ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยด้านคุณภาพมาตรฐานของสถานประกอบกิจการสปาเพื่อสุขภาพกับการกลับมาเที่ยวซ้ำของนักท่องเที่ยวชาวไทยในจังหวัดภูเก็ต
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ระดับการรับรู้คุณภาพมาตรฐานของสถานประกอบกิจการเพื่อสุขภาพของนักท่องเที่ยวชาวไทยในจังหวัดภูเก็ต 2) ความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้คุณภาพมาตรฐานของสถานประกอบกิจการเพื่อสุขภาพกับการกลับมาเที่ยวซ้ำของนักท่องเที่ยวชาวไทยในจังหวัดภูเก็ต โดยวิธีการสุ่มกลุ่มตัวอย่างแบบชั้นภูมิ กลุ่มตัวอย่าง คือ นักท่องเที่ยวชาวไทยที่ใช้บริการสถานประกอบกิจการสปาเพื่อสุขภาพท่องเที่ยวในจังหวัดภูเก็ต จำนวน 400 ตัวอย่าง ใช้เครื่องมือในการวิจัยโดยแบบสอบถาม สถิติที่ใช้ คือ การแจกแจงความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน โดยวิธีสังเคราะห์เนื้อหาและบรรยายสรุป ผลการศึกษา พบว่า 1) ระดับการรับรู้คุณภาพมาตรฐานของสถานประกอบกิจการเพื่อสุขภาพของนักท่องเที่ยวชาวไทยในจังหวัดภูเก็ต โดยภาพรวมมีค่าเฉลี่ยในระดับมาก เรียงลำดับจากมากไปหาน้อย คือ มาตรฐานด้านสถานที่ มาตรฐานด้านบุคลากร มาตรฐานด้านบริการ มาตรฐานด้านอุปกรณ์เครื่องมือ และผลิตภัณฑ์ และมาตรฐานด้านความปลอดภัย ตามลำดับ 2) ความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้คุณภาพมาตรฐานของสถานประกอบกิจการเพื่อสุขภาพกับการกลับมาเที่ยวซ้ำของนักท่องเที่ยวชาวไทยในจังหวัดภูเก็ต ที่ระดับมีนัยสำคัญทางสถิติที่ .01 พบว่า โดยรวมมีความสัมพันธ์ในทิศทางเดียวกัน ระดับปานกลาง เมื่อพิจารณารายด้าน พบว่า มาตรฐานด้านบุคลากร (r=.376) มาตรฐานด้านการบริการ (r=.372) และมาตรฐานด้านสถานที่ (r=.363) มีความสัมพันธ์ทิศทางเดียวกันในระดับปานกลางกับการกลับมาเที่ยวซ้ำ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทุกบทความที่ตีพิมพ์ในวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ร่มพฤกษ์เป็นทัศนะและข้อคิดเห็นของผู้เขียนมิใช่ทัศนะของมหาวิทยาลัยเกริกหรือกองบรรณาธิการ การนำบทความส่วนใดส่วนหนึ่งหรือทั้งหมดไปพิมพ์เผยแพร่ต้องอ้างอิงที่มาให้ชัดเจน
เอกสารอ้างอิง
กนกภรณ์ บุญมาพิชัยกรณ์. (2552). ธุรกิจสปาไทย. (28 มิถุนายน 2564) สืบค้นจาก https://www.boc.dip.go.th/index.php.
กนกอร แซ่ลิ้ม และ วิชชุตา มาชู. (2558). การรับรู้และความคาดหวังที่มีต่อมาตรฐานสปาบนความรับผิดชอบทางสังคมจากมุมมองของผู้ใช้บริการ. วารสารวิทยาการจัดการ, 2(2), 91-116.
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2561). สรุปสถานการณ์ท่องเที่ยวภายในประเทศเป็นรายจังหวัดพ.ศ.2552– 2561. (15 มกราคม 2563) สืบค้นจาก https://www.mots.go.th/old/more_news.
กระทรวงสาธารณสุข. (2560). มาตรฐานสถานประกอบการเพื่อสุขภาพในต่างประเทศ. (25 มิถุนายน 2564) สืบค้นจาก http://www.thaispa.go.th/spa2013/web/web_new/fileupload_doc/2017-11-15-3-17-2521506.pdf.
กระทรวงสาธารณสุข. (2562). ปี 2020 ไทยเป็นศูนย์กลางสุขภาพของโลก. (28 มิถุนายน 2564) สืบค้นจาก https://www.thaihealth.or.th./Content/50189-.
จิรวัฒน์ อนุวิชานนท์ และ ปณิศา เมจินดา. (2552). ผลกระทบของมูลค่าที่รับรู้ต่อความภักดีของสปาและผลกระทบในระดับปานกลางของความเท่าเทียมกันในจุดหมายปลายทาง. วารสารวิจัยธุรกิจและเศรษฐศาสตร์, 7(12), 73-90.
ชุติมา นุตยะสกุล และ นรินทร์ สังข์รักษา. (2562). รูปแบบการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ในธุรกิจสปาเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพสำหรับนักท่องเที่ยวผู้สูงอายุ. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 13(3), 16-23.
ณฤติยา เพ็งศรี ณัฐติญา บุญวิรัตน์ และ กรรณิกา คันธรส. (2561). ความพึงพอใจของสถานประกอบการต่อการฝึกงานของนักศึกษาภาษาอังกฤษธุรกิจ กรณีศึกษามหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงใหม่. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์น, 12(4), 146-159.
ธนนท์ ศุข. (2547). สปาทางเลือกของคนรักสุขภาพและความงาม. (20 มิถุนายน 2564) สืบค้นจาก https://www.doctor.or.th/article/detail/3056.
นภารัตน์ ศรีละพันธ์. (2549). ความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับสปาเพื่อสุขภาพ. นนทบุรี : กระทรวงสาธารณสุข.
ปฏิภาณ บัณฑุรัตน์ และ เสรี วงษ์มณฑา. (2563). กลยุทธ์ทางการตลาดธุรกิจสปาแบบองค์รวมเพื่อรองรับนักท่องเที่ยวชาวจีน. วารสารสหวิทยาการมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์, 3(2), 287-293.
ประทุม วงศ์สวัสดิ์ และ เทิดชาย ช่วยบำรุง. (2560). กระบวนการการเรียนรู้ข้ามวัฒนธรรมด้านเอกลักษณ์ และอัตลักษณ์ของสปาไทยสำหรับกลุ่มผู้บริโภคชาวรัสเซียในกรุงมอสโก ประเทศรัสเซีย. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี, 6(2), 35-56.
พิมพร ทองเมือง วิชากร เฮงษฎีกุล และ ฤาเดช เกิดวิชัย. (2561). รูปแบบกลยุทธ์การตลาดของธุรกิจสปาเพื่อสุขภาพในสถาบันอุดมศึกษาประเทศไทย. วารสารสถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 10(2), 88-104.
ภักดี กลั่นภักดี อัศวิน แสงพิกุล และ ศิริเดช คำสุพรหม. (2563). การพัฒนาธุรกิจสถานประกอบการสปาเพื่อสุขภาพระดับสากลในประเทศไทยสู่ความยั่งยืน. วารสารวิชาการสาธารณสุข, 29(6), 1147-1155.
ภักดี กลั่นภักดี. (2560). ปัจจัยด้านมาตรฐานของสถานประกอบกิจการสปาเพื่อสุขภาพระดับสากลที่มีอิทธิพลต่อความพึงพอใจในการใช้บริการของนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ. คณะการท่องเที่ยวและการโรงแรม มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์, กรุงเทพฯ.
ภัทรพล จึงสมเจตไพศาล. (2562). การพัฒนามาตรฐานสถานประกอบการสปาและนวดเพื่อสุขภาพไทยในสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี. วารสารวิชาการกรมสนับสนุนบริการสุขภาพ, 15(3), 3-7.
มติชนออนไลน์. (2562). สสว.เร่งล้างภาพลักษณ์ธุรกิจสีเทา ‘สปา-นวดไทย’ สู่บริการสุขภาพเกรดพรีเมียมระดับสากล. (27 มิถุนายน 2564) สืบค้นจาก https://www.matichon.co.th/news-monitor/news_ 1433952.
รุ่งนภา บริพรมงคล และ กฤษฎา เชียรวัฒนสุข. (2563). การรับรู้ถึงคุณภาพของผลิตภัณฑ์และคุณภาพการบริการที่ส่งผลต่อการซื้อผลิตภัณฑ์ทำความสะอาดในอุตสาหกรรมกลับมาใช้ซ้ำ. วารสารศิลปการจัดการ, 4(1), 166-175.
วานิดา โตนภิรมย์. (2562). Wellness Tourism ยุทธศาสตร์ใหม่การท่องเที่ยว. (25 มิถุนายน 2564) สืบค้นจาก http://gotomanager.com/content/wellness-tourism.
วิเชียร เกตุสิงห์. (2543). คู่มือการวิจัย : การวิจัยเชิงปฏิบัติ. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์และทำปกเจริญผล.
ศุภลักษณ์ อัครางกูร. (2548). พฤติกรรมนักท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์คลังนานาวิทยา.
สมาคมสปานานาชาติ. (2547). รายงานแนวโน้มผู้บริโภคของ ISPA 2004. (25 มิถุนายน 2564) สืบค้นจาก https://experienceispa.com/ispamedia/news/item/the-ispa-2004-consumer-trends-report-executive-summary.
สำนักงานปลัดกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2559). การท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ (Wellness Tourism). รายงานภาวะเศรษฐกิจท่องเที่ยว ฉบับที่ 3, 30-43. กรุงเทพฯ : สำนักเศรษฐกิจการท่องเที่ยวและกีฬา กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2562). แผนแม่บทภายใต้ยุทธศาสตร์ชาติประเด็นที่5 การท่องเที่ยว. (20 มิถุนายน 2564) สืบค้นจาก http://nscr.nesdb.go.th/wp-content/ uploads/ 2021/01/06_NS_05.pdf.
สิทธิชัย ธรรมเสน่ห์. (2554). การบริหารจัดการธุรกิจสปาในเขตอำเภอเมือง จังหวัดชลบุรี. คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฎสวนสุนันทา, กรุงเทพฯ.
Anderson, C. (2006). The long tail : Why the future of business is selling less of more. New York : Hyperion.
Kotler, P. (2000). Marketing management (10th ed.). New Jersey : Prentice-Hall.
Kotler, P., Armstrong, G., S. H. Ang., Tan, C. T., Yau, M. & Leong, S. M. (2017). Products Quality. Malaysia : Pearson Education.
Lennon, R., Weber, J. M., & Henson, J. (2001). A Test of a Theoretical Model of Consumer Travel Behavior : German Consumers’ perception of Northern Ireland as a Tourist Destination. Journal of Vacation Marketing, 7(1), 51-62.
