The การศึกษาโลกทัศน์เกี่ยวกับภัยธรรมชาติในสังคมไทย พ.ศ. 2410 - 2469

บทคัดย่อ

การศึกษาโลกทัศน์เกี่ยวกับภัยธรรมชาติในสังคมไทย พ.ศ. 2410 – 2469 สามารถอภิปรายผลการศึกษาวิเคราะห์ได้ 3 ช่วงเวลา ช่วงแรกก่อน พ.ศ. 2410 โลกทัศน์เกี่ยวกับภัยธรรมชาติในสังคมไทยมีความเกี่ยวข้องสัมพันธ์กับความคิดเรื่องกำเนิดและการล่มสลายของเมืองหรือสถานที่ ความคิดเรื่องบุญบารมีของผู้ปกครองหรือผู้มีบุญ ความเชื่อเรื่องสิ่งลี้ลับเหนือธรรมชาติและศาสนา และนโยบายด้านเศรษฐกิจและสังคมของรัฐ ทำให้คนในสังคมไม่ได้มองปรากฏการณ์ทางธรรมชาติว่าเป็นภัยและไม่ได้ต้องการที่จะเข้าไปจัดการควบคุมภัยธรรมชาติเหล่านั้น แต่ยอมรับ ปรับตัว และให้ความเคารพต่อปรากฏการณ์ภัยธรรมชาติที่เชื่อว่ามีสิ่งศักดิ์สิทธิ์อยู่เบื้องหลัง หรือมองว่าเป็นเรื่องปกติตามธรรมชาติ ช่วงที่สอง พ.ศ. 2410 – 2459 โลกทัศน์เกี่ยวกับภัยธรรมชาติเริ่มได้รับอิทธิพลจากความรู้ภูมิศาสตร์สมัยใหม่ของตะวันตก และคนในสังคมไทยเองก็พยายามแสวงหาความรู้ที่เป็นเหตุเป็นผลเพื่อนำมาอธิบายปรากฏการณ์ภัยธรรมชาติอย่างเป็น รูปธรรม จึงทำให้เกิดการปะทะกันระหว่างโลกทัศน์แบบดั้งเดิมและโลกทัศน์แบบใหม่ แต่ภัยธรรมชาติก็ยังไม่ได้เป็นปัญหาสำคัญที่ต้องเร่งจัดการแก้ไขมากนัก ช่วงที่สาม พ.ศ. 2460 - 2469 หน่วยงานราชการหันมาให้ความสนใจกับภัยธรรม-ชาติที่กระทบต่อเศรษฐกิจมากขึ้น และได้นำเอาความรู้พร้อมทั้งโลกทัศน์เรื่องภัยธรรมชาติแบบใหม่เข้ามาใช้และเผยแพร่ ทำให้เกิดความเข้าใจภัยธรรมชาติในลักษณะที่เป็นเหตุเป็นผลมากขึ้น ผลคือรัฐและคนในสังคมพยายามเข้าไปควบคุมแก้ไขปัญหาภัยธรรมชาติอย่างชัดเจนกว่ายุคสมัยที่ผ่านมา