การจัดการการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม กรณีศึกษา ชุมชนชาวมอญ อำเภอสังขละบุรี จังหวัดกาญจนบุรี
คำสำคัญ:
การจัดการการท่องเที่ยว, การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม, ชุมชนชาวมอญบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาสภาพทั่วไปบริบทชุมชนด้านการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของชุมชนชาวมอญ อำเภอสังขละบุรี จังหวัดกาญจนบุรี 2) เพื่อศึกษาศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของชุมชนชาวมอญ อำเภอสังขละบุรี จังหวัดกาญจนบุรี 3) เพื่อศึกษาหาแนวทางและข้อเสนอแนะการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของชุมชนชาวมอญ อำเภอสังขละบุรี จังหวัดกาญจนบุรี กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยคือคนในท้องถิ่นที่อยู่อาศัยในชุมชนชาวมอญประชาชนในท้องถิ่น
เครื่องมือที่ใช้ การสัมภาษณ์และการใช้แบบสอบถาม การวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณเพื่อนำข้อมูลดังกล่าวมาใช้เป็นส่วนสนับสนุนการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพ
ผลการศึกษา พบว่า 1) สภาพทั่วไปทางการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของชุมชนชาวมอญ มีแหล่งท่องเที่ยวที่มีความน่าสนใจทั้งทรัพยากรท่องเที่ยวทางธรรมชาติ และทรัพยากรการท่องเที่ยวทางศิลปะวัฒนธรรม 2) ศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของชุมชนชาวมอญพบว่าด้านกิจกรรมในแหล่งท่องเที่ยว มีค่าเฉลี่ยสูงสุด รองลงมาคือ ด้านขีดความสามารถในการรองรับนักท่องเที่ยว ด้านที่พักอาศัย ด้านการบริหารจัดการ ด้านสิ่งอำนวยความสะดวก ด้านความปลอดภัยและด้านการเข้าถึงเป็นลำดับสุดท้าย 3) แนวทางและข้อเสนอแนะการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของชุมชนชาวมอญ ชาวบ้านส่วนใหญ่ต้องการชักชวนให้นักท่องเที่ยวได้เข้ามาเรียนรู้สัมผัสความเป็นอยู่และบรรยากาศของชุมชนชาวมอญ เพราะด้วยเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่อุดมสมบูรณ์ไปด้วยธรรมชาติที่สดชื่นและสถานที่ท่องเที่ยวอันเป็นเอกลักษณ์ จึงทำให้ชุมชนชาวมอญ เป็นอีกหนึ่งชุมชนที่ต้องไปสัมผัสให้ได้ด้วยตัวเอง
คำสำคัญ : การจัดการการท่องเที่ยว, การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม, ชุมชนชาวมอญ
เอกสารอ้างอิง
นริศรา โฉมสิริ (2547). การศึกษาบริบททางภาษาศาสตร์และวัฒนธรรมของชื่อมอญ:
กรณีศึกษา ชาวมอญ บ้านวังกะ. วิทยานิพนธ์ ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหิดล.
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา (2548). แนวคิดของการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม ประเภทของการท่องเที่ยวและองค์ประกอบของแหล่งท่องเที่ยว.
พจนา สวนศรี (2541). รูปแบบการจัดการท่องเที่ยวโดยการมีส่วนร่วมของประชาชน.
รัฐทิตยา หิรัณยหาด (2544). แนวทางการพัฒนาเพื่อเพิ่มศักยภาพหมู่บ้านวัฒนธรรมเพื่อการท่องเที่ยว: กรณีศึกษาบ้านหนองขาว อำเภอท่าม่วง จังหวัดกาญจนบุรี.
สุชาดา งวงชัยภูมิ (2551). การจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชนบ้านปราสาท อำเภอโนนสูง จังหวัดนครราชสีมา.
สมศักดิ์ ศรีสันติสุข. (2536). สังคมวิทยา ; หลักการศึกษา วิเคราะห์และปฏิบัติงานชุมชน. พิมพ์ครั้งที่ 2 ขอนแก่น; โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยขอนแก่น
อรวรรณ ทับสกุล (2546). หลวงพ่ออุตตมะ : ผู้นำทางวัฒนธรรมกบการเปลี่ยนแปลงทางสังคมและวัฒนธรรมของหมู่บ้านมอญพลัดถิ่นที่สังขละบุรี. ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต(มานุษยวิทยา) มหาวิทยาลัยศิลปากร.
Burkart, A.J. and Mabrik, H. (1981). Tourism: Past, Present and Future.Oxford: Butterworth / Hienemann Ltd.
Pigram, J. (1993). Planing for tourism in rural areas: bridging the policy implementation gap.In Pearce and Butler (Eds.). Tourism Research: Critiques and Challenges London:Routledge.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2023 สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับสถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค และคณาจารย์ท่านอื่นๆในสถาบันฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
