การประเมินโครงการเศรษฐกิจพอเพียงของกลุ่มยุวเกษตรกรโรงเรียนบ้านนา สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครศรีธรรมราช เขต 2
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ประเมินบริบท 2) ประเมินปัจจัยนำเข้า 3) ประเมินกระบวนการดำเนินงาน 4) ประเมินผลผลิต โครงการเศรษฐกิจพอเพียงของกลุ่มยุวเกษตรกร โรงเรียนบ้านนา สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครศรีธรรมราช เขต 2 กลุ่มตัวอย่างประกอบด้วย ผู้บริหารสถานศึกษา ครู นักเรียน และผู้ปกครอง จำนวน 125 คน ผู้ให้ข้อมูลเชิงคุณภาพ จำนวน 11 คน โดยใช้ตารางเครจซี่และมอร์แกน การสุ่มอย่างง่าย และการเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการประเมิน ได้แก่ แบบสอบถามมีค่าดัชนีความสอดคล้องตั้งแต่ 0.60 ขึ้นไป มีค่าความเชื่อมั่นตั้งแต่ 0.80 ขึ้นไป และแบบสนทนากลุ่ม สถิติที่ใช้ ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานและวิเคราะห์ข้อมูลโดยวิเคราะห์เนื้อหาเชิงประเด็น
ผลการวิจัยพบว่า 1) ด้านบริบท ภาพรวมมีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมาก ด้านที่มีค่าเฉลี่ยมากที่สุดคือ ด้านวัตถุประสงค์และเป้าหมายในการจัดทำโครงการ รองลงมาคือ ความต้องการจำเป็นในการจัดทำโครงการ 2) ด้านปัจจัยนำเข้า ภาพรวมมีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมาก ด้านที่มีค่าเฉลี่ยมากที่สุดคือด้านอาคารสถานที่และแหล่งเรียนรู้ รองลงมาคือ ด้านงบประมาณ ด้านวัสดุอุปกรณ์ และด้านบุคลากรในการดำเนินงาน 3) ด้านกระบวนการ ภาพรวมมีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมาก ด้านที่มีค่าเฉลี่ยมากที่สุดคือการดำเนินงานโครงการ รองลงมาคือ การวางแผนโครงการ การปรับปรุงแก้ไขโครงการ และการตรวจสอบและการติดตามโครงการ 4) ด้านผลผลิต ดำเนินการประเมิน 4 ประเด็น ดังนี้ 4.1) การประเมินคุณลักษณะอันพึงประสงค์ของนักเรียนตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง ภาพรวมอยู่ในระดับมาก ด้านที่มีค่าเฉลี่ยมากที่สุดคือ ความพอประมาณ รองลงมาคือ การมีภูมิคุ้มกันในตัวที่ดี และ ความมีเหตุผล 4.2) การประเมินผลการดำเนินกิจกรรม ภาพรวมอยู่ในระดับมาก ทั้ง 5 กิจกรรม ด้านที่มีค่าเฉลี่ยมากที่สุดคือฐานปลูกผักปลอดสารพิษ รองลงมาคือ ฐานเพาะเห็ดนางฟ้า และฐานเลี้ยงปลาดุกในบ่อดิน 4.3) การประเมินความพึงพอใจ ภาพรวมอยู่ในระดับมาก ข้อที่มีค่าเฉลี่ยมากที่สุด คือนักเรียนมีส่วนร่วมและมีการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ซึ่งกันและกันในการร่วมกิจกรรม รองลงมาคือนักเรียนสามารถนำความรู้จากฐานการเรียนรู้ไปถ่ายทอดให้กับผู้ปกครองได้ นักเรียนได้เรียนรู้จากการฝึกปฏิบัติงานจริง สร้างประสบการณ์การทำงานและเกิดความริเริ่ม สร้างสรรค์ 4.4) การสนทนากลุ่ม พบว่า โครงการเป็นการบูรณาการหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงผ่านกิจกรรมฐานการเรียนรู้ เป็นแนวทางการส่งเสริมคุณลักษณะอันพึงประสงค์ของนักเรียนตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง ส่งเสริมให้นักเรียนทำตนให้เป็นประโยชน์ทั้งต่อตนเองและต่อผู้อื่น สามารถนำความรู้ที่ได้ไปแบ่งปัน ฝึกการทำงานร่วมกับผู้อื่นสามารถนำไปใช้ในการดำเนินชีวิตประจำวัน สร้างวินัยและความรับผิดชอบ ซึ่งต้องอาศัยทั้งความรู้และคุณธรรมเป็นพื้นฐาน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
2. บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ กองบรรณาธิการไม่สงวนสิทธิ์ในการคัดลอกบทความเพื่อการศึกษา แต่ให้อ้างอิงแหล่งที่มาให้ครบถ้วนสมบูรณ์
เอกสารอ้างอิง
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ, (2565), “แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13 (พ.ศ.2566-2570),” สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ, กรุงเทพฯ. {ออนไลน์}. เข้าถึงจาก: https://www.nesdc.go.th/article_attach/article_file_20230307173518.pdf. {สืบคนเมื่อ:2 ม.ค. 2023}.
Danial L. Stufflebeam, and Anthony J. Shinkfield, (2007). “Evaluation Theory Models &Applications” London. England: Jossey-Bas.
สมคิด พรมจุ้ย, (2552), เทคนิคการประเมินโครงการ, กรุงเทพฯ: จตุพรดีไซน์.
พิสณุ ฟองศรี, (2549), การประเมินทางการศึกษา: แนวคิดสู่การปฏิบัติ, พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: เทียมฝ่าการพิมพ์.
เชาว์ อินใย, การประเมินโครงการ, (2553), กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เยาวดี รางชัยกุล วิบูลย์ศรี, (2551), การประเมินโครงการ แนวคิดและแนวปฏิบัติ, พิมพ์ครั้งที่6. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สมหวัง พิธิยานุวัฒน์, (2553), วิธีวิทยาการประเมิน : ศาสตร์แห่งคุณค่า, พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ: สานักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุวิมล ติรกานันท์, (2555), ระเบียบวิธีการวิจัยทางสังคมศาสตร์: แนวทางสู่การปฎิบัติ, กรุงเทพ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ประชุม รอดประเสริฐ, (2553), การบริหารโครงการ, กรุงเทพฯ : เนติกุลการพิมพ์.
สุนัย เศรษฐ์บุญสร้าง, (2550), แนวทางปฏิบัติ 7 ขั้นสู่วิถีเศรษฐกิจพอเพียงจากแนวปฏิบัติสู่แนวคิดทางทฤษฎีของเศรษฐกิจพอเพียง, พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : มูลนิธิวิถีสุข.
พิพัฒน์ ยอดพฤติการณ์, (2550), เศรษฐกิจพอเพียงหมายถึงอะไร, พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ:สถาบันไทยพัฒน์.
คณะอนุกรรมการขับเคลื่อนเศรษฐกิจพอเพียง, (2549), นานาคำถามเกี่ยวกับปรัชญาของเศรษฐกิจ พอเพียง, พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
มูลนิธิชัยพัฒนา, (2023), “เศรษฐกิจพอเพียง” มูลนิธิชัยพัฒนา, กรุงเทพฯ, มปป. {ออนไลน์}. เข้าถึงจาก: https://www.chaipat.or.th/publication/publish-document/sufficiency-economy.html. {สืบคนเมื่อ:10 ก.พ. 2023}.
กรมส่งเสริมการเกษตร, (2540), ทะเบียนข้อมูลกลุ่มยุวเกษตรกร, กรุงเทพฯ: กรมส่งเสริมการเกษตร, (เอกสารอัดสำเนา).
ธานินทร์ ศิลป์จารุ, (2549), การวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วยSPSS, พิมพ์ครั้งที่7. กรุงเทพฯ.
Likert R., (1961), “New Patterns of Management” New York : McGraw Hill Book.
ไอลดา แถวโพธิ์, (2563), “การประเมินโครงการโครงการศาสตร์พระราชาเพื่อพัฒนาศูนย์การเรียนรู้ตามปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงของโรงเรียนวัดไร่ขิง(สุนทรอุทิศ),” วิทยานิพนธ์ ค.ม. (การบริหารการศึกษา), มหาวิทยาลัยศิลปากร, นครปฐม.
อมร โสภานุสนธิ์, (2563), “การประเมินโครงการเศรษฐกิจพอเพียงของโรงเรียนคลองลานวิทยา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 41,” วิทยานิพนธ์ ค.ม. (การบริหารการศึกษา), มหาวิทยาลัยราชภัฏกําแพงเพชร, กําแพงเพชร.
กิตติศักดิ์ กุมารน้อย, (2565), “การประเมินโครงการเศรษฐกิจพอเพียงของโรงเรียนราชประชานุเคราะห์ 1 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากระบี่,” วิทยานิพนธ์ ค.ม. (การบริหารการศึกษา), มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช, นครศรีธรรมราช.
วีระยุทธ ละเอียด, (2564), “การประเมินโครงการส่งเสริมการเรียนรู้ตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง โรงเรียนบ้านควนตัง สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาตรัง เขต 2,” วิทยานิพนธ์ ค.ม. (การบริหารการศึกษา), มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช, นครศรีธรรมราช.
