แรงงาน การเคลื่อนย้ายแรงงาน และการปรับค่าจ้าง
คำสำคัญ:
แรงงาน, การเคลื่อนย้ายแรงงาน, การปรับค่าจ้างบทคัดย่อ
บทความนี้มุ่งนำเสนอภาพรวมของทรัพยากรแรงงาน ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญในการขับเคลื่อนเศรษฐกิจ โดยเน้นการอธิบายลักษณะเฉพาะของตลาดแรงงาน บทความเริ่มต้นด้วยการเจาะลึกแนวคิดพื้นฐานของ อุปสงค์แรงงาน (ความต้องการแรงงานจากผู้ประกอบการ) และอุปทานแรงงาน (การเสนอตัวของแรงงานในตลาด) จากนั้นจึงวิเคราะห์การปรับตัวเข้าสู่ดุลยภาพในตลาดแรงงาน อันเป็นจุดที่อุปสงค์และอุปทานพบกัน ซึ่งส่งผลต่อระดับการจ้างงานและอัตราค่าจ้างในระบบเศรษฐกิจ นอกจากการวิเคราะห์กลไกพื้นฐานของตลาดแล้วผู้เขียนยังได้อรรถาธิบายถึงแนวคิดสำคัญที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงในตลาดแรงงาน ได้แก่ การเคลื่อนย้ายแรงงาน ไม่ว่าจะเป็นการย้ายถิ่นฐานหรือการเปลี่ยนอาชีพ ซึ่งสะท้อนถึงพลวัตของตลาด รวมถึงการพิจารณาการปรับค่าจ้างแรงงาน ซึ่งเป็นกลไกสำคัญที่ช่วยให้ตลาดแรงงานปรับสมดุลและตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจ การทำความเข้าใจพฤติกรรมการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ในตลาดแรงงานถือเป็นพื้นฐานที่สำคัญอย่างยิ่ง ไม่เพียงแต่สำหรับการวิเคราะห์เชิงทฤษฎีเท่านั้น แต่ยังเป็นประโยชน์อย่างยิ่งต่อผู้กำหนดนโยบายและผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในการวางแผนและกำหนดมาตรการต่างๆ เพื่อให้ตลาดแรงงานสามารถทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพสูงสุด เอื้อต่อการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ และการกระจายทรัพยากรมนุษย์อย่างเหมาะสม
เอกสารอ้างอิง
กรมการจัดหางาน. (2567). รายงานสถานการณ์การไปทำงานต่างประเทศของคนไทย ปี 2566. กรุงเทพฯ: กรมการจัดหางาน.
ธนาคารแห่งประเทศไทย. (2567). รายงานภาวะเศรษฐกิจการเงิน. กรุงเทพฯ: ธนาคารแห่งประเทศไทย.
นิกร น้อยพรม. (2562). การเคลื่อนย้ายแรงงานต่างด้าวสัญชาติลาวในพื้นที่จังหวัดเลย. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย, 14(49), 41-51.
ภราดร ปรีดาศักดิ์. (2554). หลักเศรษฐศาสตร์จุลภาค (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
วันชัย ริมวิทยากร. (2558). การพัฒนาเศรษฐกิจเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
วันรักษ์ มิ่งมณีนาคิน. (2555). หลักเศรษฐศาสตร์จุลภาค (พิมพ์ครั้งที่ 19). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
วิรุณสิริ ใจมา. (2555). เศรษฐศาสตร์จุลภาค 1 (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2566). รายงานการสำรวจภาวะการทำงานของประชากร ปี 2565. กรุงเทพฯ: สำนักงานสถิติแห่งชาติ.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2566). รายงานภาวะเศรษฐกิจไทย. กรุงเทพฯ: สำนักงานสภาพัฒนา การเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2567). ภาวะสังคมไทยไตรมาสแรก ปี 2567. กรุงเทพฯ: สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สุทธิพันธ์ จิราธิวัฒน์. (2554). เศรษฐศาสตร์บูรณาการภูมิภาค: ว่าด้วยความตกลงทางการค้าเสรีสู่การรวมกลุ่มทางเศรษฐกิจ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Barro, R. J., and Sala-i-Martin, X. (2004). Economic growth. Cambridge, MA: MIT Press.
Borjas, G. J. (2014). Labor economics. New York: McGraw-Hill Education.
Krugman, P. R., Obstfeld, M., and Melitz, M. J. (2018). International economics: Theory & policy. Boston, MA: Pearson.
Mankiw, N. G. (2021). Principles of economics. Boston, MA: Cengage Learning.
Mundell, R. (1961). A Theory of Optimum Currency Areas. American Economic Review, 53, 717-725.
Pindyck, R. S., and Rubinfeld, D. L. (2018). Microeconomics. Boston, MA: Pearson.
Porter, M. E. (1990). The competitive advantage of nations. New York: Free Press.
World Bank. (2023). Thailand Economic Monitor. Washington, D. C.: World Bank.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ข้อความที่ปรากฎในวารสารฉบับนี้เป็นความคิดเห็นของผู้เขียนแต่ละท่าน สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย และกองบรรณาธิการ ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยและไม่มีส่วนรับผิดชอบใดๆ
สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย ขอให้ผู้อ่านอ้างอิงในกรณีที่ท่านคัดลอกเนื้อหาบทความในวารสารฉบับนี้