ตัวแบบเครือข่ายการจัดการความรับผิดชอบต่อสังคมของบริษัทญี่ปุ่นที่ตั้งฐานการผลิตในประเทศไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้เป็นงานวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม (PAR) วัตถุประสงค์เพื่อ 1. วิเคราะห์ชุมชนแห่งหนึ่งบริเวณโรงงานอุตสาหกรรมอมตะนคร 4 ด้าน ประกอบด้วย 1) สภาพการณ์ก่อนการเปลี่ยนแปลง 2) การมีส่วนร่วมระหว่างเครือข่าย 3) กระบวนการที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่ดี 4) องค์ความรู้สู่การเปลี่ยนแปลงอย่างยั่งยืน และ 2. พัฒนาตัวแบบเครือข่ายการจัดการความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กรญี่ปุ่นที่ตั้งฐานการผลิตในประเทศไทย กลุ่มตัวอย่างคือ ชาวชุมชน ค บริเวณรอบนิคมอุตสาหกรรมอมตะนคร รัศมีระยะห่างไม่เกิน 50 กิโลเมตร บริษัท ก บริษัท ข และนิสิตสาขาการจัดการ มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึก ถอดความ วิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยบริเวณโรงงานอุตสาหกรรมพบว่า มีประเด็นที่นำมาศึกษาวิจัยได้ทั้งหมด 19 เรื่อง แบ่งเป็น 5 หมวดคือ 1) ความรับผิดชอบต่อสังคมเกี่ยวกับด้านสิ่งแวดล้อม 5 เรื่อง 2) ความรับผิดชอบต่อสังคมเกี่ยวกับด้านการศึกษา 9 เรื่อง 3) ความรับผิดชอบต่อสังคมเกี่ยวกับด้านสุขภาพและสวัสดิการ 3 เรื่อง 4) ความรับผิดชอบต่อสังคมเกี่ยวกับสิทธิมนุษยชน 1 เรื่อง และ 5) ความรับผิดชอบต่อสังคมเกี่ยวกับมาตรฐานกฎระเบียบ 1 เรื่อง ส่วนโมเดลเครือข่ายความรับผิดชอบต่อสังคมอย่างยั่งยืนขององค์กรญี่ปุ่นที่ตั้งฐานการผลิตในประเทศไทยประกอบด้วย 3 ส่วนคือ บริษัท ชุมชน และสถานศึกษา โดยแต่ละส่วนแบ่งเป็น 3 ระดับคือ เครือข่ายบุคคล ชุมชน/เครือข่ายองค์การ และเครือข่ายสังคม
Article Details
“ข้าพเจ้าและผู้เขียนร่วม (ถ้ามี) ขอรับรองว่า บทความที่เสนอมานี้ยังไม่เคยได้รับการตีพิมพ์และไม่ได้อยู่ระหว่างกระบวนการพิจารณาลงตีพิมพ์ในวารสารหรือแหล่งเผยแพร่อื่นใด ข้าพเจ้าและผู้เขียนร่วมยอมรับหลักเกณฑ์การพิจารณาต้นฉบับ ทั้งยินยอมให้กองบรรณาธิการมีสิทธิ์พิจารณาและตรวจแก้ต้นฉบับได้ตามที่เห็นสมควร พร้อมนี้ขอมอบลิขสิทธิ์บทความที่ได้รับการตีพิมพ์ให้แก่สถาบันการจัดการปัญญาภิวัฒน์หากมีการฟ้องร้องเรื่องการละเมิดลิขสิทธิ์เกี่ยวกับภาพ กราฟ ข้อความส่วนใดส่วนหนึ่งและ/หรือข้อคิดเห็นที่ปรากฏในบทความข้าพเจ้าและผู้เขียนร่วมยินยอมรับผิดชอบแต่เพียงฝ่ายเดียว”
References
Andrews, N. (2016). Challenges of corporate social responsibility (CSR) in domestic settings: An exploration of mining regulation vis-à-vis CSR in Ghana. Resources Policy, 47, 9-17.
Breeze, J. D. (1995). Henri Fayol’s Centre for Administrative Studies. Journal of Management History, 1(3), 37-62.
Chaiyasorn, W. & Kessapradit, B. (2017). Corporate Social Responsibility with Sustainable Development: Case studies of Corporate Social Responsibility in 6 companies. Journal of Psychiatry, 9(3), 140-152. [in Thai]
Corporate Social Responsibility Network. (2008). Knowing CSR. Retrieved December 24, 2016, from https://thaicsr.blogspot.com/2006/03/blog-post_20.html [in Thai]
Development Group Offce of the Public Sector Development Commission. (2009). Corporate Social Responsibility. Bangkok: Gen. Printing (1996). [in Thai]
Ding, D. K., Ferreira, C. & Wongchoti, U. (2016). Does it pay to be different? Relative CSR and its impact on frm value. International Review of Financial Analysis, 47, 86-98.
Djaballah, M., Hautbois, C. & Desbordes, M. (2016). Sponsors’ CSR strategies in sport: A sensemaking approach of corporations established in France. Sport Management Review, 20(2), 211-225.
Gill, R. (2015). Why the PR strategy of storytelling improves employee engagement and adds value to CSR: An integrated literature review. Public Relations Review, 41(5), 662-674.
Jirathiennat, K. (2002). Roadmap to Good Citizen in Business Corporate Governance Practices in the Real World (3rd ed.). Bangkok: Exponent. [in Thai]
Kim, J., Song, H., Lee, C. & Lee, J. Y. (2017). The impact of four CSR dimensions on a gaming company’s image and customers’ revisit intentions. International Journal of Hospitality Management, 61, 73-81.
Li, Y., Fu, H. & Huang, S. (2015). Does conspicuous decoration style influence customer’s intention to purchase? The moderating effect of CSR practices. International Journal of Hospitality Management, 51, 19-29.
Mithani, M. A. (2016). Innovation and CSR–Do They Go Well Together? Long Range Planning, 50(6), 699-711.
Nonthanatorn, P. (2010). Corporate social responsibility management: the creating competitive advantages sustainable competition. Nonthaburi: Thinking Beyond Books. [in Thai]
Offce of Industrial Product Standards Ministry of industry. (2009). Standard of Social Responsibility – ISO26000. Retrieved December 24, 2016, from https://www.tisi.go.th/training52/26000_52/presentation.html [in Thai]
Palihawadana, D., Oghazi, P. & Liu, Y. (2016). Effects of ethical ideologies and perceptions of CSR on consumer behavior. Journal of Business Research, 69(11), 4964-4969.
Prahalad, C. K. & Hammond, A. (1998). Harvard Business Review on Corporate Responsibility. (N. Sintarakanphon, Trans.). Bangkok: Artist Print. [in Thai]
Srivijaya, K. & Ketmaris, N. (2002). Business Networking. Bangkok: Thirak Phorn Vannakam. [in Thai]
Venturelli, A., Caputo, F., Leopizzi, R., Mastroleo, G. & Mio, C. (2017). How can CSR identity be evaluated? A pilot study using a Fuzzy Expert System. Journal of Cleaner Production, 141, 1000-1010.
Wanvik, T. I. (2016). Governance transformed into Corporate Social Responsibility (CSR): New governance innovations in the Canadian oil sands. The Extractive Industries and Society, 3(2), 517-526.
Wittayawutthikul, R. (2014). Development of Social Networking Model for Productivity. A research of Thai Research University. Graduate Diploma Program in Information Science, Sukhothai Thammathirat Open University. [in Thai]
Zinn, M. (2013). The future of management. Retrieved December 24, 2016, from https://www.slideshare.net/marianzinn/gary-hamel-2007-the-future-of-management-marian-zinn