บทบรรณาธิการ: ภาษากับมนุษย์

บทคัดย่อ

ภาษาคือ สัญลักษณ์เพื่อการสื่อสารและถ่ายทอดเรื่องราวให้คงอยู่สืบไป บางคนเห็นว่าภาษาไม่สำคัญและเป็นสิ่งไกลตัว จะต้องเกี่ยวข้องก็ต่อเมื่อถูกบังคับให้เรียนเป็นวิชาบังคับในหลักสูตรการศึกษาเท่านั้น ความจริงแล้วภาษาเป็นองค์ประกอบสำคัญที่ทำให้สิ่งมีชีวิตกลุ่มหนึ่งได้ชื่อว่า “มนุษย์” ดังปรากฏในคำนิยามของพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถานว่า “มนุษย์” คือ “สัตว์ที่รู้จักใช้เหตุผล สัตว์ที่มีจิตใจสูง” มนุษย์ได้เรียนรู้โลกกว้างจากประสบการณ์และการถ่ายทอดเรื่องราวของผู้อื่นที่ผ่านเข้ามาในชีวิต การนำสิ่งที่รับรู้มาวิเคราะห์และสังเคราะห์อย่างมีวิจารณญาณก่อนตัดสินใจเพื่อยอมรับหรือปฏิเสธสิ่งนั้น ภาษาจึงทำให้มนุษย์ต่างจากสิ่งมีชีวิตอื่น (ทั้งพืชและสัตว์) ช่วยให้มนุษย์ดำเนินชีวิตอยู่ในครรลองที่ดีงาม รู้จักแยกแยะสิ่งดีร้ายและกตัญญูต่อผู้มีพระคุณ ดังนั้นภาษาจึงเป็นวัฒนธรรมการสื่อสารที่ช่วยในการแสดงความรู้สึก ความคิดเห็น ความปรารถนา และความเชื่อ การเรียนรู้และการยอมรับความแตกต่างทางด้านภาษาของผู้อื่นและสังคมอื่นจะช่วยเพิ่มประสิทธิภาพการสื่อสารและการอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข