The Study of Self-Efficacy and Motivation in Learning of Grade 11 Students as a Consequence of the Project-Based Learning Management
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research were 1) to compare the self-efficacy of grade 11 students before and after the Project-Based Learning management and 2) to study learning motivation of grade 11 students before and after the Project-Based Learning management. The sample group was grade 11 students, totally 26 students of the academic year 2021 at Borabuwittayakhan School. They were obtained by cluster random sampling technique. The research tools included: 1) four Project-Based Learning management plans for 14 hours. 2) a self-efficacy test, divided into 2 parts: the first part was multiple choices test of self-efficacy identification and the second part was 3 rating scale for 20 items of self-efficacy perception. The self-efficacy test had index of item objective congruence (IOC) between 0.60-1.00, discrimination between 0.25-0.64 and reliability of 0.94. 3) The 5 rating scales learning motivation test for 20 items with index of item objective congruence (IOC) between 0.60-1.00, discrimination between 0.26-0.81 and reliability of 0.89 The data analysis statistics were mean, standard deviation and Paired Samples t-test
The research found that; 1) the self-efficacy of grade 11 students after the Project-Based Learning management was higher than before the management at .05 significance level. 2) students had learning motivation after the management at a high level ( =4.24, S.D.=0.09), higher than before the management at a moderate level. (
=2.92,S.D. =0.18).
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. All articles undergo a thorough with at least three reviewers evaluating their suitability within the respective field of study, during the double-blind review.
2. The views expressed by individual authors do not represent the official views of the Editorial Boards of RMUJ: The author of each articie is responsible for all its contents.
3. The Editorial Boards do not reserve the copyrights. but proper citations need to be made.
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตร.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2559). แนวทางการจัดการเรียนรู้แบบโครงงานพื้นฐาน. นครปฐม: ห้างหุ้นส่วนจำกัด สินทวีกิจ พริ้นตี้.
ทิศนา แขมมณี. (2556). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เบญจวรรณ ขุนฤทธิ์. (2559). การรับรู้ความสามารถของตนเองด้านการเรียนของนักศึกษาหลักสูตรคอมพิวเตอร์ธุรกิจมหาวิทยาลัยสวนดุสิตศูนย์การศึกษานอกที่ตั้งตรัง.การประชุมหาดใหญ่วิชาการระดับชาติ และนานาชาติ ครั้งที่ 7 มหาวิทยาลัยหาดใหญ่. มหาวิทยาลัยหาดใหญ่, 1055-1064.
มะลิวัลย์ สมบูรณ์. (2556). การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน การรับรู้ความสามารถของตนเองและการคิดวิเคราะห์ ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ระหว่างการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบกำกับตนเองกับแบบปกติ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
รจเรข รัตนาจารย์. (2547). ผลของการฝึกการกำกับตนเองในการเรียนการสอนวิชาวิทยาศาสตร์ที่มีต่อการรับรู้ความสามารถของตนเอง และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาวิทยาศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
โรงเรียนบรบือวิทยาคาร. (2563). รายงานการประเมินตนเองของ สถานศึกษา(Self-Assessment Report: SAR) โรงเรียนบรบือวิทยาคาร ปีการศึกษา 2563. มหาสารคาม:โรงเรียนบรบือวิทยาคาร.
วรทา รุ่งบานจิต. (2556). แรงจูงใจในการเรียนวิชาภาษาจีนของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). ยะลา: มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา.
วิชชพร เทียบจัตุรัส. (2559). การรับรู้ความสามารถของตนเองด้านการเรียนของนักเรียนชั้นปีที่ 1 คณะเทคโนโลยีสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร.ในประชุมวิชาการระดับนานาชาติมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล ครั้งที่ 11. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร, 243-251.
สกลรัชต์ แก้วดี. (2560). แรงจูงใจและการเรียนรู้ของนักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 3 ในห้องเรียนวิทยาศาสตร์. วารสารครุศาสตร์, 45(1), 243-260.
สัมมา รธนิธย์. (2553). ทฤษฎีและปฏิบัติการบริหารการศึกษา. กรุงเทพฯ: ข้าวฟ่าง.
สำนึกงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2542). ปฏิรูปการเรียนรู้ผู้เรียนสำคัญที่สุด. กรุงเทพฯ: บริษัทพิมพ์ดี.
สถาบันส่งเสริมวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. (2551). ตัวอย่างการประเมินผลวิทยาศาสตร์. กรุงเทพฯ: อรุณการพิมพ์.
แอนนา ผลไสว และสมบูรณ์ เจตน์จำลอง. (2562). การพัฒนาแรงจูงใจในการใช้ภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารโดยการจัดการเรียนรู้แบบโครงงานเป็นฐาน. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 27(55), 232-253.
อุรัจฉทาธ์ นามรักษ์. (2555). ปัจจัยบางประการที่ส่งผลต่อการกำกับตนเองในการเรียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 28 (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
Bandura, A. (1996). Multifaceted Impact of self-efficacy beliefs on academic functioning. Child development, 67(3), 1206-1222.
Bilgin, I., Karakuyu, Y. and Ay, Y. (2015). The Effects of Project Based Learning on Undergraduate Students’ Achievement and Self-Efficacy Beliefs Towards Science Teaching. Eurasia Journal of Mathematics, Science & Technology Education, 11(3), 469-477.
Long, C. Ming, Z., and & Chen, L. (2013). The study of student motivation on English learning in junior middle school-a case study of no.5 middle school in Gejiu. English Language Teaching, 1(9), 136-145.
