กลยุทธ์การตลาดองค์รวม ที่มีอิทธิพลต่อผลการดำเนินงานของวิสาหกิจเริ่มต้น (ธุรกิจสตาร์ทอัพ) ในจังหวัดเชียงใหม่
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษากลยุทธ์การตลาดองค์รวมที่มีอิทธิพลต่อผลการดำเนินงานของวิสาหกิจเริ่มต้น (สตาร์ทอัพ) ในจังหวัดเชียงใหม่ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาถึงระดับความคิดเห็นของกลยุทธ์การตลาดองค์รวม และผลการดำเนินงาน 2) ศึกษากลยุทธ์การตลาดองค์รวมที่มีอิทธิพลต่อผลการดำเนินงานต่อวิสาหกิจเริ่มต้น (สตาร์ทอัพ) ในจังหวัดเชียงใหม่ และ 3) เพื่อตรวจสอบความสอดคล้องเชิงประจักษ์ของแบบจำลองสมการโครงสร้างของผลการดำเนินงานของวิสาหกิจเริ่มต้น (สตาร์ทอัพ) ในจังหวัดเชียงใหม่ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาวิจัยคือ ผู้ประกอบการวิสาหกิจเริ่มต้นในจังหวัดเชียงใหม่ จำนวน 400 กลุ่มตัวอย่าง และใช้วิธีการวิจัยเชิงปริมาณ โดยทำการวิเคราะห์ข้อมูลด้วยเทคนิคสถิติสมการโครงสร้าง (SEM)
ผลการศึกษาวิจัยพบว่า ระดับความคิดเห็นต่อกลยุทธ์การตลาดองค์รวมอยู่ระดับมากที่สุด เช่นเดียวกับระดับความคิดเห็นต่อผลการดำเนินงานที่อยู่ในระดับมากที่สุด ซึ่งโมเดลสมการโครงสร้างของกลยุทธ์การตลาดองค์รวมที่มีอิทธิพลต่อผลการดำเนินงานของวิสาหกิจเริ่มต้น (สตาร์ทอัพ) ในจังหวัดเชียงใหม่ มีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ โดยพิจารณาจากค่าดัชนีวัดความสอดคล้อง Chi-Square = 79.240, p = 0.081, df = 63, CMIN/df = 1.258, GFI = 0.974, AGFI = 0.951, RMSEA = 0.025 และ CFI = 0.993 นอกจากนั้นยังพบว่าแบบจำลองสมการโครงสร้าง (Structural Equation Modelling: SEM) ที่ผู้ศึกษาวิจัยได้พัฒนามาจากการทบทวนวรรณกรรม แนวคิด และทฤษฎีที่เกี่ยวข้อง สามารถยืนยันความสอดคล้อง ของตัวแปรกลยุทธ์การตลาดองค์รวมที่มีอิทธิพลทางตรงต่อผลการดำเนินงานของวิสาหกิจเริ่มต้น (สตาร์ทอัพ) ในจังหวัดเชียงใหม่ โดยพิจารณาจากค่า Loading Factor พบว่า ตัวแปรที่มีอิทธิพลมากที่สุดคือ การตลาดภายในองค์กร (Internal Marketing) เท่ากับ 0.31 รองลงมาคือ การตลาดแบบบูรณาการ (Integrated Marketing) การตลาดเพื่อความสัมพันธ์ (Relationship Marketing) และการตลาดเพื่อสังคม (Social Marketing) โดยมีค่า Loading Factor เท่ากับ 0.30, 0.22 และ 0.18 ตามลำดับ
Article Details
บทความวิจัยนี้เป็นของลิขสิทธิ์
เอกสารอ้างอิง
ชัยวัฒน์ ใบไม้. (2560). สตาร์ทอัพ: นิยามความสำคัญ และแนวทางการวิจัย. วารสารนักบริหาร, 37(2), 10-21.
ธีรพงษ์ บุญรักษา, นันทิยา ดวงภุมเมศ และกรญาณ์ เตชะวงศ์เสถียร. (2564). สมรรถนะผู้ประกอบการทางวัฒนธรรมในศตวรรษที่ 21. วารสารบริหารธุรกิจ เศรษฐศาสตร์และการสื่อสาร, 16(1), 143-162.
ธีระวัฒน์ สุขีสาร, ดุษฎี โยเหลา, เสกสรรค์ ทองคำ บรรจง และนิยะดา จิตต์จรัส. (2555). การศึกษาความเที่ยงตรงของการประมาณค่าในการวิเคราะห์โมเดลสมการ โครงสร้างพหุระดับภายใต้เงื่อนไขวิธีการประมาณค่าและขนาดตัวอย่างที่ต่างกัน. วารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 17(1), 95-106.
นุจรี เตชะสุกิจ. (2557). ประสิทธิภาพการสื่อสารทางการตลาดที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการตัดสินใจซื้อน้ำหอมต่างประเทศ.(ค้นคว้าอิสระปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยกรุงเทพ
ประวิตร์ สายแก้ว, จินดารัตน์ ปีมณี และเกสินี หมื่นไธสง. (2552). ความสัมพันธ์ระหว่างกลยุทธ์การตลาดภายในกับผลการดำเนินงานของธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อมประเภทโรงแรมในประเทศไทย. จุฬาลงกรณ์ธุรกิจปริทัศน์, 31(119-120), 109-122.
พจน์ สะเพียรชัย. (2546). ผู้บริหารสถานศึกษากับการวิจัยเพื่อสร้างองค์กรแห่งการเรียนรู้. กรุงเทพมหานคร: สำนักนโยบายและแผนแห่งการศึกษา สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ.
พักตร์ศุภางค์ ศรีสวัสดิ์. (2554). ความสัมพันธ์ระหว่างความรับผิดชอบต่อสังคม (CSR) กับภาพลักษณ์องค์กรของเครือซิเมนต์ไทย (SCG) ในมุมมองของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานคร.(การค้นคว้าอิสระบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต), ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
ราณี อมรินทร์รัตน์. (2560). ปัจจัยความสำเร็จของการตลาดเชิงสัมพันธ์ในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว. วารสารวิจัยและพัฒนา วไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, 12(1), 1-8.
ศศิรินทร์ สายะสนธิ. (2560). ทำไม Startup ในไทยถึงไม่ค่อยประสบความสำเร็จ?. สืบค้น 18 สิงหาคม 2560, จาก https://www.bangkokbiznews.com/news/760159
สมหวัง พิธิยานุวัฒน์. (2544). วิธีวิทยาการประเมิน: ศาสตร์แห่งคุณค่า. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ แห่งจุฬาลงกรมหาวิทยาลัย.
สำนักงานข้อมูลข่าวสารของราชการ (สขร.). (2559). รายงานสถานการณ์วิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม ปี 2559. สืบค้น 2 ธันวาคม 2559 จากhttp://www.oic.go.th/FILEWEB/CABINFOCENTER2/DRAWER039/GENERAL/DATA0000/00000429.PDF
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2559). รายงานการประชุมคณะกรรมการนโยบายเศรษฐกิจสร้างสรรค์แห่งชาติ (กศส.). คณะกรรมการนโยบายเศรษฐกิจสร้างสรรค์แห่งชาติ (กศส.) สืบค้น 2 ธันวาคม 2559, จาก http://www.nesdb.go.th/morenews.php?cid=232&filename=index
สำนักงานนวัตกรรมแห่งชาติ (องค์การมหาชน) สำนักงานภาคเหนือ. (2563). 9 ประเภทธุรกิจ Startup มีอะไรบ้างมาทำความรู้จักกันเถอะ!!. สืบค้น 1 ธันวาคม 2563, จาก https://www.facebook.com/118479366725999/posts/141467717760497/
สำนักงานปลัดกระทรวงพาณิชย์. (2560). แผนยุทธ์ศาสตร์กลุ่มการค้าจังหวัดภาคเหนือ 1 พ.ศ. 2560-2564. สืบค้น 15 ธันวาคม 2560, จาก http://www.ops.moc.go.th/ewt_dl_link.php?nid=3580.
สุวิทย์ เมษินทรีย์. (2559). แนวคิดเกี่ยวกับประเทศไทย 4.0. สืบค้น 1 สิงหาคม 2560 จาก https://planning2.mju.ac.th/goverment/20111119104835_planning/Doc_25590823143652_358135.pdf
Blank, S. and B. Dorf. (2012). The Start-up Owner's Manual : The Step-by-Step Guide for Building a Great Company, Pescadero. CA: K&S Ranch.
BLT Bangkok. (2019). จับตาสตาร์ทอัพไทยก้าวสู่ยูนิคอร์นภายใน 5 ปี. สืบค้น 1 สิงหาคม 2563, จาก https://www.bltbangkok.com/news/4756/
Fayolle Alain and Francisco Liñán. (2014). The Future of Research on Entrepreneurial Intentions. Journal of Business Research, 67(5), 663-666.
Hair, J., et al. (2010). Multivariate data analysis (7th de.). Upper Saddle River, New Jersey: Pearson Education International.
Kotler, P., & Keller, K.L. (2012). Marketing management. 14th Ed. Upper Saddle River, New Jersey: Pearson Education.
ปริวรรต วงษ์สำราญ. (2018). ยักษ์ธุรกิจอัด 3.5 หมื่นล้าน ปั้นสตาร์ตอัพ!. สืบค้น 1 สิงหคม 2561, จาก https://www.terrabkk.com/news/193063