Information Behavior of Thai-Khmer Weavers
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This study was to explore the information behavior of Thai-Khmer weavers. Ten Thai-Khmer weavers in Buriram, Surin, and Sisaket provinces were key informants. An interview was employed along with an interview form to collect data. The key informants were selected using the snowball sampling technique. It was found that 1) Information needs. The weavers would like to utilize information to improve themselves and woven products. Therefore, they preferred contents related to silk production, colors, patterns, weaving tools, weaving process, fabric products, ways of life and fabric, beliefs of fabric used in traditions, rituals related to fabric, and practices in fabric. 2) Information search. The weavers gathered information from persons and the internet they needed, which was easy to access. They applied a keyword technique to retrieve information and 3) Search frequency. The weavers seldom searched for information, and they searched for pictures only.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Every article published in the Romphruek Journal of the Humanities and Social Sciences is the opinion and point of view of the authors. Thery're not the viewpoint of Krirk University or the editored department. Any part or all of the articles for pablication must be clearly cited.
References
กรกนก แก้วเกิด เมตตา ศิริสุข และ พิทักษ์ น้อยวังคลัง. (2563). อัตลักษณ์ศิลปะผ้าทอพื้นบ้านเขมรถิ่นไทยในประเพณีประดิษฐ์สร้างของชุมชนบ้านตารอด ตำบลสวาย จังหวัดสุรินทร์. วารสารสังคมศาสตร์เพื่อการพัฒนาท้องถิ่น มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 4(4), 96 – 104.
ดวงเด่น บุญปก. (2562). อัตลักษณ์และสัญลักษณ์ของผ้าไหมพื้นเมืองกลุ่มเขมรถิ่นไทย. วารสารวิชาการคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี, 10(1), 91-102.
บุษบา หินเธาว์ และ ยรรยงวรกร ทองแย้ม. (2562). การจัดการความรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่น : ศึกษากลุ่มผลิตสินค้า OTOP ผ้าทอบ้านม่วงหอม อำเภอวังทอง จังหวัดพิษณุโลก. สักทอง : วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 25(1), 55 – 64.
รุ่งอรุณ กุลหินตั้ง และ ชลภัสส์ วงษ์ประเสริฐ. (2558). พฤติกรรมสารสนเทศของผู้ประกอบการบนระเบียงเศรษฐกิจอนุภาคลุ่มแม่น้ำโขง. วารสารสารสนเทศศาสตร์, 33(3), 79 - 96.
วชิร ยั่งยืน ศิวนาถ นันทพิชัย และ ฐิมาพร เพชรแก้ว (2559). ตัวแบบพฤติกรรมสารสนเทศ : มุมมองสำหรับสภาพแวดล้อมยุคดิจิทัล.วารสารวิทยาการและเทคโนโลยีสารสนเทศ, 6(1), 34-44.
สารภี วรรณตรง และ สังวาล ตุกพิมาย. (2559). การพัฒนาเครือข่ายแหล่งเรียนรู้ผ้าทอมือจังหวัดสุรินทร์ จังหวัดอุดมมีชัยและแขวงจำปาศักดิ์. คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์, สุรินทร์.
สังวาล ตุกพิมาย สารภี วรรณตรง และ สันทนา กูลรัตน์. (2560). การรู้สารสนเทศของช่างทอผ้าเพื่อส่งเสริมศักยภาพผ้าทอมือในจังหวัดสุรินทร์. คณะมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์, สุรินทร์.
Davenport, T. H. (1997). Information ecology : Mastering the information and knowledge environment. New York : Oxford University Press.
Ellis, D. (1989). A behavioral approach to information retrieval system design. Journal of Documentation, 45(2), 171-212.
Leckie, G. J., Pettigrew, K. E., & Sylvain, C. (1996). Modelling the information seeking of professionals : A general model derived from research on engineers, Health Care Professionals, and Lawyers. Library Quarterly, 66(2), 161-193
Wilson, T. D. (1981). On user studies and information needs. Journal of Documentation, 37(1), 3-15.
Wilson, T. D. (2000). Human information behavior. Information Science, 3(2), 49-55.