การบูรณาการภาครัฐและภาคเอกชนเพื่อขับเคลื่อนนโยบายอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวไทย ในกรุงเทพมหานคร

ผู้แต่ง

  • อริย์ธัช มิลินจรูญพงษ์ รัฐประศาสนศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี
  • ณัฐวัฒน์ สิริพรวุฒิ รัฐประศาสนศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี
  • สถิตย์ นิยมญาติ รัฐประศาสนศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี
  • กมลพร กัลยาณมิตร รัฐประศาสนศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี

คำสำคัญ:

การบูรณาการ, การขับเคลื่อน, อุตสาหกรรมการท่องเที่ยวไทย, กรุงเทพมหานคร

บทคัดย่อ

          การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาสภาพอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวไทยในกรุงเทพมหานคร (2) ศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อสภาพอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวไทยในกรุงเทพมหานคร และ (3) ศึกษาแนวทางการบูรณาการภาครัฐและภาคเอกชนเพื่อขับเคลื่อนอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวไทยในกรุงเทพมหานคร 

          รูปแบบการวิจัยเป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ กลุ่มตัวอย่างประกอบด้วยผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน
4 กลุ่ม ได้แก่ ภาครัฐ ภาคเอกชน ภาคประชาชน จำนวน 20 คน  ใช้แบบสัมภาษณ์เป็นเครื่องมือในการวิจัย โดยการสัมภาษณ์เชิงลึก ข้อมูลที่เก็บได้มาทำการวิเคราะห์เนื้อหา

          ผลการวิจัยพบว่า (1) สภาพอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวไทยในกรุงเทพมหานคร กรุงเทพมหานคร เป็นเมืองแหล่งท่องเที่ยวที่มีคุณภาพ มีความเจริญ ด้านเศรษฐกิจ ด้านเทคโนโลยี ด้านสังคม ด้านสิ่งแวดล้อม ด้านวัฒนธรรม ด้านการเมือง และด้านทรัพยากรทางธรรมชาติ รูปแบบการท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์และวัฒนธรรม มีห้างสรรพสินค้า ร้านค้า ร้านอาหารหลากหลาย (2) ปัจจัยที่มีผลต่อสภาพอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวไทยในกรุงเทพมหานคร มีดังนี้ 1) การจราจร 2) ภาษา 3) ราคาสินค้า
4) รถแท็กซี่ 5) การบริการของพนักงาน 6) สภาพแวดล้อม 7) ความปลอดภัย 8) การบริการทางการเงิน ตามลำดับ และ (3) แนวทางการบูรณาการภาครัฐและภาคเอกชนเพื่อขับเคลื่อนอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวไทยในกรุงเทพมหานคร มีดังนี้ 1) มีการวางแผนจัดการการท่องเที่ยว ได้แก่ 1) การจัดทำโครงการ 2) การสนับสนุนงบประมาณ 3) การให้ความร่วมมือในการจัดกิจกรรม 4) การประชาสัมพันธ์
5) การดำเนินงานร่วมกัน 6) การประสานความร่วมมือ 7) การร่วมระดมความคิด 8) การปรับปรุงโครงสร้างพื้นฐาน 2) มีการส่งเสริมสนับสนุนแนวทางป้องกันภัย ได้แก่ 1) ด้านความปลอดภัยในชีวิต
2) ด้านความปลอดภัยในทรัพย์สิน 3) ด้านสาธารณสุข 4) ด้านการคมนาคม และ 3) ส่งเสริมให้ชุมชนสามารถพัฒนาเป็นแหล่งเรียนรู้เรื่องการจัดการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน ได้แก่ 1) ชุมชนพัฒนาการจัดการท่องเที่ยวอย่างมีส่วนร่วม 2) ชุมชนสร้างความภาคภูมิใจ 3) ส่งเสริมการท่องเที่ยวชุมชน 4) มีการท่องเที่ยวที่หลากหลาย 5) สร้างระบบบริหารจัดการการท่องเที่ยว และ 6) พัฒนาการท่องเที่ยวของกรุงเทพมหานคร

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2566). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ ฉบับที่ 3 พ.ศ. 2566 –2570. พีดับบลิว ปริ้นติ้ง.

โชคธวีร์ อ้นถาวร. (2561). รูปแบบการพัฒนาแบบบูรณาการเพื่อความเป็นเลิศของตำบลเขาดิน อำเภอบางปะกง จังหวัดฉะเชิงเทรา. หลักสูตรปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการเพื่อพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฎราชนครินทร์.

บุพชาติ ดวงดี. (2560). รูปแบบการพัฒนาการเพื่อขับเคลื่อนการท่องเที่ยวแบบบูรณาการอย่างยั่งยืนของจังหวัดนนทบุรี. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. ปีที่ 36 ฉบับที่ 6 พฤศจิกายน - ธันวาคม พ.ศ. 2560.

สนิท บุญราศรี. (2565). ศึกษารูปแบบการจัดการต่อการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงนิเวศอย่างยั่งยืนของชุมชนลำพะยา อำเภอเมืองยะลา จังหวัดยะลาในอนาคต. หลักสูตรปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา.

เอกชัย ชำนินา. (2562). การเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันด้านการท่องเที่ยวของจังหวัดภูเก็ต. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์ ปีที่ 6 ฉบับที่ 5 (กรกฎาคม 2562).l. 1

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2024-04-30

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย