HUMAN RESOURCE MANAGEMENT FOR PRIVATE SCHOOL
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Human Resource Management is important for teacher’s management process to help the executives manage teachers and personnel so that they work to achieve the objectives of schools as schools must have teachers and personal who have quality and can work for schools. Therefore, Human Resource Management is an important factor for the management of private schools. Therefore, Human Resource Management for a school consists of Human Resource Planning is setting the quantity and quality of personal, Recruitment and Selection the personal is relate the position, Compensation management is working motivation, Training and Development are improving the professional, Performance Appraisal for improving working, and Communication for understanding communicate and working until the goal.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารวิชาการวิทยาลัยสันตพล ถือว่าเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยหรือรับผิดชอบใดๆ
References
ขนิษฐา จิตแสง. (2563). การสื่อสารระหว่างบุคคลจากทฤษฎีสู่การปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
จำเนียร จวงตระกูล. (2563). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์: ทฤษฎีและการปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
จิระพงค์ เรืองกุน. (2562). การจัดการทรัพยากรมนุษย์. กรุงเทพฯ: เนชั่นไฮย์ 1954.
คณะกรรมการอิสระเพื่อการปฏิรูปการศึกษา. (2561). รายงานเฉพาะเรื่องที่ 10 การปรับโครงสร้างในระบบการศึกษา. กรุงเทพฯ.
เจษฎา นกน้อย. (2560). พฤติกรรมองค์การ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ฐาปนา ฉิ่นไพศาล. (2559). องค์การและการจัดการ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ราชกิจจานุเบกษา. (2562). พระราชบัญญัติการศึกษา (ฉบับที่ 4) พุทธศักราช 2562. กรุงเทพฯ.
วิลาวรรณ รพีพิศาล. (2554). การบริหารทรัพยากรมนุษย์ (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: วิจิตรหัตถกร.
เทพรัตน์ ดาวเรือง. (2560). การบริหารงานบุคคลของผู้บริหารสถานศึกษาในอำเภอยะหา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษายะลา เขต 2. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย. มหาวิทยาลัยราชภัฎยะลา.
สุภาวดี ศรีมันตะ. (2560). การบริหารค่าตอบแทนที่มีผลต่อการปฏิบัติงานของข้าราชการสายงานป้องกันและบรรเทาสาธารณ-ภัย กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต (บริหารรัฐกิจและกิจการสาธารณะ). สาขาวิชาบริหารรัฐกิจและกิจการสาธารณะ สำหรับนักบริหาร คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
มติกาญจน์ จิตกระโชติ และสุภาภรณ์ ตั้งดำเนินสวัสดิ์. (2562). การบริหารสถานศึกษาเอกชนแบบโครงการภาษาอังกฤษ.วารสารวิชาการวิทยาลัยสันตพล, 5(1), 178-188.
มติกาญจน์ จิตกระโชติ และ สุภาภรณ์ ตั้งดําเนินสวัสดิ์. (2562). การพัฒนารูปแบบการบริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐานของโรงเรียนเอกชนแบบ English Program เพื่อความเป็นเลิศ. วารสารวิชาการวิทยาลัยสันตพล, 5(2), 181-191.
ศรันย์ดิษฐ์ เบญจพงศ์. (2562). การวางแผนทรัพยากรมนุษย์สำหรับองค์การในอนาคต. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์ และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฎธนบุรี, 2(2), 95-106.
สัญชาติ พรมดง, นันทนา นิจจอหอ และนาถรพี ชัยมงคล. (2561). การสร้างประสิทธิภาพของการสื่อสารภายในองค์กรเพื่อเพิ่มความสามารถในการแข่งขันทางธุรกิจ. วารสารเครือข่ายส่งเสริมการวิจัยทางมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 3(2), 80-86.
ธีรศักดิ์ อุปไมยอธิชัย, วชิราภรณ์ สังข์ทอง และธนัทณัฏฐ์ ฉัตรภัครัตน์. (2560). การกำหนดแนวทางการจัดการศึกษาของโรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฏเลย. ศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, 1(3), 41-50.
ยุวรี ผลพันธิน. (2559). การประเมินผลการปฏิบัติงานของครู: เครื่องมือวัดและมิติการวัดผลการปฏิบัติงานของครูในบริบทการวิจัย. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร, 14(2), 41-50.
เอกอนงค์ ศรีสำอาง และปิยะนุช เงินคล้าย. (2559). การธำรงรักษาอาจารย์ในสถาบันอุดมศึกษาไทย: กรณีศึกษา มหาวิทยาลัยในเขตกรุงเทพฯ. วารสารบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยสวนดุสิต, 12(3), 153-170.
สวงค์ เศวตวัฒนา. (2558). การฝึกอบรมและพัฒนาในภาครัฐและภาคเอกชน. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี, 3(2), 1-11.
สุทธิพงศ์ มหาวิริโย และวลัยพร ศิริภิรมย์. (2557). สภาพและปัญหาการบริหารทรัพยากรบุคคลของโรงเรียนในจังหวัดสมุทรสาคร สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษษมัธยมศึกษาเขต 10. วารสารครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 9(3), 1-15.
เสาวนีย์ กูณะกูง และฉัตรทิพย์ สุวรรณชิน. (2558). การสื่อสารของผู้บริหารสถานศึกษาในการดำเนินงานโรงเรียนของกลุ่มเครือข่าย พัฒนาคุณภาพการศึกษาแม่แตง 1 อำเภอแม่แตง จังหวัดเชียงใหม่. วารสารวิจัยและพัฒนาวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, 10(3), 249-259.
รุจิรา แสงกรด. (2558). การพัฒนาระบบการประกันคุณภาพการศึกษาโรงเรียนสองภาษาของรัฐในประเทศไทย. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชีย, 3(1), 142-147.
องอาจ นัยพัฒน์. (2558). การประเมินผลการปฏิบัติงานของบุคลากรในสถาบันอุดมศึกษา : กรอบแนวคิดและแนวทางปฏิบัติเพื่อการพัฒนา. วารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 21(1), 15-33.
มูนีเราะห์ เจ๊ะมิง. (2559). การบริหารงานบุคคลของผูบริหารสถานศึกษาเอกชนสอนศาสนาอิสลามสังกัดสำนักงานการศึกษาเอกชนจังหวัดยะลา. ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.
Julie Beardwell and Amanda Thompson. (2017). Human Resource Management A Contemporary Approach. London: Pearson.
Beer, M., Spector B., Lawrence, P. R., Mills, D. Q., & Walton, R. E. (1984). Managing Human Assets. New York: The Free Press.
Fombrun, C J, Tichy N M and Devanna, M A. (1984). Strategic Human Resource Management. New York: Wiley.
Wayne F. Cascio. (2019). Managing Human Resources. New York: Mc Graw Hill Education.
Hendry. C. and A. Pettigrew. (1990). Human Resource Management: An agenda for the 1990s. Internation Journal of Human Resource Management, 1: 17-43.
Najla Aiman Mohamed Idrus, Azam Othman & Ahmad Faizuddin. (2017). The Practices of Human Resource Management among Headmasters in Primary School: A Case Study of Selected National and Private Schools in Malaysia. Iium Journal Of Educational Studies Kulliyyah of Education, International Islamic University Malaysia, Research Article, 5(1), pp. 26-48.
