สตรีทอาร์ต: พื้นที่สุนทรียภาพกับการขับเคลื่อนพื้นที่การท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม เขตเทศบาลเมืองเลย อำเภอเมือง จังหวัดเลย

ผู้แต่ง

  • ไทยโรจน์ พวงมณี อาจารย์ประจำสาขาวิชาทัศนศิลป์ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย

คำสำคัญ:

สตรีทอาร์ต, พื้นที่สุนทรียภาพ, การขับเคลื่อนพื้นที่การท่องเที่ยว, การท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม, กลุ่มศิลปินเลยตามเลย

บทคัดย่อ

สตรีทอาร์ตเป็นผลงานศิลปกรรมที่ส่วนใหญ่ถูกสร้างสรรค์ขึ้นบนพื้นที่สาธารณะ โดยศิลปินที่มีทักษะการถ่ายทอดเรื่องราวให้สอดคล้องกับผู้ว่าจ้าง และบริบทของพื้นที่ มีเป้าหมายเพื่อสร้างบรรยากาศและขับเคลื่อนการท่องเที่ยวให้เกิดขึ้น สำหรับเทศบาลเมืองเลยนั้นมีพื้นที่สร้างสรรค์สตรีทอาร์ตเพื่อสนับสนุนบรรยากาศการท่องเที่ยว 2 ตำแหน่งคือ 1) พื้นที่ชุมชนบ้านแฮ่ นำเสนอเรื่องราวเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ วิถีชีวิต การละเล่น พิธีกรรม วัฒนธรรมและประเพณีดั้งเดิมของพื้นที่โดยนำเสนอด้วยการวาดภาพระบายสีบนผนังเขื่อน ฝาผนังบ้านเรือน รั้วและกำแพงตามแนวถนนสายหลักของชุมชน นักท่องเที่ยวสามารถเข้ามาท่องเที่ยวได้ทุกวัน สำหรับวันอาทิตย์จะถูกเชื่อมโยงกับตลาดวัฒนธรรมบ้านแฮ่ และ 2) พื้นที่ลานพญานาคปู่ไหลคำมา ตั้งอยู่ใจกลางเมืองเลย ถูกนำเสนอเรื่องราวธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมที่เชื่อมโยงกับเรื่องเล่าภูบ่อบิดและพญานาคปู่ไหลคำมา ซึ่งเป็นพญานาคดิน มีหน้าที่ปกปักษ์รักษาเมืองเลยและให้โชคลาภแก่ผู้สักการะ นักท่องเที่ยวสามารถเดินทางเข้ามารับรู้ได้ตลอดทั้งปี โดยสตรีทอาร์ตทั้ง 2 พื้นที่ถูกสร้างสรรค์ขึ้นโดยศิลปินกลุ่มเลยตามเลย มีการใช้ศาสตร์ศิลปกรรมช่วยขับเคลื่อนความงาม ได้แก่ หลักการจัดองค์ประกอบศิลป์ และหลักสุนทรียศาสตร์มาวางแผนดำเนินการให้สตรีทอาร์ตได้เข้าถึงการมีประสบการณ์ทางสุนทรียภาพของนักท่องเที่ยว

เอกสารอ้างอิง

กฤษณ์ ทองเลิศ. (2554). การผสานรูปแบบการสื่อความหมายและจินตสาระของผู้รับสารเป้าหมายที่มีต่องานภาพถ่ายกับลายลักษณ์อักษรในงานโฆษณาทางสื่อสิ่งพิมพ์ (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.

จักรพันธ์ เชาว์ปรีชา, วรวิกา วัฒนสุนทร และ ณิชา โตวรรณเกษม. (2563). การเรียนรู้แบบทวิวัจน์ผ่านการสร้างสรรค์สตรีทอาร์ต. วารสารวิจิตรศิลป์, 11(2), 207-233.

ชัยณรงค์ อริยประเสริฐ. (2567). ศิลปะตกแต่งกับการสร้างความร่วมมือเพื่อแหล่งท่องเที่ยวชนบท กรณีศึกษาตลาดโบราณร้อยปี ชุมชนคุ้งสำเภา อำเภอมโนรมย์ จังหวัดชัยนาท. วารสารจันทรเกษมสาร, 30(1), A1-A15.

ณพัชร สุวรรณกิจ. (2562). กระบวนการทำให้เมืองมีชีวิตชีวาด้วยกราฟฟิตี้ในบทบาทของสตรีทอาร์ต (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.

ตวงทอง สรประเสริฐ. (2562). ศิลปะสตรีทอาร์ตกับการท่องเที่ยว. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยหอการค้าไทย มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 39(1), 178-189.

ไทยโรจน์ พวงมณี. (2567). สตรีทอาร์ต: การพัฒนาพื้นที่วิถีชีวิตในชุมชนบ้านแฮ่เทศบาลเมืองเลย จังหวัดเลย. วารสารพัฒนศิลป์วิชาการ, 8(2), 72-86.

นัทธพัชร์ น้อยสวัสดิ์. (2552). สไตล์นอกรีตในงานออกแบบ. วารสารศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 13(1), 89-95.

ปภณ กมลวุฒิพงศ์. (2566). สตรีทอาร์ตกับการพัฒนาเมือง. วารสารพัฒนศิลป์วิชาการ, 7(1), 1-23.

พนิดา ศิริกุล และ พรรณวดี ขำจริง. (2562). ศึกษาภาพสตรีทอาร์ตเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้เชิงวัฒนธรรมจังหวัดภูเก็ต. การประชุมวิชาการระดับชาติ “วลัยลักษณ์วิจัย” มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์, นครศรีธรรมราช. สืบค้นจาก https://wjst.wu.ac.th/index.php/wuresearch/article/view/6630

พีรติ จึงประกอบ. (2566). แนวทางการสร้างสรรค์ศิลปะแนวสตรีทอาร์ตในพื้นที่เฉพาะเพื่อปรับภูมิทัศน์และแสดงออกถึงวัฒนธรรมท้องถิ่นของชุมชน. วารสารวิชาการคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 7(1), 13-22.

วันเฉลิม จันทร์พงษ์แก้ว. (2560). คุณค่าทางการสื่อสารและมูลค่าทางธุรกิจของสตรีทอาร์ท (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต).มหาวิทยาลัยกรุงเทพ, กรุงเทพฯ.

The Association of Siamese Architects under the Royal Patronage. (2567). สตรีทอาร์ตชุบชีวิตมรดกเมืองและสถาปัตยกรรม ศิลปะบนผนังที่ช่วยเพิ่มมูลค่าและสร้างพลวัตให้กับย่านและชุมชน. สืบค้นจาก https://www.asaexpo.org/post/street-art

ผู้ให้สัมภาษณ์

วรพรรณ ภูวิจารณ์. (2567, 20 กันยายน). ประธานกลุ่มศิลปินเลยตามเลย. [สัมภาษณ์].

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-04-02

รูปแบบการอ้างอิง

พวงมณี ไ. (2025). สตรีทอาร์ต: พื้นที่สุนทรียภาพกับการขับเคลื่อนพื้นที่การท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม เขตเทศบาลเมืองเลย อำเภอเมือง จังหวัดเลย. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย, 20(71), 1–13. สืบค้น จาก https://so05.tci-thaijo.org/index.php/researchjournal-lru/article/view/276455

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิชาการ