การสื่อสารขององค์กรด้านสิ่งแวดล้อม: การเปรียบเทียบการควบคุมมลพิษทางอากาศระหว่างจีนกับไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
มลพิษทางอากาศเป็นปัญหาสิ่งแวดล้อมสำคัญในหลายประเทศ ซึ่งต้องการการสื่อสารที่มีประสิทธิภาพขององค์กรด้านสิ่งแวดล้อม การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสำรวจองค์ประกอบโครงสร้างและเปรียบเทียบการจัดตั้งองค์กรด้านสิ่งแวดล้อมของภาครัฐในส่วนกลางของจีนและไทย รวมถึงผลกระทบด้านการสื่อสารกับบทบาทหน้าที่ในการเผยแพร่เรื่องการควบคุมมลพิษทางอากาศ โดยใช้วิธีการวิจัยแบบบูรณาการ ประกอบด้วย กรณีศึกษา การวิเคราะห์เนื้อหาข่าว และการวิจัยภาคสนาม ผลการศึกษาที่สำคัญพบว่า อำนาจหน้าที่ขององค์กรด้านสิ่งแวดล้อมได้รับการสร้างขึ้นโดยการสื่อสารในกระบวนการควบคุมมลพิษทางอากาศ องค์ประกอบหลักในการสื่อสารสิ่งแวดล้อมขององค์กรดังกล่าว ประกอบด้วย การสรุปเหตุการณ์มลพิษทางอากาศ สาเหตุ ยุทธศาสตร์ พฤติกรรม
สถาบัน กฎหมาย และคุณธรรม จากการเปรียบเทียบเว็บไซต์ของกระทรวงสิ่งแวดล้อมและระบบนิเวศ (MEE) ในประเทศจีน และกรมควบคุมมลพิษ (PCD) ในประเทศไทย พบประเด็นที่สอดคล้องกัน ได้แก่ ความถูกต้องตามกฎหมาย ความสมเหตุสมผล ความเหมาะสม และทันสถานการณ์ที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบทบาทหน้าที่ขององค์กร ทั้งจีนและไทยใช้กลไกการจัดการมลพิษทางอากาศแบบบนลงล่างตามลำดับชั้น จากรัฐบาลส่วนกลางลงไปจนถึงระดับท้องถิ่น อย่างไรก็ตาม มาตรการป้องกันมลพิษระหว่างสองประเทศแตกต่างกัน เนื่องจากมีแหล่งกำเนิดมลพิษทางอากาศที่แตกต่างกัน มลพิษทางอากาศในประเทศจีนส่วนมากเกิดจากอุตสาหกรรม ในขณะที่ในประเทศไทยส่วนมากเกิดจากเกษตรกรรม หน่วยงานของรัฐในจีนได้ส่งทีมสืบสวนไปสุ่มตรวจสอบแหล่งกำเนิดมลพิษทางอากาศ กำหนดระบบการให้รางวัลและการลงโทษ รวมถึงส่งเสริมการทำงานอย่างเป็นระเบียบ ขณะที่ในไทยใช้ระบบการสั่งการแบบเบ็ดเสร็จ และอาศัยกลไกการมีส่วนร่วมจากภาคประชาชนในการช่วยจัดการมลพิษทางอากาศ
Article Details
“ข้าพเจ้าและผู้เขียนร่วม (ถ้ามี) ขอรับรองว่า บทความที่เสนอมานี้ยังไม่เคยได้รับการตีพิมพ์และไม่ได้อยู่ระหว่างกระบวนการพิจารณาลงตีพิมพ์ในวารสารหรือแหล่งเผยแพร่อื่นใด ข้าพเจ้าและผู้เขียนร่วมยอมรับหลักเกณฑ์การพิจารณาต้นฉบับ ทั้งยินยอมให้กองบรรณาธิการมีสิทธิ์พิจารณาและตรวจแก้ต้นฉบับได้ตามที่เห็นสมควร พร้อมนี้ขอมอบลิขสิทธิ์บทความที่ได้รับการตีพิมพ์ให้แก่สถาบันการจัดการปัญญาภิวัฒน์หากมีการฟ้องร้องเรื่องการละเมิดลิขสิทธิ์เกี่ยวกับภาพ กราฟ ข้อความส่วนใดส่วนหนึ่งและ/หรือข้อคิดเห็นที่ปรากฏในบทความข้าพเจ้าและผู้เขียนร่วมยินยอมรับผิดชอบแต่เพียงฝ่ายเดียว”
References
Bo, Y. (2007). International Organizations in Environmental Governance: Authority and Sources. European Studies, 1, 87-100.
Bourdieu, P. (1991). Language and Symbolic Power. Cambridge: Harvard University Press.
Carducci, A., Donzelli, G., Cioni, L, Palomba, G., Verani, M., Mascagni, G., Anastasi, G., Pardini, L., Ceretti, E., Grassi, T., Carraro, T., Bonetta, S., Villarini, M., Gelatti, U. (2017). Air Pollution: A Study of Citizen’s Attitudes and Behaviors Using Different Information Sources. Epide miology Biostatistics and Public Health, 14(2), 1-9.
Dai, J., Zeng, F. & Huang, S. (2015). Ethical Dilemmas in Environmental Communication, Journal of Hu Nan Normal University, 5, 154-160. [in Chinese]
Eisenberg, E. M. (2009). Ambiguity as Strategy in Organizational Communication. Communication Monographs, 51(3), 227-242.
Eisenberg, E., M., Goodall, H. L. & Trethewey, A. (2016). Organizational Communication: Balancing Creativity and Constraint (8th ed.). England: Bedford, St. Martin’s.
General Editorial Board of China Encyclopedia. (1992). Political Science Volume. China: China Encyclopedia Press.
Habermas. (1989). Communication and Social Evolution. China: Chong Qing Press.
Keyton, J. (2005). Communication and Organizational Culture: A Key to Understanding Work Experiences. California: Sage Publication.
Littlejohn, S. W. & Foss, K. A. (2009). Encyclopedia of communication theory. California: Sage Publication. DOI: http://dx.doi.org/10.4135/9781412959384
Maigret, E. (2009). Theoretical History of Communication: A Sociological Perspective. Beijing: Communication University of China.
Man, H. & Sereenonchai, S. (2019). Frame construction and competition: New media coverage of PM2.5 issue in China. Panyapiwat Journal, 11(1), 12-28. [in Thai]
Murukutla, N., Negi, N. S., Puri, P., Mullin, S. & Onyon. L. (2017). Online Media Coverage of Air Pollution Risks and Current Policies in India: A Content Analysis. WHO South-East Asia Journal of Public Health, 6(2), 41-50.
Pollution Control Department. (2019). Booklet on Thailand State of Pollution 2018. Ministry of Natural Resources and Environment. Bangkok: S. Mongkon Press Limited Partnership. [in Thai]
Peabody, R. L. (1962). Perceptions of Organizational Authority: A Comparative Analysis. Administrative Science Quarterly, 6(4), 463-482.
Qiu, H. & Xiong, H. (2015). Environmental Risk Society Amplifies the Organizational Transmission Mechanism. Journalism & Communication, 5, 46-57. [in Chinese]
Ramírez, A. S., Ramondt, S., Bogart, K. V. & Perez-Zuniga, R. (2019). Public Awareness of Air Pollution and Health Threats: Challenges and Opportunities for Communication Strategies to Improve Environmental Health Literacy. Journal of Health Communication,1-9. DOI: 10.1080/10810730.2019.1574320
Wang, H. & Chen, Z. (2018). Motivation of Interpersonal Communication: A Perspective of Psychological Contract. Press Circles, 4, 37-43. [in Chinese]
Wipatayotin, A. (2019). Chiang Mai air pollution worst in the world. Retriered May 20, 2019, from
https://www.bangkokpost.com/thailand/general/1643388/chiang-mai-air-pollution-worstin-the-world
Xie, J. (2011). Organization Through Communication: A Dynamic View of Organizational Communication. Journalism University, 4, 112-118. [in Chinese]
Yu, H. (2006). On the Mechanism of Public Authority Identification: A New Perspective on Authority Phenomenon. Theoretical Discussion, 2, 103-106. [in Chinese]
Zeng, F., Jia, D. & Zheng, J. (2013). Frame Competition, Resonance and Diffusion: Analysis of Media Reports on PM2.5 Issues. International Press, 8, 96-108.