สตรีทอาร์ต: พื้นที่สุนทรียภาพกับการขับเคลื่อนพื้นที่การท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม เขตเทศบาลเมืองเลย อำเภอเมือง จังหวัดเลย
คำสำคัญ:
สตรีทอาร์ต, พื้นที่สุนทรียภาพ, การขับเคลื่อนพื้นที่การท่องเที่ยว, การท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม, กลุ่มศิลปินเลยตามเลยบทคัดย่อ
สตรีทอาร์ตเป็นผลงานศิลปกรรมที่ส่วนใหญ่ถูกสร้างสรรค์ขึ้นบนพื้นที่สาธารณะ โดยศิลปินที่มีทักษะการถ่ายทอดเรื่องราวให้สอดคล้องกับผู้ว่าจ้าง และบริบทของพื้นที่ มีเป้าหมายเพื่อสร้างบรรยากาศและขับเคลื่อนการท่องเที่ยวให้เกิดขึ้น สำหรับเทศบาลเมืองเลยนั้นมีพื้นที่สร้างสรรค์สตรีทอาร์ตเพื่อสนับสนุนบรรยากาศการท่องเที่ยว 2 ตำแหน่งคือ 1) พื้นที่ชุมชนบ้านแฮ่ นำเสนอเรื่องราวเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ วิถีชีวิต การละเล่น พิธีกรรม วัฒนธรรมและประเพณีดั้งเดิมของพื้นที่โดยนำเสนอด้วยการวาดภาพระบายสีบนผนังเขื่อน ฝาผนังบ้านเรือน รั้วและกำแพงตามแนวถนนสายหลักของชุมชน นักท่องเที่ยวสามารถเข้ามาท่องเที่ยวได้ทุกวัน สำหรับวันอาทิตย์จะถูกเชื่อมโยงกับตลาดวัฒนธรรมบ้านแฮ่ และ 2) พื้นที่ลานพญานาคปู่ไหลคำมา ตั้งอยู่ใจกลางเมืองเลย ถูกนำเสนอเรื่องราวธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมที่เชื่อมโยงกับเรื่องเล่าภูบ่อบิดและพญานาคปู่ไหลคำมา ซึ่งเป็นพญานาคดิน มีหน้าที่ปกปักษ์รักษาเมืองเลยและให้โชคลาภแก่ผู้สักการะ นักท่องเที่ยวสามารถเดินทางเข้ามารับรู้ได้ตลอดทั้งปี โดยสตรีทอาร์ตทั้ง 2 พื้นที่ถูกสร้างสรรค์ขึ้นโดยศิลปินกลุ่มเลยตามเลย มีการใช้ศาสตร์ศิลปกรรมช่วยขับเคลื่อนความงาม ได้แก่ หลักการจัดองค์ประกอบศิลป์ และหลักสุนทรียศาสตร์มาวางแผนดำเนินการให้สตรีทอาร์ตได้เข้าถึงการมีประสบการณ์ทางสุนทรียภาพของนักท่องเที่ยว
เอกสารอ้างอิง
กฤษณ์ ทองเลิศ. (2554). การผสานรูปแบบการสื่อความหมายและจินตสาระของผู้รับสารเป้าหมายที่มีต่องานภาพถ่ายกับลายลักษณ์อักษรในงานโฆษณาทางสื่อสิ่งพิมพ์ (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
จักรพันธ์ เชาว์ปรีชา, วรวิกา วัฒนสุนทร และ ณิชา โตวรรณเกษม. (2563). การเรียนรู้แบบทวิวัจน์ผ่านการสร้างสรรค์สตรีทอาร์ต. วารสารวิจิตรศิลป์, 11(2), 207-233.
ชัยณรงค์ อริยประเสริฐ. (2567). ศิลปะตกแต่งกับการสร้างความร่วมมือเพื่อแหล่งท่องเที่ยวชนบท กรณีศึกษาตลาดโบราณร้อยปี ชุมชนคุ้งสำเภา อำเภอมโนรมย์ จังหวัดชัยนาท. วารสารจันทรเกษมสาร, 30(1), A1-A15.
ณพัชร สุวรรณกิจ. (2562). กระบวนการทำให้เมืองมีชีวิตชีวาด้วยกราฟฟิตี้ในบทบาทของสตรีทอาร์ต (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
ตวงทอง สรประเสริฐ. (2562). ศิลปะสตรีทอาร์ตกับการท่องเที่ยว. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยหอการค้าไทย มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 39(1), 178-189.
ไทยโรจน์ พวงมณี. (2567). สตรีทอาร์ต: การพัฒนาพื้นที่วิถีชีวิตในชุมชนบ้านแฮ่เทศบาลเมืองเลย จังหวัดเลย. วารสารพัฒนศิลป์วิชาการ, 8(2), 72-86.
นัทธพัชร์ น้อยสวัสดิ์. (2552). สไตล์นอกรีตในงานออกแบบ. วารสารศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 13(1), 89-95.
ปภณ กมลวุฒิพงศ์. (2566). สตรีทอาร์ตกับการพัฒนาเมือง. วารสารพัฒนศิลป์วิชาการ, 7(1), 1-23.
พนิดา ศิริกุล และ พรรณวดี ขำจริง. (2562). ศึกษาภาพสตรีทอาร์ตเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้เชิงวัฒนธรรมจังหวัดภูเก็ต. การประชุมวิชาการระดับชาติ “วลัยลักษณ์วิจัย” มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์, นครศรีธรรมราช. สืบค้นจาก https://wjst.wu.ac.th/index.php/wuresearch/article/view/6630
พีรติ จึงประกอบ. (2566). แนวทางการสร้างสรรค์ศิลปะแนวสตรีทอาร์ตในพื้นที่เฉพาะเพื่อปรับภูมิทัศน์และแสดงออกถึงวัฒนธรรมท้องถิ่นของชุมชน. วารสารวิชาการคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 7(1), 13-22.
วันเฉลิม จันทร์พงษ์แก้ว. (2560). คุณค่าทางการสื่อสารและมูลค่าทางธุรกิจของสตรีทอาร์ท (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต).มหาวิทยาลัยกรุงเทพ, กรุงเทพฯ.
The Association of Siamese Architects under the Royal Patronage. (2567). สตรีทอาร์ตชุบชีวิตมรดกเมืองและสถาปัตยกรรม ศิลปะบนผนังที่ช่วยเพิ่มมูลค่าและสร้างพลวัตให้กับย่านและชุมชน. สืบค้นจาก https://www.asaexpo.org/post/street-art
ผู้ให้สัมภาษณ์
วรพรรณ ภูวิจารณ์. (2567, 20 กันยายน). ประธานกลุ่มศิลปินเลยตามเลย. [สัมภาษณ์].
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ข้อความที่ปรากฎในวารสารฉบับนี้เป็นความคิดเห็นของผู้เขียนแต่ละท่าน สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย และกองบรรณาธิการ ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยและไม่มีส่วนรับผิดชอบใดๆ
สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย ขอให้ผู้อ่านอ้างอิงในกรณีที่ท่านคัดลอกเนื้อหาบทความในวารสารฉบับนี้