อิทธิพลของความสามารถเชิงพลวัตแบบบูรณาการ การจัดการความเสี่ยงด้วยการคำนึงถึงสิ่งแวดล้อม ศักยภาพการจัดการทรัพยากรที่มีต่อการจัดการนวัตกรรมสีเขียวในอุตสาหกรรม การผลิตเคมีภัณฑ์ของประเทศไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาอิทธิพลของความสามารถเชิงพลวัตแบบบูรณาการ การจัดการความเสี่ยงด้วยการคำนึงถึงสิ่งแวดล้อม ศักยภาพการจัดการทรัพยากรที่มีต่อการจัดการนวัตกรรมสีเขียว ประชากรในการศึกษาคือ ผู้บริหารระดับสูง หรือเจ้าของกิจการในอุตสาหกรรมการผลิตของประเทศไทยในหมวดเคมีภัณฑ์ขั้นมูลฐาน ปุ๋ยเคมี สารประกอบไนโตรเจน พลาสติกและยางสังเคราะห์ขั้นต้น และมีแบบสอบถามเป็นเครื่องมือการวิจัย เก็บรวบรวมข้อมูลโดยวิธีการส่งแบบสอบถามทางไปรษณีย์ตามรายชื่อและที่อยู่ของผู้ประกอบการที่ขออนุญาตประกอบกิจการจากกรมโรงงานอุตสาหกรรม ได้รับแบบสอบถามที่ตอบกลับและสมบูรณ์จำนวน 269 ราย สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าสัมประสิทธิ์การถดถอยพหุคูณ
ผลการวิจัยพบว่า 1) ความสามารถเชิงพลวัตแบบบูรณาการมีอิทธิพลต่อการจัดการนวัตกรรมสีเขียว อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 2) การจัดการความเสี่ยงด้วยการคำนึงถึงสิ่งแวดล้อมมีอิทธิพลต่อการจัดการนวัตกรรมสีเขียว อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 และ3) ศักยภาพการจัดการทรัพยากร มีอิทธิพลต่อการจัดการนวัตกรรมสีเขียว อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 และปัจจัยทั้งสามสามารถร่วมกันทำนายการจัดการนวัตกรรมสีเขียวได้ร้อยละ 75.7 ผลลัพธ์การศึกษานี้เป็นประโยชน์ต่อกิจการที่สนใจแนวทางการบริหารกิจการที่ให้ความสำคัญด้านสิ่งแวดล้อม โดยควรพัฒนาปัจจัยทั้งสาม เพื่อส่งเสริมต่อความสำเร็จต่อการจัดการนวัตกรรมสีเขียวของกิจการ
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทุกบทความที่ตีพิมพ์ในวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ร่มพฤกษ์เป็นทัศนะและข้อคิดเห็นของผู้เขียนมิใช่ทัศนะของมหาวิทยาลัยเกริกหรือกองบรรณาธิการ การนำบทความส่วนใดส่วนหนึ่งหรือทั้งหมดไปพิมพ์เผยแพร่ต้องอ้างอิงที่มาให้ชัดเจน
References
กระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม. (2563, 4 มีนาคม). ข้อเสนอ BCG in Action: The New Sustainable Growth Enging: โมเดลเศรษฐกิจสู่การพัฒนาที่ยั่งยืน. สำนักงานพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติ. https://www.nstda.or.th/home/knowledge_post/bcg-in-action-new-sustainable/
กรมโรงงานอุตสาหกรรม. (2565). คู่มืออุตสาหกรรมสีเขียว. กองส่งเสริมเทคโนโลยีสิ่งแวดล้อมโรงงาน.
กรมอุตุนิยมวิทยา. (2565, 15 ธันวาคม). ความผันแปรและการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศของประเทศไทยและการคาดการณ์ในอนาคต. https://www.tmd.go.th/media/PDF/climate_future.pdf
นิธิภักดิ์ กทิศาสตร์. (2561). การดำเนินงานด้านความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์การเพื่อความยั่งยืน. วารสารวิชาการ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 3(6), 55-62.
พรชนก ทองลาด ไพฑูรย์ อินต๊ะขัน และ บัณฑิต บุษบา. (2559). แนวทางการพัฒนาธุรกิจให้มีความยั่งยืนตามปรัชญาเศรษฐกิจพอ เพียงของธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในจังหวัดลำปาง ลำพูน และเชียงใหม่. วารสารสมาคมนักวิจัย. 21(1), 74-87.
เรวดี พานิช. (2563). เจตคติผู้บริหารบริษัทไทยที่มีต่อการดำเนินธุรกิจแบบยั่งยืนตามเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืนขององค์การสหประชาชาติ 2015-2030. วารสารวิชาการสมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย. 26(2), 1-12.
สำนักงานเลขานุการของคณะกรรมการยุทธศาสตร์ชาติและสำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2561). ยุทธศาสตร์ชาติ พ.ศ. 2561 – 2580. สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สฤณี อาชวานันทกุล. (2557, 22 มีนาคม). ธุรกิจที่ยั่งยืน. ยูทูป. https://www.youtube.com/watch?v=_ dKnNrqVCAs&list=LLl8yvydxYVIcET9vhPhXzPg&index=196
Aaker, D. A., Kumar, V., & Day, G. S. (2001). Marketing Research. John Wiley & Sons.
Albort-Morant, G., Leal, A., & Cepeda-Carrion, G. (2016). The antecedents of green innovation performance: A model of learning and capabilities. Journal of Business Research, 69(11), 4912-4917.
Abdullah, M., Zailani, S., Iranmanesh, M., & Jayaraman, K. (2016). Barriers to green innovation initiatives among manufacturers: the Malaysian case. Review of Managerial Science, 10(4), 683-709.
Altuntas, M., Berry-Stölzle, T. R., & Cummins, J. D. (2021). Enterprise risk management and economies of scale and scope: evidence from the German insurance industry. Annals of Operations Research, 299(1), 811-845.
Amabile, T. M. (1997). Motivating creativity in organizations: On doing what you love and loving
what you do. California Management Review, 40(1), 39-58.
Arun, K., & Özmutlu, S. (2021). Narratives of environmental munificence of 3PL firms on the relationship between dynamic capabilities, strategic management and organizational performance. Journal of Strategy and Management, 15(1), 96-118.
Breitenstein, M., Nguyen, D. K., & Walther, T. (2021). Environmental hazards and risk management in the fnancial sector: A systematic literature review. Journal of Economic Surveys, 35(2), 512–538.
Chen, P.-C., & Hung, S.-W. (2014). Collaborative green innovation in emerging countries: a social capital perspective. International Journal of Operations & Production Management, 34(3), 347-363.
Chen, Y.-S., Lai, S.-B., & Wen, C.-T. (2006). The Influence of Green Innovation Performance on Corporate Advantage in Taiwan. Journal of Business Ethics, 67(4), 331-339.
Chu, Z., Wang, L., & Lai, F. (2019). Customer pressure and green innovations at third party logistics providers in China. The International Journal of Logistics Management, 30(1), 57-75.
Dangelico, R. M., Pujari, D., & Pontrandolfo, P. (2017). Green Product Innovation in Manufacturing Firms: A Sustainability-Oriented Dynamic Capability Perspective. Business Strategy and the Environment, 26(4), 490-506.
Hair, J. F., Black, W. C., Babin, B. J., Anderson, R. E., & Tatham, R. L. (2006). Multivariate Data Analysis. Upper Saddle River. Pearson Prentice Hall.
Hart, S. L., & Dowell, G. (2011). Invited editorial: A natural-resource-based view of the firm: fifteen years after. Journal of Management, 37(5), 1464-1479.
Huang, J.-W., & Li, Y.-H. (2018). How resource alignment moderates the relationship between environmental innovation strategy and green innovation performance. Journal of Business & Industrial Marketing, 33(3), 316-324.
Huang, Z., Liao, G., & Li, Z. (2019). Loaning scale and government subsidy for promoting green innovation. Technological Forecasting and Social Change, 144(1), 148-156.
Jin, C., Razzaq, A., Saleem, F., & Sinha, A. (2022). Asymmetric effects of eco-innovation and human capital development in realizing environmental sustainability in China: evidence from quantile ARDL framework. Economic Research-Ekonomska Istraživanja, 35(1), 4947–4970.
Karman, A., & Savaneviciene, A. (2021). Enhancing dynamic capabilities to improve sustainable competitiveness: insights from research on organisations of the Baltic region. Baltic journal of management. 16(2), 318-341.
Krejcie, R.V., & D.W. Morgan. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement. 30(3), 607 – 610.
Lee, K., & Yoo, J. (2019). How does open innovation lead competitive advantage? A dynamic capability view perspective. PLOS ONE, 14(11), 1-18. https://doi.org/10.1371/journal.pone.0223405
Liu, C.-H., Chang, A. Y.-P., & Fang, Y.-P. (2020). Network activities as critical sources of creating capability and competitive advantage. Management Decision, 58(3), 544-568.
Memon, A., Yong An, Z., & Memon, M. Q. (2020). Does financial availability sustain financial, innovative, and environmental performance? Relation via opportunity recognition. Corporate Social Responsibility and Environmental Management, 27(2), 562-575.
Niewöhner, N., Asmar, L., Röltgen, D., Kühn, A., & Dumitrescu, R. (2020). The impact of the 4th industrial revolution on the design fields of innovation management. Procedia CIRP, 91(1), 43-48.
Park, S., Song, S., & Lee, S. (2017). How Do Investments in Human Resource Management Practices Affect Firm-Specific Risk in the Restaurant Industry? . Cornell Hospitality Quarterly, 58(4), 374-386.
Rovinelli, R., & Hambleton, R. (1976). On the Use of Content Specialists in the Assessment of Criterion-Referenced Test Item Validity. Conference on the Annual Meeting of the American Educational Research Association 19-23 April 1976, San Francisco, California. 1-37.
Santoro, G., Ferraris, A., Giacosa, E., & Giovando, G. (2018). How SMEs Engage in Open Innovation: a Survey. Journal of the Knowledge Economy, 9(2), 561-574.
Sarfraz, M., Qun, W., Hui, L., & Abdullah, M. I. (2018). Environmental risk management strategies and the moderating role of corporate social responsibility in project financing Decisions. Sustainability, 10(8), 1-17.
Soewarno, N., Tjahjadi, B., & Fithrianti, F. (2019). Green innovation strategy and green innovation. Management Decision, 57(11), 3061-3078.
Song, W., & Yu, H. (2018). Green Innovation Strategy and Green Innovation: The Roles of Green Creativity and Green Organizational Identity. Corporate Social Responsibility and Environmental Management, 25(2), 135-150.
Sun, Y., Bi, K., & Yin, S. (2020). Measuring and integrating risk management into green Innovation practices for green manufacturing under the global value chain. Sustainability, 12(2), 1-33.
Teece, D. J. (2007). Explicating dynamic capabilities: the nature and microfoundations of (sustainable) enterprise performance. Strategic Management Journal, 28(13), 1319-1350.
Wang, C. H., & Juo, W.-J. (2021). An environmental policy of green intellectual capital: Green innovation strategy for performance sustainability. Business Strategy and the Environment, 30(7), 3241-3254.
Wilhelm, H., Schlömer, M., & Maurer, I. (2015). How Dynamic Capabilities Affect the Effectiveness and Efficiency of Operating Routines under High and Low Levels of Environmental Dynamism. British Journal of Management, 26(2), 327-345.
Zhang, Y., Sun, J., Yang, Z., & Li, S. (2018). Organizational Learning and Green Innovation: Does Environmental Proactivity Matter? Sustainability, 10(10), 1-14.