The Effects of Learning Management Using KWDL Techniques with Bar Model on Learning Achievement and Mathematics Problem Solving Ability in the Topic of Time Problem of Grade 4 Students at Anuban Sisaket School

Main Article Content

Patcharee Chuenchai
Vinit Thueakthong
Sureerat Areeraksakul Konglok

Abstract

This research aimed to  1) examine the mathematics learning achievement and problem solving ability in the topic of Time Problem of Grade 4 students who were taught using the KWDL technique combined with bar models and those who received regular instructional; 2) compare the mathematics learning achievement and problem solving ability in the topic of Time Problem of Grade 4 students between students taught using the KWDL technique combined with bar models and those who received regular instructional; and 3) compare the mathematics learning achievement and problem solving ability in the topic of Time Problem of Grade 4 students taught using the KWDL technique combined with bar models to the benchmark criterion of 75%.


              The research design was a quasi-experimental study with a control group and an experimental group, using a posttest-only design. The sample consisted of two Grade 4 classrooms, each with 30 students, the classrooms were obtained by cluster random sampling. Research instruments included: 1) lesson plans using the KWDL technique combined with bar models in the topic of Time Problem, 2) lesson plans for regular instructional in the topic of Time Problem, 3) a mathematics learning achievement test in the topic of Time Problem, and 4) a test for mathematical problem solving ability in the topic of Time Problem. Data were analyzed using mean, standard deviation, correlation coefficients, and multivariate analysis of variance (MANOVA).


            The findings revealed that: 1) the mathematics learning achievement of students taught using the KWDL technique combined with bar models had mean scores of 78.167, with standard deviations of 13.613. Their average score for problem solving ability was 74.033, with standard deviations of 15.599, respectively. In contrast, students those who received regular instructional had mean mathematics learning achievement scores of 61.500, with standard deviations of 13.400, while their average score for problem solving ability was 53.600, with standard deviations of 12.053, respectively. A correlation was found between learning achievement and problem solving ability in both groups. 2) The mathematics learning achievement and problem solving ability of students taught using the KWDL technique combined with bar models were significantly higher than those who received regular instructional at the .05 level. 3) The mathematics learning achievement and problem solving ability of students taught using the KWDL technique combined with bar models was not significantly higher than the 75% criterion at the .05 level

Article Details

Section
Research Articles (บทความวิจัย)

References

กรมวิชาการ กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรู้แกนกลาง กลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. โรงพิมพ์คุรุสภา.

กระทรวงศึกษาธิการ. (2557). คู่มือครูคณิตศาสตร์ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 (พิมพ์ครั้งที่ 4). กระทรวงศึกษาธิการ.

กัญจนา ลินทรัตนศิริกุล. (2561). เครื่องมือวิจัยและการตรวจสอบคุณภาพ. ใน ประมวลสาระชุดวิชาการวิจัยหลักสูตร และการเรียนการสอน (หน่วยที่ 9, น. 6-81). สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

กรองทอง ไคริรี. (2554). แบบฝึกการแก้โจทย์ปัญหาคณิตศาสตร์โดยใช้บาร์โมเดล. โรงพิมพ์ เอ ทีม บิสซิเนส.

จรรยา ภูอุดม. (2562). การจัดกิจกรรมการเรียนการสอนที่เน้นนักเรียนเป็นสำคัญ. ใน ประมวลสาระ ชุดวิชาสารัตถะ และวิทยวิธีทางคณิตศาสตร์. (หน่วยที่ 8, น.11-17). สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

ชวลิต ด้วงเหมือน. (2561). ผลการจัดการเรียนรู้วิชาคณิตศาสตร์ เรื่อง โจทย์ปัญหาการบวก ลบ คูณ หารระคนด้วยเทคนิค KWDL รวมกบการใช้แผนภาพ ที่มีตอผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและทักษะการแกโจทย์ปัญหาคณิตศาสตร์ สำหรับนักเรียนชันประถมศึกษาปีที่ 4 . มหาวิทยาลัยบูรพา.

ชานนท์ จันทรา. (2559). การประเมินความสามารถทางคณิตศาสตร์ของผู้เรียน. ใน ประมวลสาระชุดวิชาการจัดประสบการณ์การเรียนรู้คณิตศาสตร์ (หน่วยที่ 14, น. 1-81). สำนักพิมพ์หาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

เบญฐนาศิวรัตน์ ไกรทิพย์. (2551). ผลการสอนโดยใช้เทคนิค KWDL ที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน เรื่อง การแก้โจทย์ปัญหาและเจตคติต่อการเรียนคณิตศาสตร์ ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปี ที่ 2 [วิทยานิพนธ์ปริญญา ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

ปภาดา กางอันเดช, ประภาพร หนองหารพิทักษ์, และปวีณา ขันธ์ศิลา. (2567). การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชา คณิตศาสตร์ เรื่อง โจทย์ปัญหาการบวกและการลบของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 โดยใช้วิธีการจัดการเรียนรู้แบบ KWDL ร่วมกับเทคนิคบาร์โมเดล. วารสารครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา, 18(1). 113-123

ปรีชา เนาว์เย็นผล. (2559). การวิจัยการเรียนการสอนคณิตศาสตร์. ใน ประมวลสาระชุดวิชาการจัดประสบการณ์การเรียนรู้คณิตศาสตร์. (หน่วยที่ 15, น. 15-51). สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

ปรียาณ์ภัสนากร สุ่มมาตย์. (2562). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้คณิตศาสตร์โดยใช้เทคนิค KWDL เพื่อส่งเสริม ความสามารถในการแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน เรื่อง โจทย์ปัญหาร้อยละ ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 [วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

ณรงค์ กาญจนะ. (2553). เทคนิคและทักษะการสอนเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 2). จรัลสนิทวงศ์การพิมพ์.

ดารณี เกตุประกอบ. (2564). การศึกษาความสามารถในการแก้โจทย์ปัญหาและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน เรื่อง การบวกและการ ลบ โดยใช้กระบวนการแก้ปัญหาตามแนวคิดของโพลยาร่วมกับเทคนิคบาร์โมเดล สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 [วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยบูรพา.

นรินทร์ จันสวัสดิ์, ปาริชาติ ภูภักดี, และอรอุมา ฤทธิ์สิงห์. (2566, 22, มีนาคม). การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาคณิตศาสตร์และทักษะการแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์เรื่อง โจทย์ปัญหาการบวก ลบ คูณ หารระคน ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 โดยใช้การจัดการเรียนรู้ด้วยเทคนิค KWDL ร่วมกับบาร์โมเดล (Bar Model). การประชุมวิชาการระดับชาติ ราชภัฏเลยวิชาการ ครั้งที่ 9 ประจำปี พ.ศ. 2566 “งานวิจัยเชิงพื้นที่เพื่อยกระดับเศรษฐกิจมูลค่าสูงของชุมชน”, สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย.

นิรันดร์ แสงกุหลาบ. (2547). การเปรียบเทียบผลการเรียนรู้เรื่องโจทย์ปัญหาทศนิยมและร้อยละ ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ที่จัดการเรียนการเรียนรู้ด้วยเทคนิค เค ดับเบิ้ลยู ดี แอล และตามแนว สสวท. [วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต]. สำนักหอสมุดกลาง มหาวิทยาลัยศิลปากร. http://www.thapra.lib.su.ac.th/thesis/showthesis_th.asp?id=0000001574

รุ่งฟ้า จันท์จารุภรณ์. (2559). กิจกรรมส่งเสริมทักษะและกระบวนการทางคณิตศาสตร์. ใน ประมวลสาระชุดวิชาการ จัดประสบการณ์การเรียนรู้คณิตศาสตร์ (หน่วยที่9, น. 9-95). สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

วัชรา เล่าเรียนดี. (2554). รูปแบบและกลยุทธ์การจัดการเรียนรู้ เพื่อพัฒนาทักษะการคิด. คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.

วิไลพร นาควรรณกิจ. (2559). ผลการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ที่สัมพันธ์กับชีวิตจริง โดยใช้เทคนิค KWDL เรื่องโจทย์ ปัญหาการวัด ที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนคณิตศาสตร์และความสามารถในการแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 จังหวัดปทุมธานี [วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

วีระศักดิ์ เลิศโสภา. (2544). ผลของการใช้เทคนิคการสอน KWDL ที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ในการแก้โจทย์ปัญหาคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4. [วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต]. คลังปัญญาจุฬาฯ กรุงเทพฯ https://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/260

สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. (2555). การวัดผลประเมินผลคณิตศาสตร์. ซีเอ็ดยูเคชัน.

สมวงษ์ แปลงประสพโชค, สมเดช บุญประจักษ์, และ จรรยา ภูอุดม. (2549). นวัตกรรมเพื่อพัฒนาคุณภาพการจัดการศึกษาคณิตศาสตร์ขั้นพื้นฐานของเด็กไทย : การศึกษาสาเหตุเด็กไทยอ่อนคณิตศาสตร์และแนวทางแก้ไข. มหาวิทยาลัยราชภัฎพระนคร.

สุรัชน์ อินทสังข์. (2558). การสอนแก้โจทย์ปัญหาโดยใช้บาร์โมเดล. นิตยสารสถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี.

สุภัตรา ทรัพย์อุปการ. (2564, 23 มีนาคม). สนุกกับบาร์โมเดล (Bar Model). https://www.scimath.org/article-mathematics/item/11651-bar-model

โสภาวดี ทาประเสริฐ. (2555). ผลการพัฒนาทักษะการแก้โจทย์ปัญหาทางคณิตศาสตร์ โดยใช้กระบวนการแก้ปัญหาด้วยเทคนิค KWDL ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 [วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.

เหมือนฝัน เยาว์วิวัฒน์. (2565). การใช้บาร์โมเดลในการแก้โจทย์ปัญหาคณิตศาสตร์ระดับประถมศึกษา. โรงพิมพ์ สกสค. ลาดพร้าว.

อรทัย สุดบับ. (2556). เอกสารประกอบการอบรม การแก้โจทย์ปัญหาโดยใช้รูปบาร์โมเดลโรงเรียน บ้านปากปาด สพป. อุตรดิตถ์ เขต 2. สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุตรดิตถ์ เขต 2.

อภิชญา สุทธิสุข. (2562). ผลการจัดการเรียนรู้ที่สัมพันธ์กับชีวิตจริงโดยใช้เทคนิค KWDL เรื่องโจทย์ปัญหาการชั่ง ตวง วัด ที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนคณิตศาสตร์และความรู้สึกเชิงจำนวน ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

อัมพร ม้าคนอง. (2554). ทักษะและกระบวนการทางคณิตศาสตร์: การพัฒนาเพื่อพัฒนาการ. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อัษฎาพร แก้วชูเสน. (2557). ผลการจัดการเรียนรู้โดยใช้กลวิธี STAR ร่วมกับเทคนิคการวาดรูปบาร์โมเดล ที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความสามารถในการแก้โจทย์ปัญหาคณิตศาสตร์ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 [วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยทักษิณ.

อาภรณ์ สันติวรกุล. (2561). ผลการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ที่สัมพันธ์กับชีวิตจริงโดยใช้ เทคนิค KWDL เรื่อง บทประยุกต์ ที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนคณิตศาสตร์และ ความสามารถในการแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์ ของนักเรียน ชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนอนุบาลนครศรีธรรมราช “ณ นครอุทิศ” [วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

อิมรอน ขวัญคาวิน. (2559). การพัฒนาชุดการเรียนรู้ เรื่องโจทย์ปัญหาการบวก ลบ คูณ หาร ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 โดยใช้เทคนิค KWDL ร่วมกับการวาดรูปบาร์. การประชุมหาดใหญ่และนานาชาติ ครั้งที่ 7 มหาวิทยาลัยหาดใหญ่, 226-237.

Polya, G. (1980). On Solving Mathematical Problems in High School. In S., Krulik, and R., Reys (eds.), Problem Solving in School Mathematics (1980 Yearbook), pp.1 Virginia : The National Council of Teacher of Mathematics.

Shaw, J.M., et al. (1997). Cooperative Problem Solving : Using K-W-D-L as an Organizational Technique.[Online] Available : http://eric.ed.gov [2006.September 29].

Wilson, Jame W. (1971). Evaluation of Learning in Secondary School Mathematics, Handbook on Formative and Summative Evaluation of Student Learning. ed. by Benjamin S. Bloom, pp. 685-689. U.S.A. : McGraw-Hill.