THE EFFECT OF MULTI-IMPACT AEROBIC DANCE TO THE BODY SHAPE AND PROPORTIONS IN ADULT WOMEN
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research were 1) To study the effects of alternating-intensity aerobic dancing on body shape and proportions in adult women and 2) to compare the effects of aerobic dance on body shape and proportion. in adult women An experimental research in members of the Aerobic Dance Club of the National Sports University, Udon Thani Campus. By dancing aerobics with intensity and light as females, 40 people aged between 30 and 50 were selected by purposive sampling. The sample was divided into 2 groups, each group of 20 people practiced aerobic dance with alternating intensity. The experimental group practiced according to the aerobic dance program created by the researcher. The control group practiced conventional aerobic dance training 3 times a week for 8 weeks. The sizes of the left and right upper arms, waist circumference, hips, and left and right thighs were assessed by proportional measurements. Left and right calves the data were statistically analyzed by means of mean and standard deviation, and the mean difference was tested using t-test independent. The differences were compared by using statistical analysis of variance one-way re-measurements. The results showed that:
1) the group practiced the conventional aerobic dance training and practiced the aerobic dance training program. The researchers established a reduction in body proportions after 8 weeks of training.
2) The results of the comparison of the mean body proportions of the control group and the experimental group in the aerobic dance show that after the 4th week of training and after the 8th week of training, there was a statistically significant difference at the .05 level.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารวิชาการวิทยาลัยสันตพล ถือว่าเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยหรือรับผิดชอบใดๆ
References
ชัยยุทธ สุทธิดี. (2552). ผลของการฝึกด้วยโปรแกรมการเต้นแอโรบิกที่มีต่อความสามารถในการใช้ออกซิเจนสูงสุดและค่าดัชนีมวลกาย. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาพลศึกษา:มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
นิตยา เรืองมาก. (2550). ผลการฝึกเต้นแอโรบิกในน้ำที่มีต่อสมรรถภาพการจับออกซิเจนสูงสุด.ปริญญา นิพนธ์ วท.ม.(วิทยาศาสตร์การกีฬา). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. ถ่ายเอกสาร.
ยุพา จิ๋วพัฒนกุล และคณะ. (2555). ผลของโปรแกรมการออกกําลังกายโดยการแกว่งแขนร่วมกับครอบครัวต่อพฤติกรรมการออกกําลังกายของผู้สูงอายุโรคความดันโลหิตสูงชนิดไม่ทราบสาเหตุ. Journal of Nursing Science, 2, 46-57.
ศิริการ นิพพิธา และนภัสกร จิตต์ไพบูลย์. (2550). การศึกษาโปรแกรมการออกกําลังกายโดยใช้ยางยืด 2 ชนิด เพื่อ เพิ่มสมรรถภาพทางกายในผู้สูงอายุ. ศูนย์อนามัยที่ 1 กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข
สบสันติ์ มหานิยม. (2555). ผลของการฝึกด้วยน้ำหนักที่มีต่อสมรรถภาพทางกายและสัดส่วนร่างกายของนิสิตมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์วิทยาเขตกําแพงแสนที่ลงทะเบียนเรียนวิชาการฝึกด้วยน้ำหนัก. สืบค้นเมื่อ 7 กุมภาพันธ์ 2564. จาก http://www.edu.kps.ku.ac.th/DBresearch/document/DB_RESEARCH/Research22.pdf
สุกัญญา พานิชเจริญนาม และสืบสาย บุญวีรบุตร. (2540). แอโรบิกทันสมัย. กรุงเทพฯ: คณะพลศึกษา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวโรฒ.
Tomas et al. (2009). Aerobic interval training reduces cardiovascular risk factors morethan a multi treatment approach in overweight adolescents. Clinical Science, 116(4), 317-326
Wong et al. (2008). Effects of a 12-week exercise training programme on aerobic fitness, body composition, blood lipids and C-reactive protein in adolescents with obesity. Us National Library of Medicine National Institutes of Health, 37(4), 286-93.
