Model for Participating Management of Accidents to the Tourists and Residents in KohYor Community, Mueang District Songkhla Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research has the objectives to study accident situation occurred to tourist and residents in KohYor and to establish and evaluate the model for participating management of the accidents. The research has been divided into three steps namely; step 1, collecting data form government agencies, private agencies, community residents and tourists by questionnaires and interview forms , step 2, collecting the data by focus group discussions and step 3, collecting data from the meeting to evaluatethe model for accidents management.
The research result revealed that; 1) the accident management situation in KohYor area indicated that the government, private, community membersand tourists agreed with the measures to protect and reduce the accidents and the spread of COVID-19. As regard to the measure for assisting accident victims, the direction signs has been installed, measures, instructions for accident solving and do and don’t measures have been displayed to tourists and the measures for protection of COVID-19 has been taken. At the sametime the result is unclear aboutthe safety measures whether there is a coordinating center for assisting the water way accident victims, 24 hours assisting personnel, an officer positioning at risky points and uncertainty about the standard and readiness of the warning systems. For these reasons, the precise protection plan and procedures for accident management should deployed for the effective implementation. 2) The Establishment of the Model for the Management of Accidents by designing the “Draft Accident Managementfor Land and Waterway and Spread of COVID-19” which is divided into 2 parts. The first part deals with the accident management for land and waterway. The second part deals with the accident management for COVID-19. Both parts are divided into three steps,pre, during and post-accidents. 3) Evaluating the Model for the Management of Accidents in each issue by adding the role and responsibility assignment to the government, private and community members to drive the accident management effectively.
Article Details
Every article published in the Romphruek Journal of the Humanities and Social Sciences is the opinion and point of view of the authors. Thery're not the viewpoint of Krirk University or the editored department. Any part or all of the articles for pablication must be clearly cited.
References
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2560). มาตรการความปลอดภัยทางการท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ : กองมาตรฐานและกำกับความปลอดภัยนักท่องเที่ยว.
กระทรวงคมนาคม. (2563ข). วารสารนโยบายการขนส่งและจราจร. กรุงเทพฯ : สำนักงานนโยบายและแผนการขนส่งและจราจร.
กระทรวงมหาดไทย กรมป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย. (2563). ผังโครงสร้างหน่วยงาน. (10 พฤษภาคม 2563) สืบค้นจาก http://www.disaster.go.th/th/about-about07/.
บริษัท 168 Education จำกัด. (ม.ป.ป.). อุบัติเหตุจากการเดินทางทางน้ำ. (23 กันยายน 2563) สืบค้นจาก http://
46.166.126/self_all/selfaccess10/m4/health4_2/Health_Edu/3-3.php.
ปิ่นฤทัย คงทอง และ วีรยา มีสวัสดิกุล. (2562). แนวทางการจัดการความปลอดภัยทางการท่องเที่ยวของ อำเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ในฐานะจุดหมายปลายทางการท่องเที่ยวของนักท่องเที่ยวต่างชาติ. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 13(1), 403-414.
พจนา สวนศรี. (2546). คู่มือการจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชน. กรุงเทพฯ : โครงการท่องเที่ยวเพื่อชีวิตและธรรมชาติ.
มัชฌิมา อุดมศิลป และ นรินทร์ สังข์รักษา. (2559). การจัดการความปลอดภัยด้านการเดินทางท่องเที่ยวทางบกด้วยรถยนต์และรถสาธารณะในภูมิภาคตะวันตก : ข้อเสนอเชิงยุทธศาสตร์การท่องเที่ยวสู่ประชาคมอาเซียน. Veridian E-Journal, Silpakorn University, 9(3), 248-259.
ศูนย์ปฏิบัติการภาวะฉุกเฉินทางสาธารณสุข สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดสงขลา. (2563). รายงานสถานการณ์โควิด-19 จังหวัดสงขลา 27 พฤษภาคม 2563. (17 กันยายน 2563) สืบค้นจาก https://www.skho.moph.go.th/eoc/?p=3065.
สถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ. (2557). คู่มือแนวทางปฏิบัติการฉุกเฉินทางน้ำและทะเล. (10 พฤษภาคม 2563) สืบค้นจาก https://www.niems.go.th/1/upload/migrate/file/ 255805141601133219_Bx3fkEZ0DnzSHnKX.pdf.
สำนักงานปลัดกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2562). รายงานภาวะเศรษฐกิจการท่องเที่ยว. Tourism Economic Review, 62(1), 47-48.
เอกชัย กี่สุขพันธ์. (2538). การบริหาร ทักษะและการปฏิบัติ. กรุงเทพฯ : สุขภาพใจ.
อุบัติภัยในชุมชน. (2557). อุบัติภัย In Community. (6 มิถุนายน 2563) สืบค้นจาก http://acincommunity.blogspot.com/2014/12/in-community_23.html.
Cohen, J.M., & Uphoff, N.T. (1980). Participations place in rural development : Seeking clarity through specificity. New York : World Developments.
Janchai, N. (2016). Efficiency of tourism development from government policy to practice case study : Hua Hin, Thailand. SDU Research Journal Humanities and Social Sciences, 12(2), 191-211.
Mansfeld, Y., & Pizam, A. (Eds.). (2006). Tourism, security and safety : from theory to practice. Oxford : Elsevier Butterworth-Heinemann.
Ritchie, B. W. (2004). Chaos, crises and disasters : A strategic approach to crisis management in the tourism industry. Tourism Management, 25(6), 669-683.
Robbins, S. P., & Coulter, M. (2015). Management (11th ed.). Upper Saddle River, NJ : Pearson.
Wichasin, P., & Doungphummes, N. (2012). A comparative study of international tourists’ safety needs and Thai tourist polices’ perception towards international tourists’ safety needs. International Scholarly and Scientific Research & Innovation, 6(7), 1938-1944.