รูปแบบวิสาหกิจชุมชนที่ประสบความสำเร็จ ในประเทศไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษารูปแบบวิสาหกิจชุมชนที่ประสบความสำเร็จ ในประเทศไทยการวิจัยครั้งนี้ใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสมระหว่างการวิจัยเชิงคุณภาพและการวิจัยเชิงปริมาณการวิจัยเชิงคุณภาพใช้วิธีการแบบเจาะจง (Purposive Sampling) กลุ่มตัวอย่างจำนวน5 คน ได้แก่ นักวิชาการ ผู้ทรงคุณวุฒิหรือผู้เชี่ยวชาญ และผู้นำกลุ่มวิสาหกิจชุมชน กรรมการ หรือผู้ที่รับผิดชอบหลักวิสาหกิจชุมชน ในประเทศไทยเครื่องมือที่ใช้คือ แบบสัมภาษณ์ใช้การวิเคราะห์เชิงเนื้อหา การวิจัยเชิงปริมาณกลุ่มตัวอย่างคือ สมาชิกกลุ่มวิสาหกิจชุมชน มีจำนวน 78,894 แห่ง (กรมส่งเสริมการเกษตร, 2559: 2)กำหนดขนาดกลุ่มตัวอย่างของ (Hair, et al, 2010) มีขนาดกลุ่มตัวอย่าง 1,000 คน ใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างแบบหลายขั้นตอน เครื่องมือที่ใช้ในการรวบรวมข้อมูล คือแบบสอบถามสถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลผู้วิจัยใช้การวิเคราะห์โมเดลสมการโครงสร้าง (Structural Equation Modeling: SEM) ผลการวิจัยพบว่า :รูปแบบวิสาหกิจชุมชนที่ประสบความสำเร็จ ในประเทศไทยมีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ โดยมีค่าไคสแควร์เท่ากับ 96.75, P-Value เท่ากับ 0.12, GFI เท่ากับ 0.99, AGFI เท่ากับ 0.98 และ RMSEA เท่ากับ 0.01ประกอบด้วย 3 ด้าน คือ 1) ด้านภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลง 2) ด้านการจัดการความรู้ และ 3) ด้านวัฒนธรรมองค์การ
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
References
กรมส่งเสริมการเกษตร. (2557). บทบาทและภารกิจของสำนักส่งเสริมและพัฒนาการเกษตรเขต. กรุงเทพฯ: กรมส่งเสริมการเกษตร.
กริช แรงสูงเนิน. (2554). การวิเคราะห์ปีจจัยด้วย SPSร และ AMOร เพื่อการวิจัย. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2555). สถิตสำหรับงานวิจัย(พิมพ์ครั้งที่ 6).กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Bass, Bernard M. (1985). Leadership and Performances Beyond Expectations. New York: Free Press.
Bass, Bernard M. & Avolio, Bruce J. (1994).lmproving Organization Effectiveness through Transformational Leadership. Thousand Oaks, CA: Sage.
Denison, D. (2002). Denison Consulting organization culture Retrieved. [Ontine].htpp://wwww.Denisonculture.com/Cuture/cuture. ink.htm. (Available: 27 May 2014).
Burns, J. M. (1978). Leadership. New York: Harper & Row.
Hair, J. F., Jr., Black, W. C., Babin, B. J., & Anderson, R. E. (2010). Multtivariate data analysis (7 ed.). New Jersey: Prentice Hal.
Kucza, Timo. (2001). Knowledge Management Process Model: Technical Research Centre of Finland. [Online]. https:/wwww.vt.fVinf/pdf/publications/2001/P455.pdf. (Available : 20 January 2001).
Kaplan, R.S. & Norton D.P. (1996). The balanced scorecard: Translating strategy in Action. Boston: Harvard Business Review.
Michael J. M. (2014). การพัฒนาองค์การแห่งการเรียนรู้. (แปลจาก Building the Learning Organization โดย กานต์สุดา มาฆะศิรานนท์). กรุงเทพฯ: เอ็กซเปอร์เน็ท.
Rose Su-Jung L. & Hsiao Jui-Kuo. (2014). The Relationships between Transformational Leadership, Knowledge Sharing, Trust and Organizational Citizenship Behavior. Internationat Journal of Innovation, Management and Technology. 5(3), 171-174.
Sami, A. Al-bahussin & Wael, H. El-garaihy. (2013). The Impact of Huran Resource Management Practices, Organisational Culture, Organisationa. Innovation and Knowledge Management on Organisational Performance in Large Saudi Organisations: Structural Equation Modeling With Conceptual Framework. International Journal of Business and Management. 8(22), 1-19.