นโยบายต่างประเทศจีนต่อแอฟริกาในศตวรรษที่ 21
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มุ่งศึกษานโยบายต่างประเทศจีนต่อแอฟริกาในศตวรรษที่ 21 จากการศึกษาพบว่า นับตั้งแต่ประเทศจีนได้ดำเนินนโยบายปฏิรูปและเปิดประเทศภายใต้การนำของเติ้งเสี่ยวผิงในปี ค.ศ. 1978 เป็นต้นมา ส่งผลให้จีนมีการเปลี่ยนแปลงทั้งยุทธศาสตร์ภายในประเทศและต่างประเทศ ด้วยเหตุนี้ นโยบายต่างประเทศจีนต่อแอฟริกาจึงต้องมีการปรับให้สอดคล้อง โดยปรับจากการเน้นเป้าหมายทางอุดมการณ์การเมือง มาสู่การเน้นผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจ เมื่อเข้าสู่ศตวรรษที่ 21 จีนได้สร้างความสัมพันธ์และความร่วมมือกับแอฟริกามากขึ้น โดยจีนได้ดำเนินนโยบายต่อแอฟริกา ใน 3 รูปแบบหลัก คือ 1) การส่งเสริมมิตรภาพและความสัมพันธ์อันดีกับแอฟริกา 2) การสร้างความร่วมมือทางการค้าและการลงทุน 3) การให้ความช่วยเหลือแก่ประเทศในแอฟริกา
This article focuses on China’s foreign policy towards Africa in the twenty first century. The study found that after China undertook economic reform and open-door policy under the leadership of Deng Xiaoping in 1978, affected to changes in its domestic and foreign policy strategies. China, therefore, need to shifted its foreign policy approach to Africa from was heavily influenced by political ideology interest to was heavily influenced by expanding economic interest. In the twenty first century, China has implemented policies to connect and collaborate with Africa in 3 main ways, including enhancing its friendship and good relationship to Africa; Expanding cooperation in trade and investment cooperation; and offering help to many countries in Africa.
Article Details
“ข้าพเจ้าและผู้เขียนร่วม (ถ้ามี) ขอรับรองว่า บทความที่เสนอมานี้ยังไม่เคยได้รับการตีพิมพ์และไม่ได้อยู่ระหว่างกระบวนการพิจารณาลงตีพิมพ์ในวารสารหรือแหล่งเผยแพร่อื่นใด ข้าพเจ้าและผู้เขียนร่วมยอมรับหลักเกณฑ์การพิจารณาต้นฉบับ ทั้งยินยอมให้กองบรรณาธิการมีสิทธิ์พิจารณาและตรวจแก้ต้นฉบับได้ตามที่เห็นสมควร พร้อมนี้ขอมอบลิขสิทธิ์บทความที่ได้รับการตีพิมพ์ให้แก่สถาบันการจัดการปัญญาภิวัฒน์หากมีการฟ้องร้องเรื่องการละเมิดลิขสิทธิ์เกี่ยวกับภาพ กราฟ ข้อความส่วนใดส่วนหนึ่งและ/หรือข้อคิดเห็นที่ปรากฏในบทความข้าพเจ้าและผู้เขียนร่วมยินยอมรับผิดชอบแต่เพียงฝ่ายเดียว”
References
เขียน ธีระวิทย์. (2515). นโยบายต่างประเทศจีนคอมมิวนิสต์. กรุงเทพฯ: คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วรศักดิ์ มหัทธโนบล. (2549). เศรษฐกิจการเมืองจีน. สถาบันเอเชียศึกษา: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วิลาสินี พิบูลย์เศรษฐ์. (2553). นโยบายต่างประเทศจีนต่อแอฟริกาค.ศ.2000-2007. วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อภิญญา รัตนมงคลมาศ. (2547). นโยบายต่างประเทศแนวทางการศึกษาทฤษฎีและระเบียบวิธีวิจัย. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Chen, K. C. (1979). China and the three Worlds. London: The Macmillan press LTD.
Chen, S. (2008). China’s Strategy in ITs Pursuit of African Oil. Retrieved April 6, 2015, from http://www.allacademic.com/meta/p268163_index.html
Davies, M. (2008). How China delivers development assistance to Africa.Retrieved April 6, 2015, from http://www.ccs.org.za/downloads/DFID_FA_Final.pdf
Davies, P. (2007). China and the end of poverty in Africa-to ward mutual benefit?. Retrieved April 6, 2015, from http://www.eurodad.org
Fernando, S. (2007). Chronology of China-Africa Relations. China Report,43(3), 363-373.
Foster, V., William, B. & Chen, C. (2009). Build Bridge:China’s Growing Role as Infrastructure Financier for Sub-Saharan Africa. USA: The World Bank.
Gountin, M. (2008). China’s Assistance to Africa,a stone bridge of Sino-African Relations.Retrieved July 6, 2015, from http://www.cctr.ust.hk
Guerrero, D. & Manji, F. (2008). China’s New Role in Africa and the South: A search for a new perspective. Bangkok: Focus on the Global South Social Research Institute.
Han, N. (1990). Diplomacy of Contemporary China. Hong Kong: New Horizon Press.
Hodel, M. & Colby, P. (2008). The Scramble for Energy: China’s Oil Investment in Africa. The Journal of International Policy Solutions, 9, 50-51.
Lanteigne, M. (2009). Chinese Foreign Policy: An Introduction. England: Routledge.
Ministry of Foreign Affairs of the People’s Republic of China. (2006). China’s African Policy. Retrieved October 13, 2008, from http://www.fmprc.gov.cn/eng/zxxx/t230615.html
Ministry of Foreign Affairs of the People’s Republic of China. (2013).China-Africa Economic and Trade Cooperation. Retrieved February, 2015, from http://images.mofcom.gov.cn/rw/201308/20130830175534058.pdf
Ministry of Foreign Affairs of the People’s Republic of China. (2000). China’s Policy To ward Africa.Retrieved November 5, 2015, from http://english1.people.com.cn/english/200010/09/eng20001009_52152.html
Ministry of Foreign Affairs of the People’s Republic of China. (2006). Programme for China-Africa Cooperation in Economic and Social Development. Retrieved February 10, 2015, from http://www.focac.org/eng/wjjh/t404122.html
Ministry of Foreign Affairs of the People’s Republic of China. (2015). Forum on China-Africa Cooperation.Retrieved January 4, 2016, from http://www.focac.org/eng/
National Bureau of Statistics of China. (2014). China Statistical year book 2001-2013.Retrieved March 11, 2015, from http://www.stats.gov.cn
National Bureau of Statistics of China. (2015). Foreign Investment Actually Utilizedby Countries or Regions 2001-2014. Retrieved March 11, 2015, from http://www.stats.gov.cn
Ofodile, U. (2009). Trade, Aid and Human Rights: China’s Africa Policy in Perspective. Journal of International Commercial Law and Technology,4(2), 86-99.
Ofodile, U. (2009). Trade,Empires and Subjects:China-Africa Trade-A New Fair Trade Arrangement or The Third Scramble for Africa?. Retrieved January 11, 2016, from http://works.bepress.com/uche_ewelukwa/1/
Princeton, L. (2008). China Rising Role in Africa. Retrieved January 11, 2016, from http://www.cfr.org/publication/8436/
Rotberg, R. (2008). China in to Africa:Trade,Aid and Influence. Virginia: R.R. Donnelley.
Vanness, P. (1998). “China and the third world: Patterns of Engagement and indifference,” In Samuel S. Kim (ed), China and the world: Chinese foreign policy faces the new millennium.155-156.
USA: Westview press.Yang, F. (2002). Contemporary China and Its Foreign Policy. Beijing: Shijiezhishichubanshe.
Zhao, H. (2007). China’s Oil Venture in Africa. Retrieved November 21, 2016, from http://www.eai.nus.edu.sg/BB348.pdf
北京大学非洲研究中心.(2000).中国与非洲.北京:北京大学出版社.
北京外国语大学亚法学院编.(2007).亚非研究《第1辑》.北京:时事出版社.
楚树龙,金威.(2008).中国外交战略和政策.北京:时事出版社.
黄安余.(2005).新中国外交史.北京:人民出版社.
陆苗耕,黄舍骄,林怡.(2006).同心若金:中非友好关系的辉煌历程.北京:世界知识出版社.
王泰平.(1999).中国人民共和国外交史(第三卷:1970-1978).北京:世界知识出版社.
王运泽.(2006).携手同行:中非人民友情写真.北京:世界知识出版社.
袁武.(2006).中国与非洲.北京:五洲传播出版社.
Translated Thai References
Mahatthanobol, W. (2006). Chinese Political Economy. Institute of Asian Studies: Chulalongkorn University. [in Thai]
Piboonsate, W. (2010). China’s Foreign Policy To ward Africa During 2000-2007. Master’s thesis (International Relations), Faculty of Political Science, Chulalongkorn University. [in Thai]
Rattanamongkolmas, A. (2004). Foreign Policys, Study methods,Theories and researches.Bangkok: Chulalongkorn University. [in Thai]
Theerawit, K. (1972). Chinese Communist Foreign Policy. Bangkok: Political Science, Chulalongkorn University. [in Thai]
Translated Chinese References African Studies Center of Peking University. (2000). China and Africa. Beijing: Peking University Press. [in Chinese]
Beijing Foreign Studies University School of Laws. (2007). Asian and African Studies(First series).Beijing: Current Affairs Press. [in Chinese]
Chu, S. & Jin, W. (2008). Chinese Diplomatic Strategy and Policy. Beijing: Current Affairs Press. [in Chinese]
Huang, Yu. (2005). New Chinese Diplomatic. Beijing: People Press. [in Chinese]
Lu, M., Huang, S. & Lin Y. (2006). Glorious History of China-Africa friendly Relations. Beijing: World Affair Press. [in Chinese]
Wang, T. (1999).History of the Foreign Relations of the People’s Republic of China(1970-1978). Beijing: World Affair Press. [in Chinese]
Wang, Y. (2006). Walk Hand in Hand:Chinese-African People Friendship Portray. Beijing: World Affair Press. [in Chinese]
Yuan, S. (2006). China and Africa. Beijing: Wuzhou Broadcast Press. [in Chinese]