นวัตกรรมนิทานพื้นบ้าน 2 ภาษา : กรณีศึกษา อำเภอเมือง จังหวัดจันทบุรี

Main Article Content

ธฤษวรรณ บัวศรีคำ อุดมลักษณ์ ระพีแสง พรโชค พิชญ อู๋สมบูรณ์ กันติทัต การเจริญ และถิรวรรณ ศรีรัตนโชติชัย

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ของโครงการวิจัย 1. เพื่อศึกษานิทานพื้นบ้าน อำเภอเมือง จังหวัดจันทบุรี 2. เพื่อศึกษากระบวนการพัฒนาและออกแบบ โดยใช้กระบวนการสร้าง Story board
ในบริบทของนิทานพื้นบ้าน 2 ภาษา อำเภอเมือง จังหวัดจันทบุรี โดยทำการศึกษาและรวบรวมข้อมูลจากการศึกษานิทานพื้นบ้านจังหวัดจันทบุรี พบแหล่งที่รวบรวมเนื้อหานิทานพื้นบ้านในจังหวัดจันทบุรี
มี 2 รูปแบบ จากแหล่งข้อมูลต่อไปนี้ 1. ศึกษาจากเอกสาร ได้แก่ โครงการเผยแพร่องค์ความรู้เกี่ยวกับจันทบุรี สำนักศิลปวัฒนธรรมและพัฒนาชุมชน  มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี 2. ศึกษาจากคำบอกเล่าคนในชุมชนที่มีภูมิรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรมท้องถิ่น อำเภอเมือง จังหวัดจันทบุรี การสร้างเครื่องมือ
มีวิธีการดำเนินงาน 3 ขั้นตอนคือ 1. ขั้นตอนก่อนการผลิต 2. ขั้นตอนการออกแบบ 3. การสร้างและพัฒนานิทานพื้นบ้าน


ผลการศึกษาทำให้ทราบเกี่ยวกับประวัติที่มาของนิทานพื้นบ้าน อำเภอเมือง จังหวัดจันทบุรี โดยสร้างเป็นนวัตกรรมสื่อนิทานพื้นบ้าน 3 เรื่อง ได้แก่ เรื่องพระนางกาไว เรื่องตำนานบ้านบางกะจะ และเรื่องตำนานหมู่บ้านโป่งแรด และนำไปเผยแพร่ผ่านเว็บไซต์ เพื่อให้นักเรียนและบุคคลทั่วไปได้ศึกษาและเรียนรู้ประวัติท้องถิ่นของตน ผลจากการศึกษาครั้งนี้เป็นประโยชน์ทั้งเชิงวิชาการเชิงสาธารณะ
และเชิงชุมชน คือ ผู้อ่านได้รับความรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรมท้องถิ่น, สถานที่สำคัญในชุมชนจากนิทาน ส่งเสริมทักษะด้านการอ่าน อีกทั้งเป็นการเผยแพร่วัฒนธรรมท้องถิ่นให้ชาวต่างชาติ ผ่านนิทานพื้นบ้าน 2 ภาษา (ภาษาไทย - ภาษาอังกฤษ)

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ธฤษวรรณ บัวศรีคำ อุดมลักษณ์ ระพีแสง พรโชค พิชญ อู๋สมบูรณ์ กันติทัต การเจริญ และถิรวรรณ ศรีรัตนโชติชัย. (2024). นวัตกรรมนิทานพื้นบ้าน 2 ภาษา : กรณีศึกษา อำเภอเมือง จังหวัดจันทบุรี. วารสารรามคำแหง ฉบับมนุษยศาสตร์, 43(2), 23–50. สืบค้น จาก https://so05.tci-thaijo.org/index.php/huru/article/view/277705
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กรรณิการ์ พวงเกษม. (2534). การสอนเรื่องโดยใช้จินตนาการสร้างสรรค์ในระดับประถมศึกษา.

กรุงเทพฯ : ไทยวัฒนาพานิช.

กระทรวงศึกษาธิการ. (2539). สอนให้สนุกเป็นสุขกับการเรียน. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์คุรุสภา.

. (2545). การวิจัยเพื่อพัฒนาการเรียนรู้ตามหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน. กรุงเทพฯ :

กรมวิชาการ.

กุหลาบ มัลลิกะมาส. (2518). คติชาวบ้าน. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

จงกล เก็ตมะยูร. (2538). วิถีชีวิตของชาวบ้านในนิทานพื้นบ้าน อำเภอคลองใหญ่ จังหวัดตราด: การศึกษาเชิงวิเคราะห์. กรุงเทพฯ: วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัย

ศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร

เจือ สตะเวทิน. (2527). คติชาวบ้าน. กรุงเทพฯ: สุทธิสารการพิมพ์.

ฉันทนา เย็นนาน. (2539). การวิเคราะห์นิทานพื้นบ้านภาคกลาง. กรุงเทพฯ: ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร.

โชติ ศรีสุวรรณ. (2546). นิทานพื้นบ้าน ภูมิปัญญาทางภาษา. กรุงเทพฯ : เยลโล่การพิมพ์.

ประคอง นิมมานเหมินทร์. (2543). นิทานพื้นบ้านศึกษา. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย.

พรทิพย์ ซังธาดา. (2545). วรรณกรรมท้องถิ่นอีสาน. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.

มาณี กิติบุญญา. (2553). นิทานพื้นบ้านจังหวัดกระบี่ การศึกษาวิเคราะห์จริยธรรม. กรุงเทพฯ: การศึกษาค้นคว้าอิสระการศึกษามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยนเรศวร.

วรรณี ศิริสุนทร. (2539). เอกสารคำสอนวิชาการเล่านิทาน. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

วิเชียร เกษประทุม. (2546). นิทานพื้นบ้าน. กรุงเทพฯ : พัฒนาศึกษา.

ศุภวัฒน์ เอมโอช. 15 มกราคม 2566. สัมภาษณ์.

สุนทรีย์ ดวงทิพย์. (2525). วิเคราะห์วรรณกรรมพื้นบ้านตำบลท่าไม้ อำเภอพรานกระต่าย จังหวัดกำแพงเพชร. กรุงเทพฯ: วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อรทัย จันทวิชานุวงษ์. (2523). รูปแบบนิทานที่ส่งผลต่อการรับผิดชอบนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4. ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร.

อรัญญา เพิ่มพีรพัฒน์. (2548). การศึกษาความสามารถทางภาษาของเด็กปฐมวัยที่ใช้นิทานพื้นบ้านเป็นสื่อเสริมประสบการณ์. นครราชสีมา: วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาหลักสูตรและการสอน มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา.

Brown, P. (2020). The Use of Storyboards in Advertising Campaigns. Marketing Strategies Journal, 15(3), 45-63.

Clark, M. (2017). Visual Design in Storyboarding for Effective Communication. Journal of Interactive Design, 14(2), 35-50.

Duncan, C. (2018). The Role of Storyboarding in Film Production. Journal of Visual Communication, 10(2), 45-59.

Green, T. (2021). Benefits and Limitations of Storyboarding in Communication. Journal of Brand Communication, 8(2), 55-70.

Johnson, K. (2016). Storyboarding as a Tool for Educational Planning. Educational Technology Journal, 23(4), 89-104.

Martin, A. (2019). Narrative Structures and Storyboarding Techniques. Journal of Educational Methods, 12(1), 67-80.

Smith, J. (2017). Pre-Visualization Techniques: Storyboarding in Modern Cinema. Film Studies Quarterly, 24(3), 30-50.

Williams, S. (2018). Improving User Flow through Storyboarding in UX. UX Research Journal, 11(3), 23-40.