Development of Participatory Student Affairs Administration Model in Medium-sized Schools under the Foundation of the Church of Christ in Thailand
Keywords:
Development of Participatory Student, Medium-sized Schools, under the Foundation of the Church of Christ in ThailandAbstract
The purposes of this research were to 1) study the problem 2) design and create a model 3) evaluate the model 4) compare the results of using the model before and after and 5) study the results of efficiency, effectiveness, and value of the participatory student affairs administration model. The population were 8 small-sized schools. There were respondents from each school which included 1) manager/director 2) deputy director 3) assistant director/manager 4) department head 5) section head/ deputy section head, with a total of 40 respondents. The sample in the experiment was Nan Christian School, with a total of 17 respondents. The instruments composed of 1) problem situation questionnaire 2) a constructed model 3) evaluation form 4) action plan of Activities 5) pre - test and post – test questionnaire and 6) efficiency, effectiveness and value questionnaire. The statistical analysis were frequency, percentage, arithmetic mean, standard deviation, and t-test (dependent).
The results of the research found that 1) the problem condition was at the moderate level, 2) the synthesized model consists of 5 steps: Co-thinking, Co-planning, Co-acting, Co-responsibility and Co-evaluating was named 5Co Model, 3) results of model evaluation using content validity was between 0.80 – 1.00, 4) the results of post – test was higher than pre - test with statistical difference at .01 level. 5) the results of using the model in terms of efficiency, effectiveness, and value were at the highest level. The suggestion for this research; the model should be used to create and understand the format that will be used. Let every part of the organization be informed and have the same understanding.
References
ชงโค มิตรประยูร.(2565).การพัฒนารูปแบบการบริหารโครงการพัฒนาผู้เรียนสู่ความเป็นเลิศในโรงเรียนขนาดกลาง ในสังกัดมูลนิธิแห่งสภาคริสตจักรในประเทศไทย. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยคริสเตียน.
ณัฐชา จันทร์ดา. (2564). การวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วมพัฒนาการดูแลช่วยเหลือนักเรียน โรงเรียนสัตหีบวิทยาคม. สืบค้นเมื่อ 13 ธันวาคม 2566, สืบค้นจาก http://www.sw.ac.th
ณัฐนนธ์ ค้าขาย. (2562). การบริหารจัดการงานกิจกรรมนักเรียนแบบมีส่วนร่วมของโรงเรียนเทพบดินทร์วิทยาเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหามงกุฎราชวิทยาลัย.
ณิชาวรรณ บุญรอด, (2566) การบริหารแบบมีส่วนร่วมที่ส่งผลต่อการบริหารงานกิจการนักเรียนในสถานศึกษาสังกัดสำนักงาน เขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเพชรบุรี. วารสารนิติรัฐ. 1(1), 23.
นันทิยาภรณ์ หงส์เวียงจันทร์ และนิพนธ์ วรรณเวช. (2561). การพัฒนารูปแบบภาวะผู้นำเชิงกลยุทธ์ที่มีประสิทธิผลของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 20(1), 89-99.
โรงเรียนน่านคริสเตียนศึกษา. (2566) รายงานผลการประเมินตนเอง (Self- Assessment Report: SAR) ปีการศึกษา 2566.
โรงเรียนอุดมวิทยายน. (2564). คู่มือกรอบภาระงานฝ่ายบริหารงานกิจการนักเรียน ประจำปีงบประมาณ 2564. สืบค้นเมื่อ 14 ธันวาคม 2566, สืบค้นจาก https://udom.thai.ac
สมพร สมบูรณ์ชัย. (2560). การพัฒนารูปแบบการมีส่วนร่วมของชุมชนในการบริหารงานกิจการนักเรียนของโรงเรียนบ้านปางมะเยา อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่ สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเชียงใหม่ เขต 3. วารสารพุทธศาสตร์ศึกษา. 8(1), 73-83.
สุกัญญา นามธรรม. (2565). ปัจจัยการบริหารที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการดำเนินงานกิจการนักเรียนของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสกลนคร. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
สุรพัชร เกตุรัตน์.(2561). การบริหารกิจการนักเรียนของโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาพัฒนาการ ราชบุรี. การค้นคว้าอิสระหลักสูตรศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สุรินทร์ อนุชิราชีวะ.(2554).การบริหารความเสี่ยงของโรงเรียน สังกัดมูลนิธิแห่งสภาคริสตจักรในประเทศไทย วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี.
สำนักบริหารงานการมัธยมศึกษาตอนปลาย สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.(2562). มาตรฐานการปฏิบัติงานโรงเรียน มัธยมศึกษา พ.ศ.2562. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
อดิศร สรรเสริญ. (2559). การมีส่วนร่วมในการบริหารกิจการนักเรียนของครูในโรงเรียนกะเปอร์วิทยา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 14. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
อรสา ทรงศรี, ปราศรัย ประวัติรุ่งเรือง และปกรณ์ ประจัญบาน. (2557). รูปแบบการบริหารกิจการนักเรียนแบบมีส่วนร่วมของโรงเรียนมัธยมศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา. วารสารจันทรเกษมสาร, 20(38), 143-151.
อรรถชัย กาหลง และคณะ.(2563).การบริหารแบบมีส่วนร่วมที่ส่งผลต่อการบริหารงานกิจการนักเรียน โรงเรียนมัธยมศึกษาของรัฐ ขนาดใหญ่ในจังหวัดเพชรบุรี.วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม.
อุดม กัสมัง. (2557). การพัฒนาระบบการดูแลช่วยเหลือนักเรียน โรงเรียนกาฬสินธุ์พิทยาสรรค์ โดยใช้การวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
Best, W. J. (1997). Research in Education. Englewood Cliffs. New Jersey: Prentice-Hall.
Deming, W. E. (1982). Quality productivity and competitive position. Cambridge. MA: Center for Advance Engineering, Massachusetts Institute of Technology.
Cohen, J.M., & Uphoff, N.T., (1980). Participation’s place in rural development: Seeking clarity
through specificity, World Development, (Vol.8), 213-235.
Rovinelli, R. J., & Hambleton, R. K., (1977). On the use of content specialists in the assessment of criterion-referenced test item validity. Dutch Journal of Educational Research, 2, 49-60.
Swansburg, R.M. (1996). Management and Leadership for Nurse Managers. Boston: Jones and Bartlett Publishers.
Downloads
Published
Issue
Section
License
Copyright (c) 2025 Pacific Institute of Management Science
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับสถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค และคณาจารย์ท่านอื่นๆในสถาบันฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
