ปัจจัยกำหนดพฤติกรรมการลงทุนที่นำไปสู่เป้าหมายในชีวิตของประชากร Generation Y ในเขตจังหวัดนครปฐม
คำสำคัญ:
พฤติกรรมการลงทุน, การลงทุน, เป้าหมายในชีวิตบทคัดย่อ
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาความรู้ความเข้าใจการลงทุนที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการลงทุนของประชากร Generation Y 2) เพื่อศึกษาแรงจูงใจการลงทุนที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการลงทุนของประชากร Generation Y 3) เพื่อศึกษาสภาพแวดล้อมการลงทุนที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการลงทุนของประชากร Generation Y และ 4) เพื่อศึกษาพฤติกรรมการลงทุนที่ส่งผลต่อเป้าหมายในชีวิตของประชากร Generation Y ใช้เทคนิคการสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นภูมิ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถาม การวิเคราะห์ข้อมูลและสถิติที่ใช้ ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า ความรู้ความเข้าใจการลงทุน แรงจูงใจการลงทุน และ สภาพแวดล้อมการลงทุนส่งผลต่อพฤติกรรมการการลงทุนของประชากร Generation Y ในจังหวัดนครปฐม อย่างมีนัยสําคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 นอกจากนี้ยังพบว่า พฤติกรรมการการลงทุนส่งผลต่อเป้าหมายในชีวิตของประชากร Generation Y ในจังหวัดนครปฐม อย่างมีนัยสําคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ผลการวิจัยนี้ได้ชี้แนวทางการพัฒนาวิธีการลงทุนของกลุ่มนักลงทุน
เอกสารอ้างอิง
กนกวรรณ ศรีนวล. (2558). การศึกษาปัจจัยส่วนบุคคล พฤติกรรมการลงทุน และแรงจูงใจใน การลงทุนที่มี ผลต่อการตัดสินใจลงทุนในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย. สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
กมลรัตน์ วักไธสง. (2564). ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจลงทุนของ Generation X และ Y ในช่วงสถานการณ์ Covid-19 เขตกรุงเทพมหานคร. การค้นคว้าอิสระ บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
กฤษดา เชียรวัฒนสุข และคณะ. (2560). แรงจูงใจที่มีอิทธิพลต่อผลการปฏิบัติงานของพนักงาน กรณีศึกษา บริษัท ทีโอที จำกัด (มหาชน) สำนักงานใหญ่แจ้งวัฒนะ. วารสารมหาวิทยาลัยเวสเทิร์น มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 3(2): 29-43.
กัลยรัตน์ ใจกล้า. (2565). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการตัดสินใจลงทุนในตลาดหุ้นไทยของนักลงทุน Gen Y. การค้นคว้าอิสระ บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ชาญเดช วีรกุล. (2552). ความสัมพันธ์ระหว่างแรงจูงใจในการปฏิบัติงานกับขวัญในการปฏิบัติงานของบุคลากรสังกัดสำนักงานการตรวจเงินแผ่นดินภูมิภาคที่ 5 (จังหวัดอุบลราชธานี). วิทยานิพนธ์ มหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.
ณภาภัช พายุเลิศ. (2557). การศึกษาพฤติกรรมการลงทุนของพนักงานบริษัทเอกชน ในตลาดหลักทรัพย์แห่ง ประเทศไทย. วารสารวิจัย มข., 2(2): 63-73.
ณัฐฐาวรี ศรีวัฒนไชย. (2563). การวางแผนทางการเงินส่วนบุคคลเพื่อวัยเกษียณอายุของพนักงาน บริษัทหลักทรัพย์ เอเซีย พลัส จํากัด. การค้นคว้าอิสระ บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาการเงินและการธนาคาร มหาวิทยาลัยรามคําแหง.
ตลาดการเงินและการลงทุนในหลักทรัพย์. (2557). รู้จักธุรกิจสตาร์ทอัพ. กรุงเทพฯ: ศูนย์ส่งเสริมการพัฒนาความรู้ตลาดทุน. [ออนไลน์]. สืบค้นเมื่อวันที่ 26 พฤษภาคม 2565. จาก https://research.kpru.ac.th/startupkpru/form/startup_business.pdf
ธนกร พจน์ธนาบันเทิง. (2558). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการลงทุนในตลาดหลักทรัพย์ของนักลงทุนกลุ่มวัย ทํางานในพื้นที่กรุงเทพมหานคร. สาขาวิชาการจัดการ หลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
นริศรา พลอยเพ็ชร. (2558). การประยุกต์ใช้หลักพุทธธรรมเพื่อเป็นแนวทางการป้องกันและแก้ไขพฤติกรรมการใช้ยาเสพติดของเด็กและเยาวชน สถานพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชนจังหวัดนครสวรรค์. พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
บุรฉัตร จันทร์แดง. (2562). ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมเสี่ยงต่อยาเสพติดของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาในเขตพื้นที่ตะเข็บชนแดนลุ่มน้ำโขง. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา, 14(3): 424-432.
เปมิกา กระแสงแก้ว. (2563). พฤติกรรมการออมและความรู้ด้านการลงทุนของ Gen Y ในกรุงเทพมหานคร. สาขาวิชาการบัญชี คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ภัทราพร ยอดจันทร์. (2557). พฤติกรรมการออมเงินเพื่อใช้หลังเกษียณของประชาชนในเขตบางแคกรุงเทพมหานคร. การค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยสยาม.
ภาณุวัฒน์ กองราช. (2554). การศึกษาพฤติกรรมการใช้เครือข่ายสังคมออนไลน์ของวัยรุ่นในประเทศไทย : กรณีศึกษา Facebook. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ยุพิน ปิ่นทอง. (2563). การวางแผนทางการเงินส่วนบุคคลของประชาชนจังหวัดปทุมธานี. การค้นคว้าอิสระบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาการเงินและการธนาคาร มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ราตรี พัฒนรังสรรค์. (2544). พฤติกรรมมนุษย์กับการพัฒนาตน. คณะครุศาสตร์ สถาบันราชภัฏจันทรเกษม.
วีรชัย ผ่องศรี. (2559). การวางแผนการเงินเพื่อการเกษียณของข้าราชการทหารเรือ สำนักงานตรวจสอบภายในทหารเรือ. สารนิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยสยาม.
วินัย วีระวัฒนานนท์ และบานชื่น สีพันผ่อง. (2539). สิ่งแวดล้อมศึกษาของกลุ่มประเทศอาเซียน-อินโดจีน.คณะสังคมศาสตร์และมนุษย์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล.
วีระพันธ์ แก้วรัตน์. (2553). เอกสารประกอบคำสอนวิชาการฝึกอบรมและพัฒนาทรัพยากรมนุษย์. [ออนไลน์]. สืบค้นเมื่อ 21 มีนาคม 2566 จาก www.it.nation.ac.th/person/showperson.php?.
ศิริพงษ์ นารีวงษ์ และณักษ์ กุลิสร์. (2560). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการตัดสินใจลงทุนคอนโดมิเนียมของนักลงทุน ในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารวิจัยราชภัฏพระนคร, 12(1): 152-163.
สุขุม รัตนเสรีเกียรติ. (2557). ความหมายการตัดสินใจ (DECISION MAKING). [ออนไลน์]. สืบค้นเมื่อ 9 มีนาคม 2566 จาก http://pmcexpert.com/.
สุมาลี จันทร์ชะลอ. (2542). การวัดและประเมินผล. กรุงเทพฯ: เพลท หจก. สุเมตรฟิล์ม.
สุรเดช จองวรรณศิริ. (2559). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความตั้งใจลงทุนในหลักทรัพย์ของนักลงทุนบุคคล. วิทยานิพนธ์การจัดการดุษฎีบัณฑิต วิทยาลัยบัณฑิตศึกษาด้านการจัดการ มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
Taro Yamane. (1973). Statistics: an introductory analysis. New York: New York: Harper& Row.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2023 สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับสถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค และคณาจารย์ท่านอื่นๆในสถาบันฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
