ทิศทางนโยบายสังคมไทย: ต่อการประกอบสร้างนโยบายที่ยอมรับกันว่าเป็นธรรม

บทคัดย่อ

บทความนี้ต้องการที่จะกำหนดกรอบทิศทางของนโยบายสังคมที่จะมองภาพกว้างของสังคมไทยที่มีปัญหาเกิดขึ้นจริงในขณะนี้และนำเสนอบรรดานโยบายที่จะพยายามลดทอนปัญหาเหล่านั้นได้อย่างละมุนละม่อม  โดยอาศัยกรอบกระบวนทัศน์ที่ได้มีการประยุกต์ปัญหาตามบริบทของสังคมที่เกิดขึ้นตามกรอบแนวคิดทฤษฎีที่ผสมผสานกันระหว่างรัฐศาสตร์  เศรษฐศาสตร์การเมือง  และสังคมวิทยา  ทำให้มองเห็นทิศทางในอนาคตต่อการออกนโยบายสาธารณะที่รัฐซึ่งเป็นผู้กำหนดจะต้องมีนโยบายที่มีความชัดเจน  กล่าวคือเมื่อนำมาปฏิบัติต้องมุ่งผลลัพธ์ไปสู่ประชาชนได้อย่างเป็นรูปธรรม  และวัดเป็นมูลค่าได้ออกเป็นตัวเลขที่มีความเที่ยงตรง  ทั้งนี้จะต้องมุ่งให้ความสำคัญในการที่จะต้องลดบทบาทภาครัฐส่วนกลางในการครอบงำกระบวนการนโยบาย  และไปเน้นการเพิ่มอำนาจต่อรองของภาคประชาชนให้มีสิทธิ  มีเสียง  และเข้าถึงข้อมูลความจริงเพื่ออย่างน้อยที่สุดจะทำให้ภาคประชาชนที่เป็นเจ้าของอำนาจอธิปไตยที่แท้จริงได้รู้สึกยอมรับร่วมกันว่าได้รับความเป็นธรรมจากสังคมนี้  ถือเป็นแนวทางที่แก้ไขปัญหาในสภาวการณ์นี้แบบละมุนละม่อม  ผ่านนโยบายที่เป็นรูปธรรมที่จะสามารถเป็นเข็มทิศนำทางที่มีความชัดเจน  มุ่งผลสัมฤทธิ์ให้เกิดกับภาคประชาชนที่สามารถวัดได้จริง  และสามารถได้รับความยินยอมจากภาคประชาชนได้อย่างแท้จริง  ได้แก่  นโยบายการกระจายความเป็นธรรม  3  ด้าน คือ  1) เศรษฐกิจ  ไม่ว่าจะเป็นนโยบายภาษี ทั้งภาษีที่ดิน ภาษีมรดกที่จะต้องสามารถจัดเก็บจากผู้ที่มีทรัพย์สินรายได้ให้ได้อย่างจริงจัง  หรือนโยบายในการสนับสนุนผู้ประกอบการรายย่อย  และกลางให้สามารถแข่งขันได้ในระดับชาติ  2)  นโยบายในด้านการเมือง  จะต้องมีการกระจายอำนาจจากรัฐบาลส่วนกลางไปสู่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นอย่างจริงจังให้ท้องถิ่นสามารถมีอิสระในการจัดการและแก้ไขปัญหาของท้องถิ่นได้ด้วยวิถีของตนเองให้มากที่สุด  และ  3)  นโยบายด้านสังคมที่พยายามมุ่งเสริมสร้างความแข็งแกร่งด้วยการเป็นรัฐสวัสดิการ  ประชาชนจำต้องเข้าถึงสวัสดิการได้อย่างถ้วนหน้า  และเท่าเทียมกัน  ไม่ว่าจะเป็นการจัดการศึกษา  หรือไปจนกระทั่งการเข้าถึงระบบบริการสาธารณสุข