ปัญหาและแนวทางในการเพิ่มประสิทธิภาพการใช้พยานหลักฐานทางดิจิทัล ในการดำเนินคดีตามกฎหมายว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการฟอกเงิน
คำสำคัญ:
การฟอกเงิน, การดำเนินการกับทรัพย์สิน, พยานหลักฐานทางดิจิทัลบทคัดย่อ
บทความวิชาการฉบับนี้เป็นส่วนหนึ่งของดุษฎีนิพนธ์เรื่อง “การเพิ่มประสิทธิภาพการดำเนินคดีตามกฎหมายว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการฟอกเงินโดยใช้พยานหลักฐานทางดิจิทัล” ในหลักสูตรปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชานิติวิทยาศาสตร์และงานยุติธรรม คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัญหาอุปสรรคและหาแนวทางในการเพิ่มประสิทธิภาพการดำเนินคดีตามกฎหมายว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการฟอกเงิน โดยใช้พยานหลักฐานทางดิจิทัล ใช้วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ มึกลุ่มผู้ให้ข้อมูลสำคัญคือ 1. ผู้เชี่ยวชาญกลุ่มข้าราชการสำนักงานป้องกันและปราบปรามการฟอกเงิน ซึ่งเป็นนักวิชาการคอมพิวเตอร์ และ 2. ผู้เชี่ยวชาญกลุ่มข้าราชการสำนักงานป้องกันและปราบปรามการฟอกเงิน ซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่ปฏิบัติงานในกองคดี ใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างแบบลูกโซ่ (Snowball Sampling) เก็บข้อมูลด้วยแบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง (Semi-structured Interviews) วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา (Content Analysis) ผลการศึกษาพบว่า ปัญหาที่เกี่ยวข้องได้แก่ ปัญหาการดำเนินการกับทรัพย์สินตามกฎหมายฟอกเงินในทางปฏิบัติ และปัญหาที่ในการสืบสวนขยายผลและดำเนินการกับทรัพย์สิน โดยมีข้อเสนอแนะคือเห็นควรให้สำนักงานป้องกันและปราบปรามการฟอกเงินมีการกำหนดนโยบายและยุทธศาสตร์วิธีปฏิบัติ ขั้นตอนการดำเนินการ ในการนำพยานหลักฐานทางดิจิทัลมาสนับสนุนการดำเนินคดีที่ชัดเจน และเห็นควรให้มีการกำหนดมาตรฐานในการรับรองพยานหลักฐานทางดิจิทัลตามแนวมาตรฐานกลาง เพื่อให้การนำพยานหลักฐานทางดิจิทัลเข้ามาในสำนวนคดีสามารถเพิ่มประสิทธิภาพการดำเนินคดีได้อย่างแท้จริง
เอกสารอ้างอิง
เจษฎา คำรินทร์ และสังเวียน เทพผา. (2562). ปัญหาทางกฎหมายเกี่ยวกับการรับฟังพยานหลักฐานทางอิเล็กทรอนิกส์ในคดีอาญา. Journal of MCU Nakhondhat 6 (9) : 4543-4559.
ชัชทพงษ์ เชื้อดี. (2564). กฎหมายต้นแบบเพื่อการจัดตั้งองค์กรรับรองพยานหลักฐานอิเล็กทรอนิกส์. วารสาร คณะนิติศาสตร์ 12 (1) : 83-95.
ประกิต บุญมี. (2558). การเปิดเผยพยานหลักฐานในคดีแพ่ง. วิทยานิพนธ์ปริญญานิติศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยสยาม.
รัชดาภรณ์ น้อยแก้ว และวรธัช วิชชุวาณิชย์. (2563). การศึกษาความสำคัญของพยานหลักฐานทางนิติวิทยาศาสตร์และการนำไปใช้ประโยชน์ในคดีอาญา: กรณีศึกษาสถานีตำรวจภูธรในพื้นที่จังหวัดสตูล. วารสารวิชาการอาชญาวิทยาและนิติวิทยาศาสตร์ โรงเรียนนายร้อยตำรวจ 6 (2) : 167-180.
วรินทรา ศรีวิชัย. (2563). การตรวจพิสูจน์พยานหลักฐานดิจิทัลกับคดีเกี่ยวกับความมั่นคง. CMU Journal of Law and Social Sciences 13 (1) : 78-101.
ศักดิ์ชัย เลิศพานิชพันธุ์ และนิฤมน รัตนะรัต. (2561). การริบทรัพย์สินของผู้กระทำผิดในคดียาเสพติดกับความเป็นธรรมและมนุษยธรรม. Journal of Social Work 26 (1) : 63-94.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2023 สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับสถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค และคณาจารย์ท่านอื่นๆในสถาบันฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
