อิทธิพลของการรับรู้ข้อมูล ทัศนคติ และพฤติกรรมที่มีต่อการตัดสินใจท่องเที่ยวเชิงอาหารของนักท่องเที่ยวชาวไทยในจังหวัดภูเก็ต
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับการรับรู้ข้อมูล ทัศนคติ และพฤติกรรมที่มีต่อการตัดสินใจท่องเที่ยวเชิงอาหารของนักท่องเที่ยวชาวไทยในจังหวัดภูเก็ต และศึกษาอิทธิพลของการรับรู้ข้อมูล ทัศนคติ และพฤติกรรมที่มีต่อการตัดสินใจท่องเที่ยวเชิงอาหารของนักท่องเที่ยวชาวไทยในจังหวัดภูเก็ต ใช้โดยวิธีการสุ่มกลุ่มตัวอย่างแบบชั้นภูมิ (Stratified Random Sampling) และวิธีการสุ่มตามความสะดวก (Convenience Sampling) ตามลำดับ กลุ่มตัวอย่าง คือ นักท่องเที่ยวชาวไทยที่เดินทางท่องเที่ยวเพื่อลิ้มรสอาหารพื้นเมืองของจังหวัดภูเก็ต จำนวน 400 คน ใช้เครื่องมือในการวิจัยโดยแบบสอบถาม สถิติที่ใช้ คือ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์สมการถดถอยพหุ (Multiple Linear Regression Analysis) ผลการวิจัยพบว่า 1) ระดับการรับรู้ข้อมูล ทัศนคติ และพฤติกรรมในการตัดสินใจท่องเที่ยวเชิงอาหาร พบว่า การรับรู้ข้อมูลและพฤติกรรมโดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง ส่วนทัศนคติโดยรวมอยู่ในระดับมาก 2) การรับรู้ข้อมูลมีอิทธิพลต่อการตัดสินใจท่องเที่ยวเชิงอาหาร อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01 3) ทัศนคติมีอิทธิพลต่อการตัดสินใจท่องเที่ยวเชิงอาหาร อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01 และ 4) พฤติกรรมมีอิทธิพลต่อการตัดสินใจท่องเที่ยวเชิงอาหาร อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทุกบทความที่ตีพิมพ์ในวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ร่มพฤกษ์เป็นทัศนะและข้อคิดเห็นของผู้เขียนมิใช่ทัศนะของมหาวิทยาลัยเกริกหรือกองบรรณาธิการ การนำบทความส่วนใดส่วนหนึ่งหรือทั้งหมดไปพิมพ์เผยแพร่ต้องอ้างอิงที่มาให้ชัดเจน
เอกสารอ้างอิง
กชกร จุลศิลป์. (2561). กลยุทธ์การจัดการการตลาดเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงอาหารของนักท่องเที่ยวชาวไทยในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
กฤชณัท แสนทวี. (2562). แนวทางการสร้างภาพลักษณ์ประเทศไทยสู่การเป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงอาหารในกลุ่มประเทศสมาชิกอาเซียน. วารสารวิชาการนวัตกรรมสื่อสารสังคม, 7(2), 59-70.
กฤตวิทย์ กฤตมโนรถ และ ศุภกรณ์ ดิษฐพันธุ์. (2562). การท่องเที่ยวเชิงอาหารผ่านอัตลักษณ์อาหารทั้ง 4 ภูมิภาค. วารสารสถาบันวัฒนธรรมและศิลปะ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 20(2), 139-151.
คมสิทธิ์ เกียนวัฒนา. (2559). การเลือกให้ความสนใจต่อสื่อที่มีผลต่อการตัดสินใจท่องเที่ยวประเทศไทยเทียบกับประเทศคู่แข่งในอาเซียนของชาวจีนวัยผู้ใหญ่ตอนต้น. วารสารวิจัยสหวิทยาการไทย, 11(4), 8-14.
ฉวีวรรณ ศรีดาวเรือง จิราพร วรวงศ์ อัจฉราวดี ศรียะศักดิ์ จุฬารัตน์ ห้าวหาญ และพรพรรณ มนสัจจกุล. (2563). ความสัมพันธ์ระหว่างความรู้ ทัศนคติ และพฤติกรรมการบริโภคอาหารและการออกกำลังกายของผู้ใหญ่วัยกลางคนที่มีภาวะน้ำหนักเกินในชนบท. วารสารศูนย์อนามัยที่ 9, 14(35), 464-482.
ชลิดา แย้มศรีสุข จีรณา จินดาพล และอัญญาณี ลีลา. (2563). กระบวนการกลายเป็นสินค้าของอาหารพื้นเมือง: ภูเก็ตสู่การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมอาหาร. วารสารวิทยาลัยสงฆ์นครลำปาง, 9(1), 144-145.
ดารณี พานทอง. (2542). ทฤษฎีการจูงใจ. มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
นันทกา สุธรรมประเสริฐ และ จริยุทธ์ สินธุพันธ์. (2563). บทบาทการสื่อสารของนักชิมในยุโรปช่วงศตวรรษที่ 19. วารสารนิเทศศาสตร์, 38(1), 1-11.
นิมิต ซุ้นสั้น และ อุมาภรณ์ สมกาย. (2564). ประสบการณ์การท่องเที่ยวเชิงอาหารที่ส่งผลต่อการแบ่งปันประสบการณ์: การศึกษาตัวแปรส่งผ่านและตัวแปรกำกับ. จุฬาลงกรณ์ธุรกิจปริทัศน์, 43(3), 41-63.
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2555). การจัดการด้านการตลาดอุตสาหกรรมท่องเที่ยว. เฟิร์นข้าหลวง พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
ปรมะ สตะเวทิน. (2546). หลักนิเทศศาสตร์. รุ่งเรืองสาส์น.
พรรณี สวนเพลง และพรเทพ ลี่ทองอิน. (2559). การท่องเที่ยวเชิงอาหาร (Gastronomic Tourism). รายงานภาวะเศรษกิจท่องเที่ยว, 4(2), 38-45.
ภาณุวัฒน์ ภักดีอักษร และ ปทุมมาลัย พัฒโร. (2564). การวิเคราะห์ปัจจัยองค์ประกอบเชิงสำรวจของแรงจูงใจนักท่องเที่ยวต่างชาติเพื่อการท่องเที่ยวเชิงอาหารในจังหวัดภูเก็ต ประเทศไทย. วารสารมนุษยศาสตร์วิชาการ, 28(2), 1-27.
ภิเษก ชัยนิรันดร์. (2556). E-Commerce และ Online Marketing. โปรวิชั่น.
วสิษฐ์ ด้วงสงค์. (2541). การศึกษาเปรียบเทียบการเปิดรับสื่อ พฤติกรรมการไปห้างสรรพสินค้าและการเป็นเจ้าของสินค้าคงทนของลูกค้าห้างสรรพสินค้า ในเขตกรุงเทพมหานครก่อนและหลังวิกฤตเศรษฐกิจ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศักดิ์ไทย สุรกิจบวร. (2545). จิตวิทยาสังคม. สุวีริยาสาส์น.
ศุศราภรณ์ แต่งตั้งลำ. (2564). สื่อออนไลน์ที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจเลือกการท่องเที่ยวเชิงอาหารในประเทศไทย. วารสารวิชาการ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร, 5(1), 37-56.
สำนักงานจังหวัดภูเก็ต. (2556, 27 ธันวาคม). แผนพัฒนาจังหวัดภูเก็ต (พ.ศ.2561-2565) ฉบับทบทวนปีงบประมาณ พ.ศ. 2564. จังหวัดภูเก็ต. https://ita.phuket.go.th/assets/upload/O4.pdf.
สำนักบริหารยุทธศาสตร์. (2559). ใส่ใจไปเที่ยวกับ อพท. การท่องเที่ยวเชิงอาหาร(พิมพ์ครั้งที่1). บริษัท โคคูน แอนด์ โค จำกัด.
สีตลา เขมะภาตะพันธ์. (2558). การเปิดรับสื่อและการรับรู้ภาพลักษณ์เกี่ยวกับการท่องเที่ยวประเทศไทยของนักท่องเที่ยวชาวจีน (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สุรพงษ์ โสธนะเสถียร. (2533). การสื่อสารกับสังคม (พิมพ์ครั้งที่1). โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุรีรัตน์ อินทองมาก และ ชุติมา หวังเบ็ญหมัด. (2562). การรับรู้สื่อประชาสัมพันธ์ที่มีผลต่อการตัดสินใจท่องเที่ยวจังหวัดสงขลา. การประชุมหาดใหญ่วิชาการระดับชาติและนานาชาติ ครั้งที่ 10 วันที่ 12-13 กรกฎาคม 2562 ณ มหาวิทยาลัยหาดใหญ่ สงขลา, 604-615.
อิสรีย์ สุขพรสินธรรม และ โสมฤทัย สุนธยาธร. (2562). ส่วนประสมทางการตลาด 7Ps ส่งผลต่อการตัดสินใจเดินทางท่องเที่ยวภายในประเทศช่วงวันหยุดของพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินชาวไทย. วารสารวิทยาศาสตร์การกีฬาและสุขภาพ, 20(1), 112-125.
Assael, H. (1998). Consumer Behavior and Marketing Action(6th ed). South-Wastern College.
Cochran, W. G. (1977). Sampling techniques (3rd ed.). John Wilay & Sons.
Gibson, J. L. (2000). Organizations Behavior (7th ed.). Irwin.
Hair, J. F., Black, W. C., Babin, B. J., Anderson, R. E., & Tatham, R. L. (2006). Multivariate Data Analysis (6th ed.). Pearson Prentice Hall.
Hall, C. M. & Sharples, L. (2003). Food Tourism around the world: development, management and markets Book. Butterworth-Heinemann.
Hawkins, P. R. & Coney, K. A. (2004). Consumer behavior: Building Marketing Strategy (9th ed.). McGraw-Hill.
Katz, E., & Lazarsfeld, P. F. (1955). Personal influence; the part played by people in the flow of mass communications. The Free Press.
Kerlinger, F. (1972). The study and measurement of values and attitudes. ERIC Clearinghouse.
Kotler, P. (2003). Marketing management (11th ed.). Upper Saddle River. Prentice-Hall.
Lutz, R. J. (1991). The role of attitude theory in marketing. In perspectives in consumer behavior. Prentice Hall.
McCombs, M. E., & Becker, L. B. (1979). Using mass communication theory. Prentice-Hall.
Quan, S., & Wang, N. (2004). Towards a structural model of the tourist experience: an illustration from food experiences in tourism. Tourism Management, 25(3), 297-305.
Rogers, E. M., & Shoemaker, F. F. (1971). Communication of Innovation: a cross cultural approach. Free Press.
Rovinelli, R. J., & Hambleton, R. K. (1976). On the Use of content specialists in the assessment of criterion-Referenced test item validity (Paper presented). The annual meeting of the American Educational Research, California.
Rudma, L. (2011). Implicit Measures for Social and Personality Psychology. SAGE.
Schiffman, L.G., & Kanuk, L. L. (2007). Consumer behavior (9th ed.). Prentice-Hall.
Swarbrooke, J., & Horner, S. (2007). Consumer behavior in tourism (2nd ed.). Oxford.
Zimbardo, P.G., & Ebbesen, E. (1970). Influence attitude and changing behavior. Addison-Wesly.
