ผลของการใช้รูปแบบเคลื่อนไหวร่างกายโดยประยุกต์จากท่ากีฬาปันจักสีลัตเพื่อส่งเสริมสุขภาพสำหรับผู้สูงอายุในจังหวัดยะลา
คำสำคัญ:
ผลของการใช้รูปแบบเคลื่อนไหวร่างกายโดยประยุกต์จากท่ากีฬาปันจักสีลัต, การส่งเสริมสุขภาพ, ผู้สูงอายุบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้เป็นงานวิจัยกึ่งทดลอง (Quasi Experimental Research) เพื่อศึกษาผลของการใช้รูปแบบเคลื่อนไหวร่างกายโดยประยุกต์จากท่ากีฬาปันจักสีลัต เพื่อส่งเสริมสุขภาพสำหรับผู้สูงอายุในจังหวัดยะลา จำนวน 30 คน เลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจง ตามคุณสมบัติที่กำหนด โดยมีวัตถุประสงค์ของงานวิจัยคือ 1. เพื่อพัฒนารูปแบบการเคลื่อนไหวร่างกายของผู้สูงอายุ โดยประยุกต์จากท่ากีฬาปันจักสีลัต 2. เพื่อประเมินรูปแบบการเคลื่อนไหวร่างกายของผู้สูงอายุ โดยประยุกต์จากท่ากีฬาปันจักสีลัต 3. เพื่อเปรียบเทียบสมรรถภาพทางกายของผู้สูงอายุ ที่ใช้รูปแบบการเคลื่อนไหวร่างกาย โดยประยุกต์จากท่ากีฬาปันจักสีลัต เครื่องมือที่ใช้ประกอบด้วย 1. แบบตอบรับการเข้าร่วมกิจกรรมรูปแบบเคลื่อนไหวร่างกายโดยประยุกต์จากท่ากีฬาปันจักสีลัต 2. แบบทดสอบสมรรถภาพสำหรับผู้สูงอายุ แบบสอบถามความพึงพอใจและทัศนคติการใช้รูปแบบเคลื่อนไหวร่างกายโดยประยุกต์จากท่ากีฬาปันจักสีลัตผู้สูงอายุ และ3. คู่มือการเคลื่อนไหวร่างกายโดยประยุกต์จากท่ากีฬาปันจักสีลัตสำหรับผู้สูงอายุ โดยแบบสอบถามและแบบประเมิน มีค่าความตรงเชิงเนื้อหาเท่ากับ 0.92 และค่าความเที่ยงเท่ากับ 0.92 ผู้วิจัยวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์เนื้อหาวิเคราะห์ข้อมูลด้วยค่าสถิติเชิงพรรณนา และสถิติเปรียบเทียบ (T-test)
เอกสารอ้างอิง
กาญจนรัตน์ ทองบุญ. (2548). แนวปฏิบัติการส่งเสริมสุขภาพผู้สูงอายุ ในศูนย์สุขภาพชุมชนรัตนวารี อำเภอหัวตะพาน จังหวัดอานาจเจริญ.
คู่มือการทดสอบ ICSPFT การกีฬาแห่งประเทศไทย.การทดสอบสมรรถภาพทางกาย (2543). [ระบบออนไลน์]. เข้าถึงจาก http://119.46.166.126/self_all/selfaccess7. (วันที่สืบค้น 25 กันยายน 2565)
จุฑาพร แหยมแก้ว. (2560). รูปแบบการจัดกิจกรรมผู้สูงอายุในโรงเรียนสร้างสุขตาบลท้ายดง อำเภอวังโป่ง จังหวัดเพชรบูรณ์. ในบัณฑิตา อินสมบัต (บ.ก.) รายงานสืบเนื่องจากการ ประชุมสัมมนาวิชาการนำเสนอผลงานวิจัยระดับชาติและนานาชาติ (Proceedings) เครือข่ายบัณฑิตศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏภาคเหนือ ครั้งที่ 17 (หน้า 1401-1412). มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม.
เจษฎา เนตรพลับ และวีรชาติ เปรมานนท์. (2559). นาฏยศิลป์ พื้นเมืองมลายูปาตานี.วารสารบริการ วิชาการ,มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์; ปีที่ 27 ฉบับที่ 2 : วารสารวิทยบริการมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์
เฉลิม มากนวล. (2551). “มะโย่ง, ซีละ, ดีเกฮูลู,” ในลักษณะไทย ศิลปะการแสดง. (พิมพ์ครั้งที่ 2) กรุงเทพฯ :ไทยวัฒนพานิช.
ทวีศักดิ์ สิริรัตน์เรขา (2549). การเล่นเพื่อการเรียนรู้ ในเด็กออทิสติก.พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ : คณะกรรมการพัฒนาออทิสติก สถาบันราชานุกูล กรมสุขภาพจิต.
นวลฉวี ทรรพนันทน์ และคณะฯ. (2557). นาฬิกาชีวิต เล่ม 2. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ฟ้าอภัยจำกัด.
นิภารัตน์ ศรีรักษ์. (2557). ผลของโปรแกรมการส่งเสริมสุขภาพต่อพฤติกรรมสุขภาพของผู้สูงอายุใน ชมรมผู้สูง อายุบ้านน้าขาว ตำบลกายูคละ อำเภอแว้ง จังหวัดนราธิวาส. วิทยาศาสตรมหาบัณฑิตสาขาวิชาสาธารณสุข ศาสตร์, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา.
บรรลุ ศิริพานิช. (2553). คู่มือผู้สูงอายุ. ฉบับสมบูรณ์. พิมพ์ครั้งที่ 24. กรุงเทพฯ : หมอชาวบ้าน.
บรรลุ ศิริพานิช. (2559). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2559. กรุงเทพมหานคร : สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล.
บุญยืน สุภาพ. (2522). การศึกษาเปรียบเทียบปัญหาความต้องการ และโลกทัศน์ของคนชราในสถานสงเคราะห์ของรัฐและเอกชน. วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต, สาขารัฐศาสตร์, บัณฑิตวิทยาลัย, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บุญใจ ศรีสถิตย์นรากูร. (2550). ระเบียบการวิจัยทางพยาบาลศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ประคอง อินทรสมบัติ. (2539). การประเมินภาวะสุขภาพในผู้สูงอายุ. กรุงเทพฯ : รามาธิบดีพยาบาลสาร.
ประเวศ วะสี. (2543). สุขภาพในฐานะอุดมการณ์ของมนุษย์. กรุงเทพฯ : พิมพ์ดี.
ประพนธ์ เรืองณรงค์. (2542). “รองเง็ง, สิละ ลิเกฮูลู” ในสารานุกรมวัฒนธรรมภาคใต้ พ.ศ. 2545 เล่ม 13.กรุงเทพฯ : สยามเพรสแมเนจเม้นท์.
ประพนธ์ เรืองณรงค์. (2542). ซิละหรือบือดีกาศิลปะการต่อสู้ไทยมุสลิมแบบโบราณ. [ระบบออนไลน์]. เข้าถึงจาก http://www.oknation.net. (วันที่สืบค้น 12 มีนาคม 2565)
พิเชษฐ์ สุธรรมรักษ์. (2548). ประสิทธิผลของรูปแบบการส่งเสริมสุขภาพในชุมชนโดยสถานีอนามัย ตำบลบ้านยาง อำเภอเสาไห้ จังหวัดสระบุรี.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2546). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตสถาน พ.ศ. 2542. กรุงเทพฯ: นามมีบุ๊คส์พับลิเคชันส์.
วัชรินทร์ เสมามอญ. (2556). การมีส่วนร่วมในการพัฒนารูปแบบการจดักิจกรรมนนัทนาการสำหรับผู้สูงอายุในจังหวัดพระนครศรีอยุธยาและจังหวัดอ่างทอง. มหาวิทยาลัยราชภัฏ พระนครศรีอยุธยา.
วีระวัฒน์ แซ่จิว. (2559). กิจกรรมทางกายและสมรรถภาพทางกายของผู้สูงอายุที่ออกกำลังกายในจังหวัดชลบุรี. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาวิทยาศาสตร์การออกกำลังกายและการกีฬา คณะวิทยาศาสตร์การกีฬา มหาวิทยาลัยบูรพา.
วันเพ็ญ วงศ์จันทรา. (2539). แบบแผนสุขภาพของผู้สูงอายุในสถานสงเคราะห์คนชรา บ้านธรรมปกรณ์ จังหวัดเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตร์มหาบัณฑิต, สาธารณสุขศาสตร์, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ศศิพัฒน์ ยอดเพชร. (2544). สวัสดิการผู้สูงอายุ. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. ศูนย์การศึกษานอกโรงเรียนภาคตะวันออก. (2543). รายงานการติดตามการสำรวจข้อมูลผู้ด้อยโอกาสในเขตภาคตะวันออก (เด็กด้อยโอกาส คนพิการ ผู้สูงอายุ สตรีกลุ่มเสี่ยง) ระยอง: ศูนย์การศึกษานอกโรงเรียนภาคตะวันออก.
สมศักดิ์ ศรีสันติสุข. (2539). สังคมวิทยาภาวะสูงอายุ . ความเป็นจริงและการคาดการณ์ในสังคมไทย.กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สมาคมปันจักสีลัตแห่งประเทศไทย. ประวัติกีฬาปันจักสีลัต. (ม.ป.ป). [ระบบออนไลน์]. เข้าถึงข้อมูล http://www.pencaksilatthailand.com/Rules.html ( 20 มีนาคม 2565 )
Bryer, D. (2004). Empowerment Groups : An Adventure in Early Stage Programming. Missouri,The Missouri Coalition of Alzheimer’s Association Chapters, Alzheimer’s Association.
Che, H. L., Yeh, M. L., & Wu, S. M. (2006). The self-empowerment process of primary Caregivers : A study of caring for elderly with dementia. Journal of Nursing Research,14 (3), 209-217.
Chung, J. C. (2001). Empowering individuals with early dementia and their carers: An Exploratory study in the Chinese context. American Journal of Alzheimer’s Disease and Other Dementia, 16(2), 85-88.
Conger, J. A., & Kanungo, R. N. (1988). The empowerment process: Integrating theory and practice. Academy Management Review, 13(3), 471-482.
Gibson, C. H. (1991). A concept analysis of empowerment. Journal of Advanced Nursing,16, 354-361.
Junwin, B., Ratchathawan, R., Dissara, W., & Thanormchayathawat, B. (2019). No-Ra- Bic: Thai Southern Art Application for Promoting Health in Elderly. Mahamakut Graduate School Journal, 17(1), 169-173.
Matsumoto, N., & Ikeda, M. (2009). Empowering older people with dementia and family caregivers: A participatory action research study. International Journal of Nursing Studies, 46, 431-441.
Pender, N.J., Murdaugh, C.L. & Parsons, M.A. (2002). Health Promotion in Nursing Practice.4 th (ed). New Jersey: Pearson Education, Inc.
Rakowski, W, Mor, V. (1992). The association of physical activity with mortality among older adults in the longitudinal study of aging. Journal of Gerontology. 47(4): 122-9.
Rodwell, C. M. (1996). An analysis of the concept of empowerment. Journal of Advanced Nursing, 23, 305-313.
Welschen, L. (2008). Disease management for patients with type 2 diabetes: Towards patient Empowerment. International Journal of Integrated Care, 8(22), 1-2.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2023 สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับสถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค และคณาจารย์ท่านอื่นๆในสถาบันฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
