“Poh Yani” Yala Myth: The Role of Folklore to Local Peace
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purpose of this research is to analyze peacebuilding strategies appearing
in a local myth “Poh Yani” upon the concept of peacebuilding. According to folklore research methods, The researcher had surveyed in Moo 3 Poh Yani village Satennok sub-district Muang Yala district Yala province, and collected folklore data about the local myth “Poh Yani”. The result indicates that the peacebuilding strategies in Pho Yani myth have been comprising 3 types, as following1) resolving conflict by mediation and accommodating a motivation by clear shared goals; 2) controlling conflict by bargaining and defining relationships between groups;3) confronting conflict by seeking cooperation and redesigning the structure to solve the problems. These show intention and wisdom of peacebuilding in a multicultural society, and ways to study folklore which plays an important role to build local peace in 3 Thailand southern border provinces.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
The Copyright Notice will appear in About the Journal. It should describe for readers and authors whether the copyright holder is the author, journal, or a third party. It should include additional licensing agreements (e.g. Creative Commons licenses) that grant rights to readers (see examples), and it should provide the means for securing permissions, if necessary, for the use of the journal's content.
References
ทรัยนุง มะเด็ง อับดุลเร๊าะมัน บาดา และวลัยลักษณ์ ทรงศิริ. (2553). ยาลอเป็นยะลาความ
เปลี่ยนแปลงของบ้านเมืองและคนรุ่นใหม่ในเมืองและปริมณฑลยะลา. กรุงเทพมหานคร:
สํานักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
ปฐม หงษ์สุวรรณ. (2542). การวิเคราะห์ตํานานสุริยคราสและจันทรคราสของชนชาติไท.
(วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพมหานคร.
ปรมินท์ จารุวร. (2547).ความขัดแย้งและการประนีประนอมในตํานานปรัมปราไทย.(วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต).
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพมหานคร.
พิเชฐ แสงทอง. (2551). ตํานานไทยพุทธและมลายูมุสลิม : อํานาจและการต่อต้านในภาคใต้
ของไทย. (วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพมหานคร.
ราชันย์ เวียงเพิ่ม. (2550). พระคเณศ : ตํานานและพิธีกรรมในสังคมไทย. (วิทยานิพนธ์ มหาบัณฑิต).
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพมหานคร.
วาริด เจริญราษฎร์. (2566). กลวิธีการเสริมสร้างสันติภาพสําหรับสังคมพหุวัฒนธรรมใน วรรณกรรม
เสริมบทเรียนอิสลามศึกษาชุด “เรียนรู้เพื่อเข้าใจ”. รายงานการวิจัย. กรุงเทพมหานคร:
มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี
ศรีศักดิ์ วัลลิโภดม. (2522). ชุมชนโบราณในสี่จังหวัดภาคใต้, ค้นหาอดีตของเมืองโบราณ,
(น.166- 167). กรุงเทพมหานคร: สํานักพิมพ์เมืองโบราณ.
ศิราพร ณ ถลาง. (2539). การวิเคราะห์ตํานานสร้างโลกของคนไท. รายงานการวิจัย.
กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อนุชา พิมศักดิ์. (2550). ตํานานพระเจ้าห้าพระองค์ : โครงสร้างเนื้อหาและบทบาทในสังคมไทย.
(วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพมหานคร.
อภิลักษณ์ เกษมผลกูล. (2552). ตํานานพระศรีอาริย์ในสังคมไทย : การสร้างสรรค์และบทบาท.
(วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพมหานคร.
Arnold, H.J. & Feldman, D.C. (1986). Intergroups Conflict, In Organization Behavior,
(pp.209-236). New York : McGraw-Hill.
Galtung, J. (1975). Peace: Research - Education - Action. Copenhagen: Chr. Ejlers
Forlag.
Joseph, M. (1992). The rehabilitation of myth: Vico’s New science. Cambridge:
Cambridge University Press.
Levi, S.C. (1955). The Structural Study of Myth. The Journal of American Folklore,
(270), 428.
Margaret R.S. (1994). The Narrative Constitution of Identity: A Relationaland Network
Appoach. Theory and Society, 23(5), p.606.
Robbins, S.D. (1983). Managing Conflict, In Organization Theory, (pp.287-308). New
Jersey: Prentice-Hall.
Turner, S. & Weed, F. (1983). Conflict in Organizations. Englewood, New Jersey:
Prentice-Hall.
