การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนที่ส่งเสริมทักษะทางปัญญา ตามกรอบมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษาแห่งชาติ สำหรับนักศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยราชภัฏ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยและพัฒนา มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนารูปแบบการเรียนการสอนที่ส่งเสริมทักษะทางปัญญา ตามกรอบมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษาแห่งชาติ สำหรับนักศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยราชภัฏ และ 2) ศึกษาประสิทธิผลของรูปแบบการเรียนการสอนการวิจัยแบ่งเป็น 2 ขั้นตอน คือ ขั้นตอนที่ 1 การศึกษาและสังเคราะห์กรอบแนวคิดของรูปแบบการเรียนการสอน จากผู้บริหาร และผู้สอนรายวิชาศึกษาทั่วไปจากมหาวิทยาลัยราชภัฏทั่วประเทศ ด้วยการสุ่มอย่างง่าย รวม 114 คน โดยใช้แบบสอบถามการพัฒนารูปแบบการเรียนการสอน และการพัฒนารูปแบบการเรียนการสอน โดยใช้รูปแบบการเรียนการสอนกับนักศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี ที่ลงทะเบียนเรียนรายวิชาสิ่งแวดล้อมและการพัฒนาคุณภาพชีวิต ได้จากการสุ่มแบบกลุ่ม จำนวน 34 คน และขั้นตอนที่ 2 การศึกษาประสิทธิผลของรูปแบบการเรียนการสอนกับนักศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี ที่ลงทะเบียนเรียนรายวิชาสิ่งแวดล้อมและการพัฒนาคุณภาพชีวิต จากการสุ่มแบบกลุ่ม เป็นกลุ่มทดลอง 1 กลุ่ม จำนวน 33 คน และกลุ่มควบคุม 1 กลุ่ม จำนวน 30 คน โดยใช้แผนการจัดการเรียนรู้ และแบบวัดทักษะทางปัญญา แล้วหาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่าที ผลการวิจัย พบว่า 1) รูปแบบการเรียนการสอน ประกอบด้วย (1) หลักการ (2) วัตถุประสงค์ (3) กระบวนการจัดการเรียนการสอน 6 ขั้น ได้แก่ เร้าความสนใจ สำรวจความรู้ สร้างและขยายความรู้ สะท้อนความคิด สรุปความรู้ และ ประมวลผล และ (4) การวัดและประเมินผล และ 2) ประสิทธิผลของรูปแบบ พบว่า กลุ่มทดลอง มีทักษะทางปัญญา สูงกว่ากลุ่มควบคุม และ หลังการทดลองสูงกว่าก่อนการทดลอง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กฤษฎา หัดหรอ, จุฬารัตน์ ธรรมประทีป, และ นวลจิตต์ เชาวกีรติพงศ์. (2560). การจัดการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐานเรื่องสิ่งแวดล้อมที่มีต่อทักษะการแก้ปัญหาและทักษะการคิดวิเคราะห์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 จังหวัดภูเก็ต. TNI Journal of Business Administration and Languages, 5(2), 46-51.
เครือข่ายงานศึกษาทั่วไป ภาคกลางตอนบน ร่วมกับมหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์. (2559). รายงานการประชุมคณะกรรมการเครือข่ายอุดมศึกษาเพื่อพัฒนาการศึกษาทั่วไป เขตภาคกลางตอนบน. https://www. gened.chula.ac.th/download/activity1.pdf.
ชลธิดา เทพหินลัพ, น้ำเงิน จันทรมณี, นรินธน์ นนทมาลย์, อาภาพรรณ ประทุมไทย, นริศรา เสือคล้าย, วรรณากร พรประเสริฐ, กัลวรา ภูมิลา, สุมิตรา อินทะ และ ณัฐพงษ์ พรมวงษ์. (2567). การประเมินความต้องการจําเป็นในการจัดการเรียนการสอนหมวดวิชาศึกษาทั่วไปของมหาวิทยาลัยพะเยา ตามการรับรู้ของผู้บริหาร อาจารย์ และนิสิตระดับปริญญาตรี. สิกขา วารสารศึกษาศาสตร์, 11(1), 14-25.
ดนุพล สืบสำราญ. (2562). การพัฒนาผู้เรียนโดยใช้ชุดกิจกรรมการเรียนรู้แบบพหุปัญญา ของนักศึกษาสาขาวิชาวิทยาศาสตร์. วารสารวิทยาลัยนครราชสีมา, 13(3), 113-124.
ทิศนา แขมมณี. (2566). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. พิมพ์ครั้งที่ 23. สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ประกาศคณะกรรมการมาตรฐานอุดมศึกษา. (2565). รายละเอียดผลลัพธ์การเรียนรู้ตามมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษา พ.ศ. 2565. (2565, 9 กันยายน). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 139 ตอนพิเศษ 212 ง
พิมพันธ์ เดชะคุปต์ และ พเยาว์ ยินดีสุข. (2557). การจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2557). หลักและเทคนิคการสอนระดับอุดมศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 4). สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ภาสินี โทอินทร์, พัฒนี ศรีโอษฐ์, ธรณิศ สายวัฒน์, สิริอร ข้อยุ่น และ ทรงสุดา หมื่นไธสง. (2567). การจัดการเรียนการสอนและการประเมินผลทักษะทางปัญญาตามมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษา สำหรับหลักสูตรพยาบาลศาสตรบัณฑิต. วารสารโรงพยาบาลสกลนคร, 27(1), 131-142.
ล้วน สายยศ และ อังคณา สายยศ. (2538). เทคนิคการวิจัยทางการศึกษา. สุวีริยาสาส์น.
ลินดา เกณฑ์มา , ชลลดา พงศ์พัฒนโยธิน, อัควิทย์ เรืองรอง, พนอเนื่อง สุทัศน์ ณ อยุธยา, ชัชศรัณย์ จิตคงคา และ จตุพล เจริญรื่น. (2558). การศึกษาสภาพและความต้องการในการจัดการเรียนการสอนวิชาศึกษาทั่วไป ตามกรอบมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษาแห่งชาติ. วารสารสารสนเทศ, 1(14), 69-81.
วัชรา เล่าเรียนดี, ปรณัฐ กิจรุ่งเรือง และ อรพิณ ศิริสัมพันธ์. (2560). กลยุทธ์การจัดการเรียนรู้เชิงรุกเพื่อพัฒนาการคิดและยกระดับคุณภาพการศึกษา สำหรับศตวรรษที่ 21 (พิมพ์ครั้งที่ 12). เพชรเกษม พริ้นติ้ง กรุ๊ป.
วัชรี แซงบุญเรือง. (2562). การพัฒนารูปแบบการเรียนรู้เชิงรุกผ่านเทคโนโลยีเสมือนจริงที่ส่งเสริมการคิดวิเคราะห์สำหรับนักศึกษาในสถาบันอุดมศึกษา. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี, 8(2), 211-230.
สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา. (2545). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ.2542. (2545, 19 ธันวาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 119 ตอนที่ 123 ก.
สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2552). กรอบมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษาแห่งชาติ พุทธศักราช 2552 และแนวทางปฏิบัติ (Thai Qualifications Framework for Higher Education) (TQF: HEd).
สำนักส่งเสริมวิชาการและงานทะเบียน มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี. (2562). รายงานผลการดำเนินงานหมวดวิชาศึกษาทั่วไป ประจำปีการศึกษา 2562. http:// gen-ed.sru.ac.th/th/wp-content/uploads/2020/07/ged2562-1.pdf.
อุทัย ดุลยเกษม. (2558). การจัดการศึกษารายวิชาศึกษาทั่วไป. วารสารนวัตกรรมการเรียนรู้, 1(1), 43-52.
Bennett, N., & Lemoine, G. J. (2014). What VUCA really means for you. Harvard business review, 92(1), 27-29.
Bloom, S. (1956). Taxonomy of educational objective handbook H: Affective domain. David Mc Kay Company Inc.
Dewey, J. (1976). Teaching ethics in the high school. Educational Theory, 17(3), 222-247.
Driscoll, M. P. (1994). Psychology of learning for instruction. All and Bacon.
Letrud, K. (2012). A rebuttal of NTL Institute's learning pyramid. Education, (133), 117–124.
Susan, A.A., Michael, W. B., Michele, D., Marie, K. N., & Marsha, C. L. (2010). How learning works: Seven research-based principles for smart teaching. Jossey-Bass.
