The Structures of Sport Tourism System in Different Stages of Tourism Development Life Cycle: The Case of Buriram Province
Keywords:
The Structures, Sport Tourism, Development Life CycleAbstract
This research article aims to study the situation and behavior, structure, components, and present the development strategies of sports tourists in Buriram Province before and after the COVID-19 situation. This research is a research and development that has both quantitative and qualitative data collection processes. The main informants are the government sector and tour operators. The population used in this study is tourists who have visited and tourists who visit Buriram Province.
The research findings were as follows:1) For about the tourism situation and needs, the study found that the Buriram Province has the potential of tourism resources and is ready to develop sports tourism management. 2) the structures of sport tourism system in different stages of tourism development life cycle strategies: the case of Buriram Province is 1.Introduction Stage2. Growth Stage3. Saturation Stage 4. Decline Stage 3) Sports tourism management model: the case of Buriram Province was consisted of visions, missions as well as strategies “BRM SPORT Model”: 1)B – Believe 2) R-Research 3) M- Management 4) S – Standard 5) P – Participation 6) O – Organizing 7) R – Responsibility 8) T - Technology and Innovation 9) K – Knowledge.
References
กองเศรษฐกิจการท่องเที่ยวและกีฬา. (2560.). โครงการพัฒนารูปแบบทางธุรกิจของการท่องเที่ยวเชิงกีฬาของไทย (Sports Tourism) ประจำปี 2560. กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. กรุงเทพมหานคร. 18 – 36.
กระทรวงการท่องเที่ยว และกีฬา. (2562). รายงานประจำ ปี 2562 กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. พิมพ์ครั้งที่ 1 (1), กรุงเทพมหานคร: สำนักงานกิจการโรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก, หน้า 52 – 144.
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2554). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ พ.ศ. 2555-2559.กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2557). สถิตินักท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: กรมประชาสัมพันธ์. (2558). เปิดพื้นที่เขตเศรษฐกิจพิเศษ. สืบค้นจาก https://thainews.prd.go.th
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2559). แผนพัฒนาการกีฬาแห่งชาติ ฉบับที่ 6 (พ.ศ. 2560 – 2564). พิมพ์ครั้งที่ 1, นนทบุรี: บริษัท ภาพพิมพ์ จำกัด, หน้า 34 – 40.
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2533). ความสำคัญ ของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว กรุงเทพฯ:
กุณฑิญา จิรทิวาธวัช. (2558). เที่ยวเมืองไทยเหมือนไปเมืองนอก: ปฏิสัมพันธ์ของนักท่องเที่ยวชาวไทยกับธีมพาร์คแนวยุโรป (ดุษฎีนิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, กรุงเทพฯ.
เกศรินทร์ วิมลธาดา และจรัสพงศ์ คลังกรณ์. (2564). การจัดการส่งเสริมการกีฬาและการท่องเที่ยวสู่การพัฒนาเมืองของจังหวัดบุรีรัมย์. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 6(2), 410 – 425.
เกษม เพ็ญภินันท์. (2550). สู่พรมแดนความรู้เรื่องวัฒนธรรมบริโภค: ความเป็นปกติวิสัยของการบริโภควัฒนธรรมในชีวิตประจำวัน. กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินทร.
แผนยุทธศาสตร์การท่องเที่ยวไทยทั้งในแผนฉบับที่ 1 (พ.ศ. 2558 - 2560) และฉบับที่ 2 (พ.ศ. 2560 -2564)
ณิชาภัทร สุรวัฒนานนท์. (2562). การท่องเที่ยวกับบทบาทขับเคลื่อนเศรษฐกิจไทย ฮีโร่จำเป็นหรือ ฮีโร่ตัวจริง?. ฝ่ายเศรษฐกิจมหภาค, ธนาคารแห่งประเทศไทย.
อานนท์ สีดาเพ็ง (2559)กลยุทธิ์การจัดการท่องเที่ยวเชิงกีฬากอล์ฟโดยการประยุกต์ ทฤษฎีการแลกเปลี่ยนทางสังคมในพื้นที่จังหวัดเชียงใหม่,วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีการกีฬา, 16(2) 83-90
Downloads
Published
Issue
Section
License
Copyright (c) 2024 Pacific Institute of Management Science

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับสถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค และคณาจารย์ท่านอื่นๆในสถาบันฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว