การพัฒนารูปแบบการรองรับการจ้างงานแรงงานสูงอายุ ในสถานประกอบการธุรกิจโรงแรม จังหวัดภูเก็ต
คำสำคัญ:
การพัฒนารูปแบบการรองรับการจ้างงานแรงงานสูงอายุ, แรงงานผู้สูงอายุบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์1)เพื่อศึกษาสภาพปัญหาและความต้องการของสถานประกอบการธุรกิจโรงแรมจังหวัดภูเก็ตในการรองรับแรงงานผู้สูงอายุเข้าทำงานและ 2)เพื่อพัฒนารูปแบบการเตรียมความพร้อมการรองรับการจ้างแรงงานผู้สูงอายุในสถานประกอบการธุรกิจโรงแรมจังหวัดภูเก็ต โดยใช้วิธีการวิจัยแบบผสมผสาน ผลการวิจัย พบว่า กรณีที่ขาดแคลนแรงงานทางสถานประกอบการจะแก้ไขปัญหาโดยการบริหารจัดการชั่วโมงการทำงาน กะทำงานของพนักงานและจ้างแรงงานสูงอายุที่เคยทำงานยังสถานประกอบการมาก่อนรวมทั้งการจ้างแรงงานสูงอายุยังพิจารณาจากมาตรการด้านภาษีที่สามารถนำมาลดหย่อยเป็นค่าใช้จ่ายได้ 2 เท่า ทั้งนี้สถานประกอบการธุรกิจโรงแรมมีความประสงค์ที่จะจ้างแรงงานสูงอายุในการนำความรู้ ความสามารถ ประสบการณ์ในงานที่ทำของแรงงานสูงอายุเพื่อลดปัญหาการขาดแคลนแรงงาน รวมทั้งแรงงานสูงอายุก็ประสงค์ที่จะทำงานต่อหลังจากเกษียณเพื่อใช้เป็นค่าใช้จ่ายลักษณะตำแหน่งงานที่สถานประกอบการจ้างงานมีอยู่ 2 ลักษณะ คือ ระดับปฏิบัติการและระดับบริหารการจ้างงานเป็นรูปแบบของการขยายอายุเกษียณ (รายบุคคล) สำหรับแรงงานสูงอายุที่ประสงค์จะทำงานต่อพิจารณาถึงการประเมินผลและสุขภาพของแรงงานก่อนขยายอายุเกษียณสำหรับรูปแบบการเตรียมความพร้อมการรองรับการจ้างงานแรงงสูงอายุในสถานประกอบการธุรกิจโรงแรมจังหวัดภูเก็ตควรพิจารณา 8 องค์ประกอบ ได้แก่ นโยบายและการสนับสนุนการจ้างงาน ลักษณะงานสำหรับแรงงานสูงอายุ ประเภทสัญญาจ้าง ประเภทการจัดเวลาการทำงาน การจ่ายค่าตอบแทนและสวัสดิการ ปัจจัยในการพิจารณาการจ้างงาน ทัศนคติต่อการจ้างงาน และมาตรการส่งเสริมการจ้างแรงงานสูงอายุ
เอกสารอ้างอิง
เกสร อึ้งสวรรค์. (2559). การพัฒนาตัวแบบเชิงนโยบายแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ที่เสริมสร้างสมรรถนะการทำงานของผู้สูงอายุที่กลับสู่กำลังแรงงาน. วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการ มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ธนภรณ์ จิตตินันทน์ และ ณัคนางค์ กุลนาถศิริ. (2560). ถอดบทเรียนนโยบายรับมือสังคมสูงวัยจากต่างประเทศ. วารสารสถานการณ์ตลาดแรงงานภาคกลาง. 9 (7) : 1-17.
ธนาคารแห่งประเทศไทย. (2561). สังคมสูงวัยกับความท้าทายของตลาดแรงงานไทย. กรุงเทพฯ: ธนาคารแห่งประเทศไทย.
นายทะเบียนโรงแรมภูเก็ต. (2562). ข้อมูลโรงแรมจังหวัดภูเก็ต (แยกรายตำบล)และจำนวนโรงแรมที่มีใบอนุญาต (แยกรายอำเภอและตามประเภทโรงแรม). ภูเก็ต: สำนักงานจังหวัดภูเก็ต.
พรประภา ศรีราพร. (2562). การจ้างงานผู้สูงอายุที่มีทักษะสูงในอุตสาหกรรมยานยนต์ไทย. วารสารสถาบันวิจัยญาณสังวร, 10(1), 77-85.
พรรัตน์ แสดงหาญ, อภิญญา อิงอาจ, และ ณภัค ธนเดชะวัฒน์. (2560). การพัฒนารูปแบบการจ้างงานผู้สูงอายุในธุรกิจโรงแรมเขตภาคตะวันออก. ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.
พิมพวรรณ วิเศษศรี. (2560). การวิเคราะห์ปัจจัยหลักต่อความต้องการจ้างงานประชากรวัยทำงานวัยปลาย: กรณีศึกษาสถานประกอบการที่จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาประชากรศาสตร์ วิทยาลัยประชากรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พัชรพงศ์ ชวนชม, ธีระวัฒน์ จันทึก, และ พิทักษ์ ศิริวงศ์. (2561). ลักษณะงานที่เหมาะสมกับแรงงานผู้สูงอายุ. วารสารวิจัยและพัฒนา วไลยอลกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. 13 (1) : 107-116.
มูลนิธิบูรณะชนบทแห่งประเทศไทย ในพระบรมราชูปถัมภ์ สถาบันไทยพัฒน์. (2559). แนวทางการดำเนินธุรกิจเพื่อสังคม (CSR)กิจการเพื่อสังคม(SE)สำหรับผู้สูงอายุโครงการการส่งเสริมความร่วมมือส่งเสริมกิจกรรมเพื่อสังคมผู้สูงอายุ. [ออนไลน์]. สืบค้นจาก http://www.dop.go.th/th/know/4/123
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. (2561). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ.2560. กรุงเทพฯ:โรงพิมพ์เดือนตุลา.
วรรณภา ลือกิตินันท์. (2560). องค์ประกอบการบริหารแรงงานสูงอายุในอุตสาหกรรมการผลิตของประเทศไทย. วารสารบริหารธุรกิจศรีนครินทรวิโรฒ. 8 (1) : 1-12.
สถาบันเสริมศึกษาและทรัพยากรมนุษย์ สำนักงานศูนย์วิจัยและให้คำปรึกษาแห่งมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ (2562, 12 กันยายน). โครงการส่งเสริมการมีรายได้และการมีงานทำของผู้สูงอายุตามนโยบายประชารัฐเพื่อสังคม (E6). [ออนไลน์]. สืบค้นเมื่อ 12 กันยายน 2562 จาก http://www.dop.go.th/th/know/4/152
สุรีย์ เข็มทอง, จิระภรณ์ ตันติชัยรัตนกูล, อัจฉรา ชีวะตระกูลกิจ, ภาวิน ชินะโชติ, กัลยนุช กิตติพงศ์พิทยา, สุรเดช หวังทอง, และ อัจฉรีย์ ลิมปมนต์. (2561). นโยบายการ
จ้างงานบุคลากรผู้สูงอายุในธุรกิจโรงแรมเครือข่ายไทย. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สุวิมล ติรกานนท์. (2553). การวิเคราะห์ตัวแปรพหุในงานวิจัยทางสังคมศาสตร์. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักวิชาการ สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร. เอกสารวิชาการสังคมผู้สูงอายุกับการขับเคลื่อนเศรษฐกิจไทย. [ออนไลน์]. สืบค้นเมื่อ 22 เมษายน 2564 http://www.parliament.go.th/library
สำนักงานจัดหางานภูเก็ต. (2560). จังหวัดภูเก็ต สตูลมีความต้องการแรงงานเพิ่มขึ้น. วารสารสถานการณ์ตลาดแรงงานภาคใต้. 9 (4). 1-13.
สำนักสถิติจังหวัดภูเก็ต. (2560). วิเคราะห์และสรุปสถานการณ์เรื่อง“ผู้สูงอายุ”. [ออนไลน์] สืบค้นจาก http://phuket.nso.go.th/images/ new/mindmap_statEX/ data/velder.pdf
อรรถวัฒน์ พูนสวัสดิ์ และ วริยา ล้ำเลิศ. (2560). สภาพสังคมผู้สูงอายุในปัจจุบันกับความเหมาะสม ต่อการกำหนดเกณฑ์เกษียณอายุของประเทศไทย.วารสารวิจัยมหาวิทยาลัยขอนแก่น (ฉบับบัณฑิตศึกษา) สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. 5 (3) : 83-93.
อัครวินท์ ศาสนพิทักษ์. (2560). การขยายอายุที่จะเกษียณในสังคมผู้สูงอายุ. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยธนบุรี. 11 (24) : 90-96.
Gobel, C & Zwick, T. (2013). Are personnel measures effective in increasing productivity of old workers. Labour Economics. 22 : 80-93.
Jenkins, A & Poulston, J. (2014). Manager’s perceptions of older workers in British hotels. Equality, Diversity and Inclusion: An International Journal. 33(1) : 54-72.
Kadefors, R. & Hanse, J.J. (2012). Employers’ Attitude Toward Older Worker an Obstacles and Opportunities for the Older Unemployed to Reenter Working Life. Nordic journal of working life studies. 2(3) : 1-19.
Lu, L., Kao, S.F., & Hsieh, Y.H. (2011). Attitudes towards older people and manager’s intention to hire older worker: A Taiwanese study. Educational Gerontology. 37 : 835-853.
Pinto, Silva Ramos & Nunes. (2014). Managing an aging workforce: What is the value of human resource management practices for different age groups of worker?. Review of Applied Management Studies. 12, 58-68.
United Nations. (2013). World Population Ageing 2013. Department of Economic and Social Affairs Population Division. New York: United Nations.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2023 สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับสถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค และคณาจารย์ท่านอื่นๆในสถาบันฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
