The Relationship Between Quality Standard Factors of the Wellness Spa Business and the Repurchase Intention of Thai Tourists in Phuket
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The research aimed to 1) identify the perception level of the quality standard in the wellness spa business for Thai tourists in Phuket, and to 2) compare between the perception of quality standard of the wellness spa business and the repurchase intention of Thai tourists in Phuket by stratified sampling. The samples were four hundred Thai tourists who used the wellness spa business in three districts in Phuket, these were Muang, Thalang, and Kathu. The research tool was a questionnaire. The data received were analyzed by frequency, percentage, mean, standard deviation and Pearson’s Correlation Coefficient for content analysis and description. The research results revealed that 1) the majority of the respondents had the overall perception level of quality standard in the wellness spa business at high level. Considering at each standard, the standard of location received the highest mean. Next on down were the standards of personnel, service, tool, product and safety, respectively. 2) The results of the hypothetical testing showed that the overall perception level of quality standard in the wellness spa business of the respondents correlated with their repurchase intention at a statistically significant level of 0.01 in the same direction at a moderate level. Considering at each standard, the standards of personnel (r=.376), service (r=.372). and place (r=.363) respectively correlated with their repurchase intention in the same direction at a moderate level.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Every article published in the Romphruek Journal of the Humanities and Social Sciences is the opinion and point of view of the authors. Thery're not the viewpoint of Krirk University or the editored department. Any part or all of the articles for pablication must be clearly cited.
References
กนกภรณ์ บุญมาพิชัยกรณ์. (2552). ธุรกิจสปาไทย. (28 มิถุนายน 2564) สืบค้นจาก https://www.boc.dip.go.th/index.php.
กนกอร แซ่ลิ้ม และ วิชชุตา มาชู. (2558). การรับรู้และความคาดหวังที่มีต่อมาตรฐานสปาบนความรับผิดชอบทางสังคมจากมุมมองของผู้ใช้บริการ. วารสารวิทยาการจัดการ, 2(2), 91-116.
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2561). สรุปสถานการณ์ท่องเที่ยวภายในประเทศเป็นรายจังหวัดพ.ศ.2552– 2561. (15 มกราคม 2563) สืบค้นจาก https://www.mots.go.th/old/more_news.
กระทรวงสาธารณสุข. (2560). มาตรฐานสถานประกอบการเพื่อสุขภาพในต่างประเทศ. (25 มิถุนายน 2564) สืบค้นจาก http://www.thaispa.go.th/spa2013/web/web_new/fileupload_doc/2017-11-15-3-17-2521506.pdf.
กระทรวงสาธารณสุข. (2562). ปี 2020 ไทยเป็นศูนย์กลางสุขภาพของโลก. (28 มิถุนายน 2564) สืบค้นจาก https://www.thaihealth.or.th./Content/50189-.
จิรวัฒน์ อนุวิชานนท์ และ ปณิศา เมจินดา. (2552). ผลกระทบของมูลค่าที่รับรู้ต่อความภักดีของสปาและผลกระทบในระดับปานกลางของความเท่าเทียมกันในจุดหมายปลายทาง. วารสารวิจัยธุรกิจและเศรษฐศาสตร์, 7(12), 73-90.
ชุติมา นุตยะสกุล และ นรินทร์ สังข์รักษา. (2562). รูปแบบการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ในธุรกิจสปาเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพสำหรับนักท่องเที่ยวผู้สูงอายุ. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 13(3), 16-23.
ณฤติยา เพ็งศรี ณัฐติญา บุญวิรัตน์ และ กรรณิกา คันธรส. (2561). ความพึงพอใจของสถานประกอบการต่อการฝึกงานของนักศึกษาภาษาอังกฤษธุรกิจ กรณีศึกษามหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงใหม่. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์น, 12(4), 146-159.
ธนนท์ ศุข. (2547). สปาทางเลือกของคนรักสุขภาพและความงาม. (20 มิถุนายน 2564) สืบค้นจาก https://www.doctor.or.th/article/detail/3056.
นภารัตน์ ศรีละพันธ์. (2549). ความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับสปาเพื่อสุขภาพ. นนทบุรี : กระทรวงสาธารณสุข.
ปฏิภาณ บัณฑุรัตน์ และ เสรี วงษ์มณฑา. (2563). กลยุทธ์ทางการตลาดธุรกิจสปาแบบองค์รวมเพื่อรองรับนักท่องเที่ยวชาวจีน. วารสารสหวิทยาการมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์, 3(2), 287-293.
ประทุม วงศ์สวัสดิ์ และ เทิดชาย ช่วยบำรุง. (2560). กระบวนการการเรียนรู้ข้ามวัฒนธรรมด้านเอกลักษณ์ และอัตลักษณ์ของสปาไทยสำหรับกลุ่มผู้บริโภคชาวรัสเซียในกรุงมอสโก ประเทศรัสเซีย. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี, 6(2), 35-56.
พิมพร ทองเมือง วิชากร เฮงษฎีกุล และ ฤาเดช เกิดวิชัย. (2561). รูปแบบกลยุทธ์การตลาดของธุรกิจสปาเพื่อสุขภาพในสถาบันอุดมศึกษาประเทศไทย. วารสารสถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 10(2), 88-104.
ภักดี กลั่นภักดี อัศวิน แสงพิกุล และ ศิริเดช คำสุพรหม. (2563). การพัฒนาธุรกิจสถานประกอบการสปาเพื่อสุขภาพระดับสากลในประเทศไทยสู่ความยั่งยืน. วารสารวิชาการสาธารณสุข, 29(6), 1147-1155.
ภักดี กลั่นภักดี. (2560). ปัจจัยด้านมาตรฐานของสถานประกอบกิจการสปาเพื่อสุขภาพระดับสากลที่มีอิทธิพลต่อความพึงพอใจในการใช้บริการของนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ. คณะการท่องเที่ยวและการโรงแรม มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์, กรุงเทพฯ.
ภัทรพล จึงสมเจตไพศาล. (2562). การพัฒนามาตรฐานสถานประกอบการสปาและนวดเพื่อสุขภาพไทยในสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี. วารสารวิชาการกรมสนับสนุนบริการสุขภาพ, 15(3), 3-7.
มติชนออนไลน์. (2562). สสว.เร่งล้างภาพลักษณ์ธุรกิจสีเทา ‘สปา-นวดไทย’ สู่บริการสุขภาพเกรดพรีเมียมระดับสากล. (27 มิถุนายน 2564) สืบค้นจาก https://www.matichon.co.th/news-monitor/news_ 1433952.
รุ่งนภา บริพรมงคล และ กฤษฎา เชียรวัฒนสุข. (2563). การรับรู้ถึงคุณภาพของผลิตภัณฑ์และคุณภาพการบริการที่ส่งผลต่อการซื้อผลิตภัณฑ์ทำความสะอาดในอุตสาหกรรมกลับมาใช้ซ้ำ. วารสารศิลปการจัดการ, 4(1), 166-175.
วานิดา โตนภิรมย์. (2562). Wellness Tourism ยุทธศาสตร์ใหม่การท่องเที่ยว. (25 มิถุนายน 2564) สืบค้นจาก http://gotomanager.com/content/wellness-tourism.
วิเชียร เกตุสิงห์. (2543). คู่มือการวิจัย : การวิจัยเชิงปฏิบัติ. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์และทำปกเจริญผล.
ศุภลักษณ์ อัครางกูร. (2548). พฤติกรรมนักท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์คลังนานาวิทยา.
สมาคมสปานานาชาติ. (2547). รายงานแนวโน้มผู้บริโภคของ ISPA 2004. (25 มิถุนายน 2564) สืบค้นจาก https://experienceispa.com/ispamedia/news/item/the-ispa-2004-consumer-trends-report-executive-summary.
สำนักงานปลัดกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2559). การท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ (Wellness Tourism). รายงานภาวะเศรษฐกิจท่องเที่ยว ฉบับที่ 3, 30-43. กรุงเทพฯ : สำนักเศรษฐกิจการท่องเที่ยวและกีฬา กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2562). แผนแม่บทภายใต้ยุทธศาสตร์ชาติประเด็นที่5 การท่องเที่ยว. (20 มิถุนายน 2564) สืบค้นจาก http://nscr.nesdb.go.th/wp-content/ uploads/ 2021/01/06_NS_05.pdf.
สิทธิชัย ธรรมเสน่ห์. (2554). การบริหารจัดการธุรกิจสปาในเขตอำเภอเมือง จังหวัดชลบุรี. คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฎสวนสุนันทา, กรุงเทพฯ.
Anderson, C. (2006). The long tail : Why the future of business is selling less of more. New York : Hyperion.
Kotler, P. (2000). Marketing management (10th ed.). New Jersey : Prentice-Hall.
Kotler, P., Armstrong, G., S. H. Ang., Tan, C. T., Yau, M. & Leong, S. M. (2017). Products Quality. Malaysia : Pearson Education.
Lennon, R., Weber, J. M., & Henson, J. (2001). A Test of a Theoretical Model of Consumer Travel Behavior : German Consumers’ perception of Northern Ireland as a Tourist Destination. Journal of Vacation Marketing, 7(1), 51-62.