The Planning Process for Human Resources in The Challenges of Society 4.0
Main Article Content
Abstract
In the era of rapid technological advancement, adapting to the challenges of Industry 4.0 necessitates continuous adjustment and development of skills, particularly in the face of evolving job landscapes due to technological progress. Sustainable development to cope with these changes involves awareness of preparing human resources for the challenges of Society 4.0. This encompasses suitable skills, a knowledge foundation, the utilization of innovation and technology, and embracing new business models anticipated in the future. Therefore, the planning process becomes crucial, comprising three key stages: 1) strategic human resource planning, 2) translating the strategic plan into action, and 3) monitoring and evaluating human resource outcomes. This framework is widely adopted by organizations, driving systematic and adaptive human resource development, ensuring readiness for future changes and maximizing the benefits of human resource utilization. Overall, the human resource planning process is a sustainable approach to navigate the transition into Society 4.0.
Article Details

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. All articles undergo a thorough with at least three reviewers evaluating their suitability within the respective field of study, during the double-blind review.
2. The views expressed by individual authors do not represent the official views of the Editorial Boards of RMUJ: The author of each articie is responsible for all its contents.
3. The Editorial Boards do not reserve the copyrights. but proper citations need to be made.
References
อารีย์ แผ้วสกุลพันธ์. (2553). การบริหารทรัพยากรมนุษย์ในองค์กร. องค์กรและการบริหาร. กรุงเทพฯ: ศูนย์ส่งเสริมวิชาการ.
นงนุช วงษ์สุวรรณ. (2553). การบริหารทรัพยากรมนุษย์ประโยชน์ของการวางแผนทรัพยากรมนุษย์ (พิมพ์ครั้งที่ 6).กรุงเทพฯ: จามจุรีโปรดักท์.
สำนักโฆษกสำนักเลขาธิการนายกรัฐมนตรี. (2560). วารสารไทยคู่ฟ้าเล่มที่ 33 (มกราคม-มีนาคม 2560).
ยุวดี ศิริยทรัพย์. (2560). การวางแผนทรัพยากรมนุษย์. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ภาณุพงศ์ กุดสุดา และกฤษฎา เรืองพุธ. (2562). การพัฒนาห่วงโซ่คุณค่าที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพในการดำเนินธุรกิจกรณีศึกษาหมี่โบราณพัทลุง. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
พันธวัฒน์ เศรษฐวิไล. (2562). สัมมนา Futurising Thailand สร้างอนาคตไทยให้ทันโลก (ครั้งที่ 1) โลกใหม่ความ ท้าทายใหม่ยกระดับประเทศไทยในโลก 4.0. สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคม แห่งชาติ (สศช.). สืบค้นจาก https://www.the101.world/futurisingthailand-seminar-2/. (สืบค้นเมื่อ 7 กุมภาพันธ์ 2566)
พิพัฒน์ เหลืองนฤมิตชัย. (2562). ผู้ช่วยกรรมการผู้จัดการบริษัท หลักทรัพย์ภัทร จำกัด (มหาชน). สัมมนา Futurising Thailand สร้างอนาคตไทยให้ทันโลก (ครั้งที่ 1) โลกใหม่ความท้าทายใหม่ยกระดับประเทศไทยในโลก 4.0. สืบค้นจาก https://www.the101.world/futurising-thailand-seminar-2. (สืบค้นเมื่อ 7 กุมภาพันธ์ 2566).
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2562). ถนนกรุงเกษม แขวงวัดโสมนัส เขตป้อมปราบศัตรูพ่าย กรุงเทพฯ. สืบค้นจาก https://www.nesdc.go.th.
ประคอง สุคนธจิตต์. (2562). ทรัพยากรมนุษย์ยุค 4.0. สาขาวิชาการจัดการ: คณะศิลปศาสตร์มหาวิทยาลัยเกริก. (วันที่สืบค้น ข้อมูล 7 กุมภาพันธ์ 2566)
มาริษ หัสชู. (2563). การวิเคราะห์ห่วงโซ่อุปทานและห่วงโซ่คุณค่า. สำหรับแนวทางการพัฒนาวิสาหกิจชุมชนและผู้ประกอบการสินค้าโอทอป. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ปิยบุตร จารุเพ็ญ. (2564). กรรมการและกรรมการผู้จัดการ บริษัท บางกอกอินดัสเทรียลแก๊ส จำกัด.ประชุม วิชาการและ นิทรรศการเนคเทค ประจำปี 2564 หัวข้อ “กุญแจสู่การสร้างกำลังคนยุค 4.0. สืบค้นจาก https://www.nectec.or.th/ (สืบค้นเมื่อ 7 กุมภาพันธ์ 2566).
ศิวพร วิยะวงศ์. (2564). แนวทางการบริหารทรัพยากรมนุษย์เพื่อสนับสนุนให้เกิดองค์กรที่มุ่งเน้นการสร้างผลงานและขับเคลื่อนด้วยศักยภาพของบุคลากรเป็นสำคัญ. นครปฐม: วิทยาลัยการจัดการ มหาวิทยาลัยมหิดล.
พลวศิษฐ หล้ากาศ. (2564). ประเด็นความท้าทายที่มีต่อบทบาทนักทรัพยากรมนุษย์ในอนาคต. วารสารวิจัยวิชาการ, 4(2), (เมษายน-มิถุนายน 2564).
ปิยนันท์ สวัสดิ์ศฤงฆาร. (2564). บทความองค์ประกอบ 7 ประการภายในองค์กร. สารานุกรมการบริหารและการจัดการ. สืบค้นจาก https://drpiyanan.com/2021/05/27/7s-modelmckinsey. (สืบค้นเมื่อ 7 กุมภาพันธ์ 2566).
ศูนย์เทคโนโลยีอิเล็กทรอนิกส์และคอมพิวเตอร์แห่งชาติ (NECTEC). (2563). สำนักงานพัฒนาวิทยาศาสตร์ และเทคโนโลยีแห่งชาติ. กระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม.สืบค้นจาก https://www.nectec.or.th/news/news-article/industry4-humandevelopment.html (วันที่สืบค้น ข้อมูล 7 กุมภาพันธ์ 2566).
สารานุกรมเสรี. (2566). วิกิพีเดียการวางแผน.สืบค้นจาก https://th.wikipedia.org/wiki/(วันที่สืบค้น ข้อมูล 7 กุมภาพันธ์ 2566).
มณีรัตน์ ชัยยะ และเพ็ญศรี ฉิรินังม. (2566). การบริหารทรัพยากรมนุษย์ภายใต้การเปลี่ยนแปลงสู่ยุคดิจิทัล (Digital HR).วิทยาลัยนวัตกรรมการจัดการ: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์. สืบค้นจาก file:///D:/11.pdf (วันที่สืบค้น ข้อมูล 7 กุมภาพันธ์ 2566)
จุฑามาศ วัฒนอาภา. (2566). อิทธิพลของการบริหารทรัพยากรมนุษย์ที่ส่งผลต่อการจัดการองค์ความรู้ของพนักงานในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล วิทยาลัยการจัดการ: มหาวิทยาลัยมหิดล มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
แผนกลยุทธ์กองบริหารงานบุคคล. ประจำปี 2560-2564. สืบค้นจาก https://personnel.rmu.ac.th/. https://personnel.rmu.ac.th/pubs/download/274 (สืบค้นเมื่อ 7 กุมภาพันธ์ 2566).
แผนยุทธศาสตร์การพัฒนามหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ พ.ศ. 2560-2564 ฉบับปรับปรุง 2561. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิกองนโยบายและแผนสำนักงานอธิการบดี สืบค้นจาก https://plan.rmutsb.ac.th/plan/data_information/file/91_PL_787.pdf (สืบค้นเมื่อ 7 กุมภาพันธ์ 2566).