มาตรการทางกฎหมายในการดำเนินการกับข่าวปลอม
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษามาตรการทางกฎหมายที่ใช้ดำเนินการกับการเผยแพร่ข่าวปลอมที่กำลังเป็นปัญหาสำคัญในปัจจุบัน นอกจากนี้ยังศึกษาแนวทางการใช้มาตรการทางกฎหมายดำเนินการกับการเผยแพร่ข่าวปลอมในอนาคตด้วย การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ กลุ่มตัวอย่างที่ศึกษาวิจัยประกอบด้วย กลุ่มผู้บริหารระดับนโยบายที่เกี่ยวข้องกับการต่อต้านข่าวปลอม กลุ่มหน่วยงาน ผู้ประกอบการ ผู้ปฏิบัติการ ประชาชนที่ได้รับผลกระทบจากข่าวปลอม และกลุ่มผู้มีความรู้ความเชี่ยวชาญทางด้านกฎหมาย จำนวนผู้ให้ข้อมูลหลักรวม 102 คน ทำการศึกษาด้วยการวิเคราะห์เอกสาร การสัมภาษณ์ระดับลึก และจากการสังเกตทั้งแบบมีส่วนร่วม และแบบไม่มีส่วนร่วม ผลการศึกษา พบว่า 1) มาตรการทางกฎหมายที่ใช้ดำเนินการกับการเผยแพร่ข่าวปลอมในปัจจุบัน คือ พระราชบัญญัติว่าด้วยการกระทำความผิดเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ พ.ศ. 2560 ประมวลกฎหมายอาญาที่มีบทบัญญัติเกี่ยวกับความผิดฐานหมิ่นประมาท ประมวลกฎหมายอาญาฐานความผิดลหุโทษ และประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ว่าด้วยการละเมิด 2) แนวทางการใช้มาตรการทางกฎหมายดำเนินการกับการเผยแพร่ข่าวปลอมในอนาคต คือ การปรับปรุงกฎหมายประกอบกิจการกระจายเสียงและกิจการโทรทัศน์ ในการกำกับดูแลเนื้อหาของผู้ประกอบการ การเพิกถอนใบอนุญาตของผู้สื่อข่าวที่เผยแพร่ข่าวปลอม ปรับปรุงกฎหมายเกี่ยวกับการเลือกตั้งกรณีผู้ที่สร้างหรือเผยแพร่ข่าวลวงถือว่าขาดคุณสมบัติในการดำรงตำแหน่งทางการเมือง ออกกฎหมายกำกับดูแลผู้ให้บริการเทคโนโลยีแพลตฟอร์ม บริษัทเทคโนโลยีผู้ให้บริการสื่อสังคม ต้องรับผิดชอบในการควบคุมการแพร่กระจายข่าวปลอม การนำเนื้อหาข่าวที่ผิดกฎหมายออกจากระบบฯ การปิดกั้นเนื้อหาที่ผิดกฎหมายบนระบบฯ ภายในระยะเวลา 24 ชั่วโมง การกำหนดให้ผู้ให้บริการแพลตฟอร์มเปิดเผยรายละเอียดของการโฆษณาที่พบการกระทำผิดที่หลอกลวงหรือให้เนื้อหาที่ผิดกฎหมาย ตลอดจนการออกกฎหมายที่ส่งเสริมให้มีการบริหารจัดการกับข่าวปลอมแบบบูรณาการด้วยการมีส่วนร่วมหลายฝ่าย (Multi-Stakeholder)
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทุกบทความที่ตีพิมพ์ในวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ร่มพฤกษ์เป็นทัศนะและข้อคิดเห็นของผู้เขียนมิใช่ทัศนะของมหาวิทยาลัยเกริกหรือกองบรรณาธิการ การนำบทความส่วนใดส่วนหนึ่งหรือทั้งหมดไปพิมพ์เผยแพร่ต้องอ้างอิงที่มาให้ชัดเจน
เอกสารอ้างอิง
ไกรฤกษ์ เกษมสันต์. (2561). กฎหมายอาญา มาตรา 288 – 366/4 เอกสารประกอบการบรรยายสำนักอบรมกฎหมายแห่งเนติบัณฑิตไทย ภาค 1 สมัยที่ 71 ปีการศึกษา 2561. กรุงเทพฯ : สำนักอบรมกฎหมายแห่งเนติบัณฑิตไทย.
เฉลิมชัย กิกเกียรติกุล และ ธัญญนนทณัฐ ด่านไพบูลย์. (2561). ข่าวลวง : ปัญหาและความท้าทาย. วารสารวิชาการ กสทช, 2(2), 173-192.
ณัฐนันท์ อิทธิยาภรณ์. (2562). ผลกระทบของข่าวปลอม แนวทางรับมือของผู้บริโภคสื่อ. (15 มกราคม2563) สืบค้นจาก https://WWW.isranews.org/isranews-article/78298-fake-78298.html.
ดนยา สุเวทเวทิน. (2562). ข่าวเทียม ข่าวปลอม ข่าวลือ คืออะไร. (15 มกราคม 2563) สืบค้นจาก https://WWW.thaihealth.or.th/content/43451.
นันทิกา หนูสม. (2560). ลักษณะของข่าวปลอมในประเทศไทยและระดับความรู้เท่าทันข่าวปลอมบนเฟชบุ๊คของผู้รับสารในเขตกรุงเทพมหานคร. สาขาวิชาการสื่อสารเชิงกลยุทธ์ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยกรุงเทพ, กรุงเทพฯ.
บุญยศิษย์ บุญโพธิ์. (2556). ข้อสังเกตเกี่ยวกับความรับผิดทางกฎหมายฐานหมิ่นประมาท : กรณีศึกษาการกระทำความผิดในสังคมออนไลน์. วารสารการเมือง การบริหาร และกฏหมาย, 5(3), 183- 211.
ปณิตตา เกษมจันทโชติ. (2562). ปลุกสังคมสู้วิกฤติ Fake News. (15 มกราคม 2563) สืบค้นจาก
https://WWW.77kaoded.com/content/author/panidda.
ผู้จัดการออนไลน์. (2562). รัฐบาลสิงคโปร์งัดกฎหมายข่าวปลอม. (20 มกราคม 2564) สืบค้นจาก
https://mgronline.com/around/detail/9620000119349.
พิกุล จันทวิชญสุทธิ. (2563). การตรวจสอบข่าวปลอม. (20 มิถุนายน 2563) สืบค้นจาก
https://WWW.isranews.org/isranews-article/75870-fakenews.html.
รัตนาภรณ์ จอมมูล. (2563). มาตรการทางกฎหมายในการกำกับควบคุมข่าวปลอมทางการเมืองบนโลกไซเบอร์. CMU Journal of Law and Sciences, 13(1), 1-23.
วารี นาสกุล. (2540). ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ว่าด้วยละเมิดจัดการงานนอกสั่งและลาภมิควรได้. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
วิโรจน์ เลิศจิตต์ธรรม. (2564). เปิดรายชื่อประเทศผ่านกฎหมาย Fake news ท่ามกลางวิกฤตโควิด. (20 มกราคม 2564) สืบค้นจาก https://thestandard.co/fake-news-rules-country-list/.
สมาคมนักข่าววิทยุและโทรทัศน์. (2561). สัมมนาวิชาการ “วิกฤติ Fake News ในนิเวศธุรกิจสื่อ”. (10 มกราคม 2563) สืบค้นจาก http://WWW.thaibja.org/?p=3909.
สราวุธ ปิติยาศักดิ์. (2565). คำอธิบาย พ.ร.บ. ว่าด้วยการกระทำความผิดเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์.กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สำนักเลขาธิการนายกรัฐมนตรี. (2563). กระทรวงดิจิทัลฯ เปิดตัวศูนย์ต่อต้านข่าวปลอม. (21 ธันวาคม 2563) สืบค้นจาก https://WWW.thaigov.go.th/news/contents/details/24306.
สุปัญญา อภิวงศ์โสภณ. (2561). การตรวจสอบข่าวปลอมด้วยวิธีการเรียนรู้ด้วยเครื่อง. กรุงเทพ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุรพงษ์ โสธนะเสถียร. (2553). การสื่อสารกับสังคม. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุธิดา ผิวขาว. (2563). การหมิ่นประมาททางสื่อสังคมออนไลน์. วารสารวนัมฎองแหรกพุทธศาสตรปริทรรศน์, 7(1), 97-111.
หยุด แสงอุทัย. (2538). กฎหมายอาญา. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อิสริยะ ไพรีพ่าย. (2560). Fake News ปัญญาใหญ่ของโลกอินเทอร์เน็ต. (10 มกราคม 2563) สืบค้นจาก
http://WWW.okmd.tv/blogs/all-thinks-digital/fake-news.
ILaw. (2562). กฎหมายต่อต้าน “ข่าวปลอม” มีมากมายไม่ควรใช้เพื่อประโยชน์ทางการเมือง. (10 ธันวาคม 2564) สืบค้นจาก https://ilaw.or.th/node/5370.