Development of Problem-Solving Ability Grade 10 Students Using by Inquiry Science Learning Management with Polya’s Concept
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objective of this research article was to the development ability problem solving of grade 10 using inquiry science learning management with Polya’s concept, passing the criteria of 70 percent. The target group was 13 students in grade 10. The instrument used in this research includes the instrument management plans focusing on Inquiry science learning management with Polya’s concept. The problem solving test, Learning management interview, and problem solving behavior observation. The design of this research was classroom action research. The data were analyzed using the mean, standard deviation, and percentage. Research 2 operating cycles.
The research findings were Cycle 1; The students had an average problem solving ability of 27.38 out of a total of 40 points. and there is 70 percent of students who pass the assessment criteria 10 people out of a total of 13 students, representing 76.93 percent. Cycle 2, The students had an average problem solving ability score of 33.23 out of a total of 40 points. And 12 of the 13 students passed the assessment criteria at 70 percent, representing 92.30 percent.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
2. บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ กองบรรณาธิการไม่สงวนสิทธิ์ในการคัดลอกบทความเพื่อการศึกษา แต่ให้อ้างอิงแหล่งที่มาให้ครบถ้วนสมบูรณ์
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรู้แกนกลาง กลุ่มสาระการเรียนรู้วิทยาศาสตร์ (ฉบับปรับปรุง พ.ศ.2560) ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
เกริก ศักดิ์สุภาพ. (2562). การแก้โจทย์ปัญหาฟิสิกส์. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 13(2), 7-21.
ชนินาถ ธงชัย. (2561). ผลการสอนแบบสืบเสาะหาความรู้ที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน และ เจตคติต่อการเรียนวิชาฟิสิกส์ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 [วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์.
ทิศนา แขมมณี. (2560). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. พิมพ์ครั้งที่ 21. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธันยรัตน์ พลเยี่ยม, ศรันย์ ภิบาลชนย์ และกิตติมา พันธ์พฤกษา. (2563). การศึกษาความสามารถในการแก้โจทย์ปัญหาฟิสิกส์ และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนฟิสิกส์ เรื่อง โมเมนตัมและการชน ของรักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 ด้วยการจัดการเรียนรู้แบบสืบเสาะหาความรู้ร่วมกับเทคนิคการแก้ปัญหาของโพลยา. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 22(1), 84-95.
บุญชม ศรีสะอาด. (2553). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 8. กรุงเทพฯ : สุวียาสาส์น.
ปาริชาติ ประเสริฐสังข์. (2564). การเรียนการสอนคณิตศาสตร์สมัยใหม่. มหาสารคาม: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
ฝ่ายวิชาการโรงเรียนหนองพอกวิทยาลัย. (2564). รายงานประกันคุณภาพการศึกษาโรงเรียนหนองพอกวิทยาลัย ปีการศึกษา 2563. โรงเรียนหนองพอกวิทยาลัย.
รัชนีเพ็ญ พลเยี่ยม. (2560). การวิจัยทางการศึกษา (Education Research). มหาสารคาม : อภิชาติการพิมพ์.
วีนัส ชาลี. (2562). แนวปฏิบัติที่ดีในการจัดการเรียนรู้โดยใช้กระบวนการแก้โจทย์ปัญหาของโพลยาและผลที่มีต่อความสามารถในการแก้โจทย์ปัญหาทางฟิสิกส์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 [วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ: กรุงเทพฯ.
สถาบันทดสอบทางการศึกษาแห่งชาติ (องค์การมหาชน). (2564, 23 กันยายน). ผลการทดสอบ 9 วิชาสามัญ. https://www.niets.or.th/th/
สุคนธ์ สินธพานนท์. (2558). การจัดการเรียนรู้ของครูยุคใหม่ เพื่อพัฒนาทักษะของผู้เรียน. กรุงเทพฯ: 9119 เทคนิคพริ้นติ้ง.
สุธาธิณี กรุดเงิน และพรสิริ เอี่ยมแก้ว. (2564). ผลการจัดการเรียนรู้แบบสืบเสาะหาความรู้บูรณาการแนวคิดสะเต็มศึกษาที่มีต่อความคิดสร้างสรรค์และเจตคติต่อการเรียนวิชาวิทยาศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. วารสารวิชาการและวิจัยสังคมศาสตร์, 16(3), 189-202.
สุรางค์ โค้วตระกูล. (2553). จิตวิทยาการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เอกวิทย์ ดวงแก้ว. (2558). การศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความสามารถในการแก้โจทย์ปัญหาทางฟิสิกส์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โดยการจัดการเรียนรู้แบบสืบเสาะหาความรู้ (5E) ร่วมกับกลวิธีแก้โจทย์ปัญหาทางฟิสิกส์เชิงตรรกะของเฮลเลอร์และเฮลเลอร์ [วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. สาขาวิชาการสอนวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา.
Daulay, K. R. & Ruhaimah, I. (2019). Polya theory to improve problem-solving skills. Journal of Physics, 1188, 1-6.
Good, C. V. (1973). Dictionary of education. New York: McGraw-hill Book Company.
Kemmis, S., & McTaggart, R. (1988). The Action Research Planer (3rd ed). Stale: Victoria Deakin University.
Krulik, S. & Rudnick, J. A. (1993). Reasoning and problem solving: A handbook for elementary school teachere. Bosston: Allyn and Bacon.
Kazdin. A. E. (1977). Behavior Modification in Applied Setting. Illinois: Dorsy Press.
Polya, G. (1957). How to Solve it a new aspect of mathematical method. New York: Doublebay Anchor Book.
Sri Mulyani. E. S. & Anam. K. (2017). Improving Students’ Scientific Reasoning and Problem-Solving Skills by the 5E Learning Model. Biosaintifika, 9(3), 506-512.
Theresa, U. O. (2019). Effect of Polya’s problem solving technique on the academic achievement of senior secondary school student in physics. European J of Physics Education, 10, 38-48.
