Traveling Decision Behavior and Social Media Usage of Thai Tourist
Main Article Content
Abstract
The research on social media and tourism decision-making behavior of Thai tourists is to study tourism decision behavior of Thai tourists and study the opinions of social media on tourism of Thai tourists. Population and sample group in this research are Thai tourists aged from 20-60 years old who have traveled to 400 destinations in Thailand. Statistics used in data analysis. The researcher used frequency distribution, percentage, mean and standard deviation.
The results were found that most of them were female, 278 persons, accounting for 69.5 percent, mostly in the age range of 21-30 years, 268 persons, representing 67.0 percent. Most graduated with a bachelor's degree of 285 people, accounting for 71.3 percent. This also found that most of the employees were 184 persons or 46.0 percent.
The results of the analysis of the opinions of social media on tourism of Thai tourists in 5 areas, namely technology, social aspects, information technology tourism and tourist attractions had the highest level of influence in tourism. The average value is 4.30. Technology has the most influence on tourism with an average of 4.49 followed by tourist attractions with an average of 4.36, information with an average of 4.32, social aspect with an average of 4.29 and tourists with an average of 4.03, respectively.
Article Details
1. เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
2. บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ กองบรรณาธิการไม่สงวนสิทธิ์ในการคัดลอกบทความเพื่อการศึกษา แต่ให้อ้างอิงแหล่งที่มาให้ครบถ้วนสมบูรณ์
References
ธันวาคม 2559, จาก http://www.mots.go.th/ewt_dl_link.php?nid=7114
กิติยา เด่นชัย. (2557). พฤติกรรมการใชและการรับรูขอมูลผานสื่อสังคมออนไลนที่มีผลต่อการ
ตัดสินใจเลือกแหลงทองเที่ยว และสถานที่พักของนักทองเที่ยวชาวไทยในเมืองพัทยา. (วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: สาขาวิชาการจัดการอุตสาหกรรมการบริการและการทองเที่ยว บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยกรุงเทพ
นฤมล เพิ่มชีวิต และ พัชนี เชยจรรยา. (2553). การแสวงหาข้อมูล การใช้ประโยชน์ และความเชื่อถือ
ในข้อมูลการท่องเที่ยวจากสื่อออนไลน์ที่ผู้บริโภคสร้างเองของคนวัยทำงาน. วารสารการประชาสัมพันธ์
และการโฆษณา. 3,(1): 99-121.
บุญชม ศรีสะอาด. การแปลผลเมื่อใช้เครื่องมือรวบรวมข้อมูลแบบมาตราส่วนประเมินค่า.
วารสารการวัดผลการศึกษา. 64-70. จาก https://edu.msu.ac.th/jem/home/journal_file/63.pdf
เปรมทิพย์ ชมพูคำ และ สุพาดา สิริกุตตา. (2559). พลังการบอกต่อออนไลน์ และปัจจัยอื่นๆ ที่มี
อิทธิพลต่อการตัดสินใจเดินทางท่องเที่ยวประเทศในกลุ่มอาเซียนของนักท่องเที่ยวชาวไทย. วารสารบริหารธุรกิจศรีนครินทรวิโรฒ. 7,(2): 113-132.
วีรวรรณ แซ่จ๋าว. 2558. อิทธิพลของทัศนคติและความพึงพอใจในการเปิดรับข่าวสารจากสื่อ
ประชาสัมพันธ์การท่องเที่ยวผ่านสื่ออินเทอร์เน็ตที่มีต่อพฤติกรรมการตัดสินใจวางแผนการท่องเที่ยว. (วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: สาขาวิชาการจัดการอุตสาหกรรมการบริการและการทองเที่ยว บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยกรุงเทพ
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2558). ท่องเที่ยวทั่วไทย สร้างรายได้
ทั่วถึง. ค้นเมื่อวันที่ 15 ธันวาคม 2559, จาก www.jpp.moi.go.th/media/files/1_09_2558_2.docx
สำนักงานปลัดกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2558). รายงานภาวะเศรษฐกิจท่องเที่ยว. ฉบับที่ 1
กรกฎาคม-กันยายน 2558. กรุงเทพฯ.
Cochran, W. G. (1977). Sampling Techniques. (3rd ed). New York: John Wiley & Sons. อ้างใน ธีรวุฒิ เอกะกุล. (2543). ระเบียบวิธีวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์. อุบลราชธานี: สถาบันราชภัฏอุบลราชธานี.
López, E. Parra et al. (2011). Intentions to use social media in organizing and taking
vacation trips. Computers in Human Behavior. 27,(2): 640-654.