รูปแบบประสิทธิภาพการให้บริการประชาชนด้านกฎหมายของสำนักงานอัยการจังหวัดนครปฐม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ (1) เพื่อศึกษาระดับปัจจัยการให้บริการประชาชนด้านกฎหมายของสำนักงานอัยการจังหวัดนครปฐม (2) เพื่อศึกษาระดับประสิทธิภาพการให้บริการประชาชนด้านกฎหมายของสำนักงานอัยการจังหวัดนครปฐม (3) เพื่อศึกษาสมการพยากรณ์ประสิทธิภาพการให้บริการประชาชนด้านกฎหมายของสำนักงานอัยการจังหวัดนครปฐม (4) เพื่อศึกษาแนวทางการพัฒนาประสิทธิภาพ การให้บริการประชาชนด้านกฎหมายของสำนักงานอัยการจังหวัดนครปฐม และ (5) เพื่อศึกษารูปแบบประสิทธิภาพการให้บริการประชาชนด้านกฎหมายของสำนักงานอัยการจังหวัดนครปฐม เป็นการวิจัยเชิงผสม โดยการวิจัยเชิงปริมาณเก็บข้อมูลด้วยแบบสอบถามจากประชาชน ที่รับบริการจากสำนักงานอัยการจังหวัดนครปฐม จำนวน 381 คน ซึ่งคำนวณด้วยสูตรของ Yamane สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ การแจกแจงความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์ถดถอยเชิงพหุคูณโดยวิธี Enter และ Stepwise สำหรับการวิจัยเชิงคุณภาพเก็บข้อมูลด้วยการเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง จำนวน 4 กลุ่มรวมจำนวน 16 คน
ผลการวิจัยพบว่า 1) ระดับปัจจัยการให้บริการประชาชนด้านกฎหมาย โดยรวมอยู่ในระดับมาก 2) ระดับประสิทธิภาพการให้บริการประชาชนด้านกฎหมาย โดยรวมอยู่ในระดับมาก 3) ปัจจัยการให้บริการประชาชนด้านกฎหมายมีความสัมพันธ์กับประสิทธิภาพการให้บริการประชาชนด้านกฎหมายอยู่ในระดับสูงมากเท่ากับ 0.716 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 4) ปัจจัยการให้บริการประชาชนด้านกฎหมายสามารถทำนายประสิทธิภาพการให้บริการประชาชนด้านกฎหมายได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 โดยมี 12 ปัจจัย ที่เรียงลำดับการเข้าสู่สมการตามความสัมพันธ์คือ การให้บริการด้วยเทคโนโลยี, ความเชื่อถือต่อเทคโนโลยีที่ให้บริการ, ความรู้ความสามารถของผู้ให้บริการ, การบรรลุผลสำเร็จในการดำเนินงาน, ภาพลักษณ์ผู้ให้บริการ, ความพร้อมของสถานที่ให้บริการ, พฤติกรรมผู้ให้บริการ, แนวทางการให้บริการ, การปรับปรุงการให้บริการ, ช่องทางการให้บริการ, การรับรู้ข้อมูลข่าวสาร และเทคโนโลยีที่ใช้ให้บริการ ซึ่งทำนายได้ร้อยละ 91.4 มีค่า R2 = 0.914 และมีค่าของ F เท่ากับ 325.747 5) รูปแบบประสิทธิภาพการให้บริการประชาชนด้านกฎหมาย 15 ปัจจัย ประกอบด้วย (1) การให้บริการด้วยเทคโนโลยี (2) ความเชื่อถือต่อเทคโนโลยีที่ให้บริการ (3) ความรู้ความสามารถของผู้ให้บริการ (4) การบรรลุผลสำเร็จ ในการดำเนินงาน (5) ภาพลักษณ์ผู้ให้บริการ (6) ความพร้อมของสถานที่ให้บริการ (7) พฤติกรรมผู้ให้บริการ (8) แนวทางการให้บริการ (9) การปรับปรุงการให้บริการ (10) ช่องทางการให้บริการ (11) การรับรู้ข้อมูลข่าวสาร (12) เทคโนโลยีที่ใช้ให้บริการ (13) หลักการให้บริการ (14) รูปแบบการให้บริการ และ (15) การให้ความรู้สู่สาธารณะ และประสิทธิภาพการให้บริการประชาชนด้านกฎหมายของสำนักงานอัยการ
จังหวัดนครปฐม จำนวน 3 ด้าน ประกอบด้วย (1) ด้านการให้บริการประชาชนด้านกฎหมาย (2) ด้านความเชื่อมั่นและไว้วางใจของประชาชน และ (3) ด้านการรับรู้ต่อคุณธรรมและความโปร่งใสในการดำเนินงานของหน่วยงานภาครัฐ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. บทความที่ลงตีพิมพ์ทุกเรื่องได้รับการตรวจทางวิชาการโดยผู้ประเมินอิสระ ผู้ทรงคุณวุฒิ (Peer Review) สาขาที่เกี่ยวข้อง อย่างน้อย 3 ท่าน ในรูปแบบ Double blind review
2. ข้อคิดเห็นใด ๆ ของบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม นี้เป็นของผู้เขียน คณะผู้จัดทำวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย
3. กองบรรณาธิการวารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม ไม่สงวนสิทธิ์การคัดลอกแต่ให้อ้างอิงแสดงที่มา
เอกสารอ้างอิง
เกวรินทร์ เมืองมูล. (2562). ความพึงพอใจของประชาชนต่อการให้ บริการของสำนักงานอัยการคุ้มครองสิทธิและช่วยเหลือ ทางกฎหมายและการบังคับคดีจังหวัดพะเยา (บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
นันทวัฒน์ บรมานันท์. (2543). หลักกฎหมายปกครองเกี่ยวกับบริการสาธารณะ. กรุงเทพฯ: วิญญูชน.
ปทุมรัตน์ ทับทิม. (2559). แนวทางการพัฒนาการจัดบริการสาธารณะทางอาญาของสำนักงานอัยการจังหวัดเพชรบุรี. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี, 6(2), 112-119.
พรไพรินทร์ พฤฒิรัตน์. (2560). ปัจจัยที่ส่งผลต่อคุณภาพการให้ บริการของสำนักงานอัยการคุ้มครองสิทธิและช่วยเหลือทางกฎหมายและการบังคับคดีจังหวัดนครราชสีมา (บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต). นครราชสีมา: มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา.
พัชราวลัย ศุภภะ. (2562). นโยบายสาธารณะและการวางแผนเพื่อจัดการองค์การภาครัฐ. พระนครศรีอยุธยา: จุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สำนักงานอัยการสูงสุด. (2562). คู่มือการประเมินประสิทธิภาพ การปฏิบัติราชการของสำนักงานอัยการ สูงสุดประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2562. กรุงเทพฯ: สำนักงานพัฒนาระบบบริหาร.
สำนักงานอัยการสูงสุด. (2567). แผนปฏิบัติราชการประจำปี (พ.ศ. 2567) ของสำนักงานอัยการสูงสุด. กรุงเทพฯ: สำนักงานพัฒนาระบบบริหาร.
Ayuningtiyas Putri Mumpuni, Adria Yansah Umar, Asraf Rahmatia. (2023). Analysis of the Public Service System at the Anduonohu Lurah Office, Kendari City. Journal of Business Management and Economic Development. 10(3), 406-419.
Ha Hong NGUYEN. (2019). The study on People's Satisfaction towards Public Services of Viet Nam: Evidence of Tra Vinh Provincial Center of Public Administrative Services. .Journal of Asian Finance Economics and Business, 6(2), 183-187.
Klenk, T., & Reiter, R. (2019). Post-New Public Management: reform ideas and their application in the field of social services. International Review of Administrative Sciences, 85(1), 3-10.
Wollmann H, Kopric I and Marcou G. (2016). Public and Social Services in Europe. From Public and Municipal to Private Sector Provision. Basingstoke: Palgrave Macmillan.
Taro Yamane. (1973). Statistics: An introductory analysis. Tokyo: John Weatherhill.
