การบริหารแบบมีส่วนร่วมของครูในการจัดการเรียนรู้ ช่วงสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคอุบัติใหม่ ของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาศรีสะเกษ ยโสธร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาระดับการบริหารแบบมีส่วนร่วมของครูในการจัดการเรียนรู้ช่วงสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคอุบัติใหม่ของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาศรีสะเกษ ยโสธร 2) เพื่อเปรียบเทียบการบริหารแบบมีส่วนร่วมของครูในการจัดการเรียนรู้ช่วงสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคอุบัติใหม่ของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาศรีสะเกษ ยโสธร จำแนกตามตำแหน่ง ประสบการณ์ในการปฏิบัติงาน และขนาดของสถานศึกษา 3) เพื่อศึกษาแนวทางส่งเสริมการบริหารแบบมีส่วนร่วมของครูในการจัดการเรียนรู้ ช่วงสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคอุบัติใหม่ของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาศรีสะเกษ ยโสธร กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ผู้บริหารสถานศึกษาและครูผู้สอนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา ศรีสะเกษ ยโสธร ปีการศึกษา 2565 จำนวน 364 คน จากการสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นภูมิ (Stratified Random Sampling) และการเทียบสัดส่วนตามขนาดของสถานศึกษา เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถาม แบบมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ ค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับเท่ากับ 0.975 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าที ค่าเอฟ และการสังเคราะห์เนื้อหา
ผลการวิจัยพบว่า 1) ระดับการบริหารแบบมีส่วนร่วมของครูในการจัดการเรียนรู้ช่วงสถานการณ์การแพร่ระบาด ของโรคอุบัติใหม่ โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก 2) การบริหารแบบมีส่วนร่วมของครูในการจัดการเรียนรู้ช่วงสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคอุบัติใหม่ พบว่าผู้บริหารและครูที่มีตำแหน่งต่างกัน เมื่อพิจารณาโดยรวมแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01, ผู้บริหารและครูที่ประสบการณ์ในการปฏิบัติงานต่างกัน เมื่อพิจารณาโดยรวมมีความคิดเห็น ไม่แตกต่างกัน, ผู้บริหารและครูที่มีขนาดโรงเรียนต่างกัน โดยภาพรวมพบว่ามีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ 3) แนวทางส่งเสริมการบริหารแบบมีส่วนร่วมของครูในการจัดการเรียนรู้ ช่วงสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคอุบัติใหม่ พบว่า ด้านการจัดทำหลักสูตรสถานศึกษา ควรมีแนวทางให้ครูมีส่วนร่วมผ่านกระบวนการ PLC ส่งเสริมครูผู้สอน มีการอบรม, ด้านการวางแผนการใช้หลักสูตร ของสถานศึกษา ควรมีการจัดการประชุม มีปฏิทินการดำเนินงานชัดเจน, ด้านการดำเนินการใช้หลักสูตร ควรให้ครูเลือกรูปแบบการเรียนการสอนตามความเหมาะสม ส่งเสริมให้ครูได้รับการพัฒนาด้านเทคโนโลยีเพื่อการผลิตสื่อ, ด้านการนิเทศ กำกับ ติดตาม ประเมินการใช้หลักสูตร ควรมีขั้นตอน มีการรายงานผลตามรูปแบบ มีการติดตามผล ให้ขวัญกำลังใจ และสนับสนุน อย่างต่อเนื่อง, ด้านการสรุปผลการดำเนินงานและเขียนรายงาน ควรมีรูปแบบเป็นระบบ เป็นขั้นตอน มีการนำเทคโนโลยีมาใช้ และด้านการนำข้อมูลไปใช้ในการปรับหลักสูตรของสถานศึกษา ควรนำข้อมูลที่ได้จากการรายงานผลมาพัฒนาหลักสูตรให้มีความสอดคล้อง เหมาะสม เข้ากับสถานการณ์ของโรคอุบัติใหม่
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
2. บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ กองบรรณาธิการไม่สงวนสิทธิ์ในการคัดลอกบทความเพื่อการศึกษา แต่ให้อ้างอิงแหล่งที่มาให้ครบถ้วนสมบูรณ์
เอกสารอ้างอิง
รณชัย คนบุญ, (2563), “ความปกติใหม่” ของภาคการศึกษาไทย ในรูปแบบการจัดการเรียนการสอนสำหรับนักศึกษาพยาบาล. วารสารคณะพยาบาลศาสตร์, มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์.
กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณะสุข, (2564), แนวทางปฏิบัติเพื่อการป้องกันโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) หรือโควิด 19 สำหรับประชาชนทั่วไปและกลุ่มเสี่ยง, (ออนไลน์). https://ddc.moph.go.th/.
กระทรวงศึกษาธิการ, (2553), พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และที่แก้ไข เพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545 และ (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2553.กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์.
ณัฏฐพล ทีปสุวรรณ, (2563), หลักสูตรฐานสมรรถนะ. (ออนไลน์). https://www.thairath.co.th/news/local/1956206.
นันทกิตติ แก้วกล้า, (2553), “การมีส่วนร่วมของครูผู้สอนในการบริหารงานวิชาการในโรงเรียนเขตตำบลท่ากระดาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาฉะเชิงเทรา เขต 1”. สารนิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิตสาขาการบริการการศึกษา, ชลบุรี : บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยบูรพา.
รัตนา อยู่สุข, (2551), “การมีส่วนร่วมในการบริหารโรงเรียนของครูโรงเรียนเอกชน ในเขตพื้นที่การศึกษาสมุทรปราการ เขต 1”, วิทยานิพนธ์ครุศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. โครงการบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี.
ไพศาล วรคำ, (2564), การวิจัยทางการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 3). มหาสารคาม : คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, มหาสารคาม.
รุ่งฤดี แคล้วคลาด, (2557), “สภาพ ปัญหาและแนวทางการพัฒนาการมีส่วนร่วมในการบริหารสถานศึกษาของคณะกรรมการสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชลบุรี เขต 1”, วิทยานิพนธ์ค.ม. (การบริหารการศึกษา), ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.
ฟิกรี แก้วนวล, (2560), “การมีส่วนร่วมของคณะกรรมการสถานศึกษาขั้นพื้นฐานในการบริหารงานโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาในจังหวัดปัตตานี”. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
อดิศักดิ์ พรหมมาน, (2560), “การมีส่วนร่วมของคณะกรรมการสถานศึกษาขั้นศึกษาขั้นพื้นฐานตามความคิดเห็นของครูโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลาม สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพัทลุงเขต 2”, วิทยานิพนธ์ ค.ม.(การบริหารการศึกษา), สงขลา: มหาวิทยาลัยทักษิณ.
สุพักตร์ นิ่มนวล, (2559), “การมีส่วนร่วมในการจัดการศึกษาของคณะกรรมการสถานศึกษาขั้นพื้นฐานสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครศรีธรรมราช เขต 2”, วิทยานิพนธ์ ค.ม. (การบริหารการศึกษา), บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช.
สุขตา แดงสุวรรณ์, (2558), “การศึกษาการมีส่วนร่วมในการบริหารสถานศึกษาของคณะกรรมการสถานศึกษาขั้นพื้นฐานในจังหวัดระยอง จันทบุรี และตราด”, วิทยานิพนธ์ ค.ม. (การบริหารการศึกษา), จันทบุรี : บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชกัฎรำไพพรรณี.
อดิศักดิ์ พรหมมาน, (2560), “การมีส่วนร่วมของคณะกรรมการสถานศึกษาขั้นศึกษาขั้นพื้นฐานตามความคิดเห็นของครูโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลาม สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพัทลุงเขต 2’. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยทักษิณ.
ปัญญา ธิมาชัย, (2556), “การมีส่วนร่วมในการบริหารการศึกษาของคณะกรรมการสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาจันทบุรี เขต 1”. วิทยานิพนธ์ ค.ม. (การบริหารการศึกษา). จันทบุรี : บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.
Varangkana Somanandana, Manatee Jitanan1 & Usanee Lalitpasan, (2022), Online Counseling Teaching Management during the COVID-19 Pandemic for Teacher Professional Students: Classroom Action Research.
ภรณี ลัคนาภิเศรษฐ์, (2563), ครูไทยต้องการอะไร เพื่อฝ่าวิกฤต COVID-19. (ออนไลน์). https://www.educathai.com/knowledge/articles/340.
Shrestha, M., et al., (2008), Knowledge networking: A dilemma in building social
capital through nonformal education. Adult Education Quarterl.
วิทัศน์ ฝักเจริญผล และคณะ, (2563), “ความพร้อมในการจัดการเรียนการสอนออนไลน์ ภายใต้สถานการณ์ระบาดไวรัส Covid-19”. วารสารศาสตร์การศึกษาและการพัฒนามนุษย์, 4(1), 44-61, มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ธิดาทิพย์ ประทุมทิพย์ และคณะ, (2565), “สภาพ ความต้องการจำเป็นและแนวทางพัฒนางานวิชาการ ในสถานการณ์ การแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโคโรนา โควิด-19 ของโรงเรียนสังกัดเทศบาล เมืองนครพนม”. วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์, มหาวิทยาลัยนครพนม.
พระครูสังฆรักษ์สิงห์ชัย ฐิตธมฺโม และคณะ, (2563), “การดูแลช่วยเหลือนักเรียนและการจัดการเรียนการสอนในสถานการณ์โควิด-19”. บัณฑิตศึกษาปริทรรศน์ วิทยาลัยสงฆ์นครสวรรค์ วิทยาเขตนครสวรรค์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณ ราชวิทยาลัย. 8(2)(วิสาขบูชา) พฤษภาคม-สิงหาคม.
Zhiyenbayeva, N., Sabirov, A., Troyanskaya, M., Ryabova, E., & Salimova, (2022), S. Implementing a conceptual model of participative management into an integrated e-learning system. World Journal on Educational Technology. 14(1), 255-267. https://doi.org/10.18844/wjet.v14i1.6723.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา, (2563), รายงานการเรียนออนไลน์ยุคโควิด-19: วิกฤตหรือโอกาสการศึกษาไทย. กรุงเทพฯ: หนังสืออิเล็กทรอนิกส์สกศ.
John M. Cohen and Norman T. Uthoff, (2019), Participation’s Place in Rural Development: Seeking Clarity Through Specificity (Word Development 8, 1980), 223.
