชนเพื่อเผชิญปัญหาวิกฤต.
จุฑามาศ แก้วพิจิตร. (2559). การศึกษากระบวนการเรียนรู้ในพิพิธภัณฑ์เพื่อเสริมสร้างการเรียนรู้ตลอดชีวิต. วารสารการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์และองค์การ, 8(1), 32-59.
บุรินทร์ เปล่งดีสกุล และภาคินี เปล่งดีสกุล. (2561). การพัฒนาผลิตภัณฑ์เชิงสร้างสรรค์จากภูมิปัญญาในการใช้ทรัพยากรในพื้นที่ชุมชนรอบเขื่อนจุฬาภรณ์ กรณีศึกษากลุ่มวิสาหกิจชุมชนแปรรูป ปลาน้ำจืด แม่สมศรี ตำบลทุ่งลุยลาย อำเภอคอนสาร จังหวัดชัยภูมิ. วารสารศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 10 (2), 206-230.
ปนัดดา มนูรัษฎา และคณะ. (2556). การออกแบบผลิตภัณฑ์ของที่ระลึกเพื่อจำหน่ายในร้านค้าพิพิธภัณฑ์การเรียนรู้ (มิวเซียมสยาม). วารสารวิชาการ AJNU ศิลปะสถาปัตยกรรมศาสตร์มหาวิทยาลัยนเรศวร, 3(2), 56–76.
ปราโมทย์ เหลาะลาภ และกาญจนา เส็งผล. (2555). การพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นเพื่อส่งเสริมการศึกษาเชิงสร้างสรรค์: พิพิธภัณฑ์วัดพระปฐมเจดีย์ราชวรมหาวิหาร จังหวัดนครปฐม. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย, 4(1), 36-49.
สมเกียรติ สุทธินรากร และคณะ. (2562). การสร้างสรรค์มูลค่าของผลิตภัณฑ์และนวัตกรรมการบริหารจัดการของวิสาหกิจชุมชน เพื่อศึกษาการสร้างสรรค์มูลค่าของผลิตภัณฑ์และนวัตกรรมการบริหาร จัดการของวิสาหกิจชุมชน. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 13(1), 270-283.
สำนักงานเลขานุการของคณะกรรมการยุทธศาสตร์ชาติ. (2561). ยุทธศาสตร์ชาติ พ.ศ. 2561-2580. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขานุการของคณะกรรมการยุทธศาสตร์ชาติ.
ศรีศักร วัลลิโภดม. (2551). พิพิธภัณฑ์และประวัติศาสตร์ท้องถิ่น: กระบวนการเรียนรู้ ร่วมกัน. กรุงเทพฯ: มูลนิธิเล็กประไพขวิริยะพันธุ์.
ศุภกรณ์ ดิษฐพันธุ์. (2559). การพัฒนางานทัศนศิลป์ร่วมสมัยสู่ผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรมวัฒนธรรม: กรณีศึกษาผลิตภัณฑ์ไลฟ์สไตล์. วารสารนิเทศศาสตร์, 34(1), 61-74.
อลงกรณ์ จุฑาเกต. (2557). การมีส่วนร่วมของชุมชนในการจัดการเรียนรู้ของพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นกรุงเทพมหานคร. วารสารวิชาการ Veridian E-Journal, 7(3), 1113 - 1124.
Kemmis, S., & McTaggart, R. (1988).The Action Research Planner (3rd ed.). Geelong, Australia: Deakin University Press.
King, W. R., & Sethi, V. (1995). Introduction to business process reengineering. London: Prentice Hall.
