Development of External Factors Affecting the Educational Management of Private Higher Education Institutions in Chiang Mai Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aimed to study the external factors affecting the educational management of private higher educational institutions in Chiang Mai Province and suggest guidelines on the external factors management affecting the educational management of private higher educational institutions in Chiang Mai Province. The methodology of the research was the Delphi Technique, there were 17 sample groups selected by purposive sampling from the deans, the curricular chairman, curricular professors of the top 3 faculty that have the highest number of students and the most popular curriculum of the private higher educational institutions in Chiang Mai Province in the academic year of 2020. The data was collected by questionnaire and analyzed by the statistical methods of mean, standard deviation, and content analysis. The result revealed that the external factors affecting the educational management of private higher educational institutions in Chiang Mai Province in overall was at a high level. All factors were at a high level, in the order as follows, the factor of technology, the economy, the bureaucracy, the politics and the cultures, respectively. The guidelines on the external factors management affecting the educational management of private higher educational institutions in Chiang Mai Province were as follows; On the factor of technology, the educational institutions should provide information technology, logistic technology, manufacturing technology, nanotechnology, and biological technology to enhance the graduate’s skills in various ways according to the international competency and the world transformation. On the factor of economy, the educational institutions should encourage the graduates to create the innovations that support the local, national, and international economy system. On the factor of the bureaucracy, there should be the appropriate person who is responsible for coordinating with the bureaucracy. On the factor of the politics, the graduates should be considerable, have the right practices, accept the conditional differences, and social regulations and do not cause trouble for others. On the factor of cultures, the educational institutions should provide the internal decentralized educational management and encourage more personnel’s cooperation in the institution’s mission performance.
Article Details
1. เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
2. บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ กองบรรณาธิการไม่สงวนสิทธิ์ในการคัดลอกบทความเพื่อการศึกษา แต่ให้อ้างอิงแหล่งที่มาให้ครบถ้วนสมบูรณ์
References
กองแผนงานสำนักงานอธิการบดี. (2553). รายงานผลการสำรวจการวิเคราะห์สภาพแวดล้อมและศักยภาพของมหาวิทยาลัยมหาสารคาม .มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
กิตติชัย ไตรรัตนศิริชัย. (2564). อนาคตการศึกษาไทย. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2556). การคิดเชิงสร้างสรรค์ (พิมพ์ครั้งที่ 10). ซัคเซสมีเดีย.
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2560, 12 มิถุนายน). วิเคราะห์ 5 ปัจจัยภายนอกที่มีผลต่อการศึกษาไทย. การศึกษา http://www.kriengsak.com/node/1040.
เกษม วัฒนชัย. (2554, 18 เมษายน). เอกชน-ท้องถิ่นร่วมจัดการศึกษา "องคมนตรี" ชี้แนวโน้มการศึกษาโลก. คมชัดลึก 1. https://www.komchadluek.net/news/edu-health/94897
ตุนท์ ชมชื่น, อดิศักดิ์ ย่อมเยา, คฑาเทพ จันทร์เจริญ, เปี่ยมพร สุทินฤกษ์ และ จีราพร วงค์ขัติย์. (2563).
รูปแบบการบริหารคุณภาพสถาบันอุดมศึกษาขนาดเล็ก: กรณีศึกษาวิทยาลัยเชียงราย. วารสารสังคมศาสตร์วิชาการ, 13(1), 20-36.
ประหยัด พิมพา.(2561). การศึกษาไทยในปัจจุบัน. วารสารมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย
วิทยาเขตร้อยเอ็ด, 7(1), 242-249.
ปาริญา รักษาทรัพย์ และ นิษฐ์วดี จิรโรจน์ภิญโญ. (2563). การพัฒนาคุณภาพและมาตรฐานการศึกษาของสถาบันอุดมศึกษาเอกชนภายใต้กรอบการประกันคุณภาพการศึกษาแนวใหม่. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 8(1), 308-319.
ชาญณรงค์ พรรุ่งโรจน์. (2555). ครูสร้างคน คนสร้างศิลป์. กรุงเทพฯ: ช.พรรุ่งโรจน์.
พิชฌาย์วีร์ สินสวัสดิ์ และ นพดล เจนอักษร. (2557). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการเป็นสถาบันอุดมศึกษาในกำกับของรัฐของวิทยาลัยพยาบาลสังกัดสถาบันพระบรมราชชนก. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย,6(1), 27-42.
วรสิทธิ์ เจริญพุฒ และ เพ็ญศรี ฉิรินัง. (2558). การวิจัยเชิงอนาคตด้วยเทคนิคเดลฟาย. วารสารวิจัยมหาวิทยาลัยเวสเทิร์นมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 1(3) ,29-35.
ศรุดา ชัยสุวรรณ, เสน่ห์ สีตลารมณ์ และ วีรจักร แสงวงศ์. (2563). การพลิกโฉมอุดมศึกษาไทยในยุคภาวะวิกฤตผู้เรียน. วารสารวิชาการสถาบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ, 6(1), 686-702.
ศิริพงศ์ รักใหม่. (2558). พัฒนาการและแนวโน้มสถาบันอุดมศึกษาเอกชน. [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. คณะครุศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศิริพงษ์ มาณะศรีและเดช สาระจันทร์. (2563). สัมภาษณ์อาจารย์ประจำหลักสูตรการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยนอร์ท-เชียงใหม่.
สันติธาร เสถียรไทย. (2563, 13 มกราคม). มหาวิทยาลัย 2020–เรียนรู้ไร้พรมแดน.https://www.the101.world/university-2020.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2562). เอกสารการบรรยายพิเศษมาตรฐานการศึกษาสู่การยกระดับคนไทยยุค 4.0. บริษัท 21 เซ็นจูรี่ จำกัด.
สํานักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ 12 (พ.ศ.2560–2564). สํานักนายกรัฐมนตรี.
สมเกียรติ ตั้งกิจวานิชย์. (2561, 28 พฤษภาคม). การศึกษาแบบมีส่วนร่วม กุญแจสำคัญเปลี่ยนประเทศ. ประชาชาติธุรกิจ.
อมรวิชช์ นาครทรรพ และคณะ. (2556). อุดมศึกษาไทยในรอบศตวรรษ. หยินหยางการพิมพ์.
Murry, J.W, & Hammons, J.O. (1995). Delphi: A versatile methodology for conducting qualitative research. The Review of Higher Education, 18(4), 423-436.
Spencer, L.M. & Spencer, S.M. (1993). Competence at work: Model for Superior Performance. John Wiley & Sons. p
